به نام خدا
 
---------------------------

 اى معبود من !
ترا مى‏ستایم و تو شایان ستایشى، در برابر احسان کاملت نسبت بمن،
و فراوانى نعمتهایت بر من، و بسیارى عطایت در باره من، و بر رحمتى که مرا به آن برترى داده‏اى، و نعمتى که بر من سرشار ساخته‏اى.
زیرا چندان در باره‏ام احسان کرده‏اى که شکر من از آن قاصر است.

و اگر احسان تو نسبت بمن و سرشارى نعمتهایت بر من نمى‏بود، به احراز بهره خود و به اصلاح نفس خود نمى‏رسیدم. ولى تو در باره‏ام احسان آغاز کردى، و از رنج کوشش در کفایت امورم بى‏نیازم ساختى، و مشقت بلا را از من برگرداندى، و قضاى خوفناک را از من باز داشتى.

اى معبود من !
پس چه بسا بلاى مشقت بارى که آن را از من برگرداندى! و چه بسا نعمت سرشارى، که چشمم را به آن روشن ساختى و چه بسا احسان بزرگى که از آن تو نزد من است!
توئى که هنگام بیچارگى دعایم را اجابت کردى. و هنگام در افتادن به گناه از لغزشم در گذشتى، و حقم را از ستمکاران باز ستاندى.


 اى معبود من !
من آنگاه که از تو مسئلت کردم ترا بخیل ندیدم
و چون آهنگ تو کردم ترا گرفته نیافتم
بلکه ترا نسبت به دعایم شنونده و در باره خواهشهایم عطا کننده یافتم
نعمتهایت را در هر حال از حالاتم و در هر زمان از زمانهایم بر خود سرشار یافتم،
از این رو تو نزد من ستوده‏اى، و احسانت پیش من مشکور است.

جان و زبان و عقل من ترا همى سایند، چنان ستایش که به پایگاه کمال و به کنه شکر رسد، چنان ستایش که در حد خشنودى تو از من فراز آید. پس در آن وقت که تعدد راهها مرا خسته سازد،

و اى در گذرنده از لغزش من،
که اگر عیب پوشى تو در باره من نمى‏بود هر آینه از رسوا شدگان مى‏بودم،

و اى دستگیر من از سر یارى،
که اگر یاریت نسبت به من نمى‏بود هر آینه از مغلوبان مى‏بودم.

و اى کسى که پادشاهان در پیشگاهش یوغ مذلت را به گردنهاشان نهاده‏اند،
و از این رو از حمله‏هایش ترسانند.

و اى سزاوار پرهیزگارى.
و اى کسى که نامهاى نیکو مخصوص او است.
از تو مسئلت مى‏کنم که از من در گذرى و مرا بیامرزى
زیرا من بى‏گناه نیستم که در برابر مؤاخذه تو حجت آورم،
و نیرومند نیستم که غلبه کنم
و گریز گاهى ندارم که بگریزم،

و از تو مى‏خواهم که از لغزشهایم در گذرى، و پوزش و بیزارى مى‏جویم از آن گناهانم که مرا گرفتار ساخته، و بر من احاطه کرده، چندانکه نابودم ساخته.

از شر آن گناهان - اى پروردگار من - به حال توبه بسوى تو گریخته‏ام،
پس توبه‏ام را بپذیر و به حال پناه جستن، پس پناهم ده، و به حال زینهار خواستن، پس خوارم مگذار، و به حال سؤال، پس محرومم مگردان، و به حال دست به دامن شدن، پس به دشمن تسلیمم مکن، و به حال خواهش، پس ناامیدم باز مگردان.

ترا خواندم - اى پروردگار من - در حالى که مسکین و زار و ترسنده و هراسان و نگران و فقیر و بیچاره آستان توئم.

بتو شکایت مى‏کنم - اى معبود من - از ناتوانى خود در شتاب کردن بسوى آنچه به دوستانت وعده دادى، و در دورى گزیدن از آنچه دشمنانت را از آن بیم داده‏اى،
شکایت مى‏کنم از بسیارى عمهایم، و از وسوسه نفسم

 اى معبود من !
تو مرا به نیت بدم رسوا نکردى،
و به گناهم هلاک نساختى.
ترا مى‏خوانم، پس مرا اجابت مى‏کنى،
اگر چه چون تو مرا مى‏خوانى در اجابتت کند باشم
و هر حاجتى که دارم از تو مى‏خواهم،
و هر کجا باشم راز خود را پیش تو مى‏سپارم.
پس جز ترا نمى‏خوانم و به غیر تو امید ندارم.


لبیک لبیک! 

تو مى‏شنوى شکایت کسى را که شکایت نزد تو آورد،
و رو مى‏آورى به کسى که بر تو توکل کند،
و مى‏رهانى هر که را به پناه لطف تو در آید
و بلا را بر طرف مى‏کنى از هر که بتو پناه مى‏آورد. 


اى معبود من !
پس مرا به علت ناسپاسیم از خیر جهان و این جهان محروم مکن،
و آن گناهانم را که مى‏دانى بیامرز.

اگر عذاب فرمائى پس به علت آن است که من آن ستمکار سهل انگار اهمال پیشه گناهکار کوتاهى کننده فرو گذارنده به غفلت گزارنده بهره خویشم،

و اگر بیامرزى، پس به سبب آن است که تو مهربان‏ترین مهربانانى.


-----------------

سلام. متن بالا ترجمه ی دعای 51اُم صحیفه سجادیه است.

و چه دعای زیبایست! نیایش در تضرع و زاری !