ندگی در عصر غیبت هم برای خودش ادب و رسمی دارد که اگر آن را نشناسی و اصول اولیه‏اش را ندانی یک وقت‏به خودت می‏آیی و می‏بینی زندگی‏ات هیچ و پوچ است نه به جایی وصلی و نه توشه‏ای برداشته‏ای .

پس، آماده شو تا ادب زیستن در دوران غیبت را بیاموزی، و مهارتهای زندگی در آن را تجربه کنی .

آماده شو تا راه آمدن امام را ماهرانه و آگاهانه گلباران کنی .

مهارت در شناخت دین

خدا رحمت کند حافظ را، قرنها پیش گفت:

جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه

چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

اگر آن روز هفتاد و دو ملت‏بودند که افسانه می‏سرودند، امروز هفتاد و دو هزار ملت و مذهب و مکتب‏اند که هر یک ادعای حق بودن دارند و تو را به سوی خود می‏خوانند و تو متحیر می‏مانی که این همه حق از کجا آمده و نمی‏فهمی کدام‏یک راست می‏گویند و کدام دروغ، مگر آن که تلاش کنی تا به میزانی دست‏یابی که حجت تو باشد و تو را به تلقی صحیحی از دین برساند تا خطوط اصلی و فرعی را بشناسی، خط و ربطها را تشخیص دهی، تفاوت بدعت و سنت را درک نمایی، مراقب تحریفها باشی، از کج‏فهمی بپرهیزی، اهل تفسیر به رای نباشی، در برداشتهای سنتی اسیر نشوی و قرائتهای نو فریبت ندهد .

باید آگاهی کسب کنی و آگاهانه حرکت کنی .

باید مجهز به تفکر و تعقل و تدبر شوی،

باید دامان دین‏شناسان آگاه را رها نکنی،

و باید تقوا پیشه کنی که هر که متقی باشد خداوند به او فرقان را عطا می‏کند .

مهارت در آراستگی به عدالت

کسی که در وجود خود و در دنیای کوچک درونش نتواند عدالت را به پا کند نمی‏تواند در دنیای بزرگ بیرونی‏اش شعار عدالت‏خواهی بدهد .

اگر توانستی قوا و نیروهای خود را در حد تعادل نگه داری، اگر میان شادی و غم، خنده و گریه، عشق و نفرت، محبت و کینه، دوستی و دشمنی حد وسط را شناختی، اگر زیاده‏روی و کم‏روی نکردی، اگر به موقع حرف زدی و به موقع خاموش ماندی، اگر هم اهل عبادت بودی و هم مرد کارزار، اگر زیبایی دنیا و عزت آخرت را یک‏جا خواستی، اگر توانستی علم و عرفان را با هم جمع کنی، اگر مرزها را شناختی، اگر نقش اجتماعی‏ات را در برابر پدر و مادر، همسر و فرزند، خویش و همسایه، دوست و رفیق، رئیس و ارباب رجوع، خوب ایفا کردی، اگر به خودت، به دیگران و به خدا ظلم نکردی، اگر حق را پایمال نکردی و حق خودت، حق دیگران و حق خدا را ادا کردی، آن وقت تو به عدالت رسیده‏ای و کسی که به عدالت آراسته شود و ماهرانه عدالت ورزد، راه را برای جهانی شدن عدل و ظهور منجی عالم هموار کرده است .

مهارت در دشمن‏شناسی

ساده‏انگاری است که فکر کنی اگر آهسته بروی و آهسته بیایی کسی به تو کاری ندارد . دهها چشم یکسره تو را می‏پایند تا از یک لحظه غفلتت استفاده کنند و اگر بی‏خیال آنها شوی آنچنان تو را فریب می‏دهند که نفهمی چه بر سرت آمده است .

حواست‏باشد، در عصر غیبت، دشمنان داخلی و خارجی هزار جور کلک و حقه سوار می‏کنند تا سرمایه‏های مادی و معنوی تو را بگیرند و اگر در تدبیر از آنها کم بیاوری و یا در مقابلشان کوتاه بیایی، همه چیزت را باخته‏ای .

باید دشمن را شناخت و متوجه او بود و اگر لازم شد - که می‏شود - در برابر توطئه‏هایش ایستاد و مقاومت کرد .

دشمن، گاهی جسورانه پیش می‏آید، گاهی با احتیاط، گاهی رودررو می‏ایستد، گاهی پشت‏سر، گاهی لباس سیاست تن می‏کند، گاه فرهنگ و ادب و هنر . گاهی با شمشیر می‏جنگد، گاهی با قلم . دشمن فیلم می‏سازد، کتاب می‏نویسد، دلسوزی می‏کند، همدردی می‏نماید و تا دلت‏بخواهد ادعا دارد برای همه چیز . دشمن گاهی در دل و درون تو خانه می‏کند و می‏شود نفس اماره، گاهی از تو فرسنگها فاصله دارد و می‏شود شیطان بزرگ . به هر حال باید او را شناخت و با همه توان با او مبارزه کرد .

مهارت در صبر و پایداری

یا به درستی راهی که انتخاب کرده‏ای یقین داری یا نداری؟ اگر یقین داری، تردید و دودلی چرا؟ چرا شک می‏کنی در رفتن؟ و چرا سرزنشهای دیگران تو را سست می‏کند؟ همیشه عده‏ای هستند که از تو ایراد می‏گیرند، انتقاد می‏کنند، سرزنشت می‏کنند ولی قرار نیست ایرادها و انتقادها و سرزنشها، تو را از مسیر حقی که می‏روی باز دارد که اگر اینطور باشد تو هرگز به مقصدی که خودت انتخاب کرده‏ای، به هدفی که برای رسیدن به آن می‏خواهی تلاش کنی، نمی‏توانی برسی . به خودت اعتماد کن و از آنچه که به تو می‏گویند هراسی نداشته باش . نمی‏گویم بی‏توجه باش لابلای این انتقادها و سرزنشها گاهی حرفهای حسابی هم می‏شود پیدا کرد، حتی خداوند هم می‏فرماید: «همه حرفها را بشنوید و از بهترین آنها نمپیروی کنید» . اما یادت باشد اگر امروز، در عصر غیبت، از سرزنش دیگران بترسی و با هر حرفی جهت‏حرکتت را عوض کنی، فردا، در عصر ظهور، حجتی برای ارائه به امام خود نداری، که او حاضر و ناظر بر عمل و نیت توست . پس صبور و پایدار بمان!

دلا در عاشقی ثابت‏قدم باش

که در این ره نباشد کار بی‏اجر