| اگر چرخ گردون کشد زین تو |
| سرانجام خشتست بالین تو |
| اگر شاه گردى سرانجام چه ؟ |
| زآغاز تخت و زفرجام چه ؟ |
| دلت را بتیمار(24) چندین مبند |
| بس ایمن مشو بر سپهر بلند |
| تو بى جان شوى او بماند دراز |
| حدیثى درازست چندین مناز |
| تو از آفریدون فزونتر نه اى |
| چو پرویز با تخت و افسر نه اى |
| چو جمشید دیوت بفرمان نبود |
| چو کاوس گردونت ایوان نبود(25) |
| ستاند دهد دیگرى را دهد |
| جهان خوانیش بى گمان برجهد |
| جهان سر بسر حکمت و عبرت است |
| چرا بهره ما همه غفلت است . |
| سکندر که از علم با بهره بود |
| به دین و خرد در جهان شهره بود |
| بعقل و بدانش سرافراز بود |
| زشاهان به انصاف ممتاز بود |
| چو در جنگ بردى شمشیر دست |
| فتادى در اجرام اختر شکست |
| شدى تیره چون عرض دادى سپاه |
| زگرد سواران رخ مهر و ماه |
| برفت از جهان با هزاران دریغ |
| نه او را سپه مانع آید نه تیغ |
| اگر دافع مرگ بودى سپاه |
| سکندر بدى در جهان پادشاه |
| سکندر بسى گرد گیتى شتافت |
| ولى چشمه زندگانى نیافت |
| چو او را چنین بود انجام کار |
| ترا حال چون باشد از روزگار |
| گرفتم که عالم گرفتى تمام |
| جهانگشت چاکر فلک شد غلام |
| نآخر چو کوس اجل کوفت مرگ |
| بریزد گل زندگى بار و مرگ |
| حیاتیکه او را ممات از قفا است |
| اگر آب خضر است آن بیوفا است |
