سلسله به مرکزیت الشتر و دلفان به مرکزیت نورآباد دو شهرستان زیبا ،سرسبزو سردسیری متصل به استانهای همدان و کرمانشاه هستند که متاسفانه با اینکه به مراکز آن دو استان هم نزدیک هستند ولی جاده های دسترسی مناسبی ندارند .حداقل جاده دسترسی چهارخطه راه کربلا بر موقعیت راهبردی آنها خواهد افزود.خط آهن حلقوی پای کوههای آن موقعیت توریستی جهانی به آن خواهد داد.تله کابین و... دیگر نگو.

مناطق زیبا و توریستی آنها شاید در جهان بی نظیر باشد. مهو ،کهمان ،دره باغ و سرنجه،گرین،مناطق قلایی،آبشارهای دلفان،سنجابی ، کاکاوند مهمان دوست و بسیاری از پدیده های زیبای آنها (امید وارم از هرکدام حداقل یک عکس در وبلاگ قراردهم)چشم نواز و دل انگیز است.جاده چهار خطه الشتر به بروجرد (آرزو بر جوانان عیب نیست).اتصال نورآباد به کوهدشت ازبابابزرک،اتصال الشتر به نهاوند از مهو خلاصه منطقه ای بکر برای جذب سرمایه گذار می باشد.

بعضی هنوز در لفظ ماندند که سلسله و دلفان باشد یا دلفان و سلسله غافل از اینکه مشک آنست که ببوید نه آنکه عطار بگوید. به جای رقابت در لفظ رقابت در آموزش و پرورش برای ازدیاد تعداد تحصیلکرده ها،تعداد نویسندگان ،تعداد دانشجویان و دانش پژوهان و مبتکران باید باشد نه تفاخر جاهلیت بدون منطق که اسلام مهر جاهلیت بر آنها زده است.وقتی که تعداد افراد فهیم با تقوی زیاد شود دیگر این مسائل حقیر و بی ارزش است.به این نتیجه می رسیم که همکاری تمام مردم جهان با هم برای ساختن زمین ضروری است و هرکس سهمی باید در این مسیر داشته باشد.چون خدا کار عبث ندارد.هر مخلوقی باید در این پروژه کمک کند.بدون تفاخر و دیگران نادیده گرفتن