به نام خدا

که یادش آرامش دهنده دل هاست

سلام

:)

دوست جان است

        مرا جان بدهید

مرده ام، 

    بی جانم،

             مرا غم ندهید

همیشه از داشتن وبلاگ و وبلاگی جات متنفر بودم. از نوشتن خاطره هم همین طور..

نمی دونم خواهرم چطور دلش میومد خاطره بنویسه ... از دیدن تاریخ گذشته ی یک خاطره، یا پست یک وبلاگ حالم خیلی بد میشه .. کلا همیشه از گذر زمان می ترسیدم.

هنوزم می ترسم .. شاید یه جوری جلوی گذشتنشو گرفتم    :)

خلاصه اینکه این بچه متنفر از وبلاگ الان نه یکی، بلکه دو تا وبلاگ داره  :D

باشد که مورد لطف دوستان قرار گیرم

. . . . . . . . 

آخیششششششش

دلم داشت می ترکید از بی حرفی و سکوت