همه جاي سرزمين اسلامي ما، مقدس و والاست؛ اما قطعه هايي از اين زمين خدا، از زمينهاي ديگر مقدس تر و باشكوه ترند.
آن جا كه آغشته به عطر و خون شهيدان است. جاهايي همچون بهشت زهرا و بهشت رضا و... قطعه هايي هستند كه سرخ روترين سرزمين هايند. قطعه هايي كه جان هاي پاك و بدن هاي تابناك را در خود ديده است.
قطعه هاي شهداي بهشت زهرا و بهشت رضا و... قطعه هايي از بهشت خدايند. قطعه هايي سرشار از شكوه شهادت، صفا و رشادت، وفا و جلالت! قطعه هايي براي مسافران غريب، براي مردان بزرگ تاريخ، براي دل هاي وسيع و عظمتهاي بي دريغ.
شب هاي جمعه، اين قطعه هاي زمين خدا، مهبط و منزل فرشتگان خدا مي شوند. آنها مي آيند تا بال هاي خويش را به تبرك بر مزار شهيدان بكشند و اهالي آسمان را از تلالؤ و تجلي و معنويت شهيدان باخبر سازند.
و ما نيز چون فرشتگان مي دانيم كه طراوت زندگاني ما را شهيدان تضمين كرده اند. آنها كه پنجره هاي رفيع روشنايي را به روي جان هاي ما گشودند و در كشاكش ماده و معنا، معنويت را برگزيدند و عشق را پاسخي سرخ گفتند و ايمان را سبز و شكوفا كردند.
پس، ما هر چه داريم از شهيدان است و همه ما وامدار تلاش ها، مجاهدت ها، جانبازي ها، شورآفريني ها و شيدايي هاي آنانيم. آناني كه آني از جانان نبريدند و جز با خورشيد حقيقت، پيوند نداشتند. آنها كه زنجير تعلقات مادي را شكستند. از قفس «تن»ها، رها شدند و ميهمان حضرت معبود گرديدند.
شهيدان مي دانستند كه زندگي زيباست، اما فهميده بودند كه زيباتر از آن، مردن در راه خداست. از همين روي، آنان چون پروانگان بي پروا، همه هستي خويش را بر طبقي از اخلاص گذاشتند و به پيشگاه دوست هديه دادند.
دلهاي دريايي شهيدان، آن ياران سرخ روي گل پوش، سرشار از صدف ها و گوهرهاي خلوص و صداقت و ايمان بود. به راستي كدام زبان را ياراي آن است كه از عظمت شهيد و شهادت بگويد؟ كدام قلم را؛ آن توانايي هست كه تجسم و تصور واژه پر معناي شهيد را، در برابر ديدگان خوانندگان قرار دهد؟ كدام گوينده يي قادر است «شهيد و شهادت» را در محدوده تنگ واژه ها و گفته ها بگنجاند؟
با زباني الكن و قلمي شكسته و ناتوان، چگونه مي توان از آزاده اي در خون نشسته و چشم بر روي همه ماديات بسته، سخن راند؟
پس، آنچه از شهيد مي گوييم و مي شنويم، تنها براي بركت بخشيدن به زبان ها و دل ها و گوش هامان است و بس !و نيز براي يادكرد راه و انديشه والاي شهيدان و مجال يافتن براي رهروي در راه سرخ آنان.
و درود هميشه ما بر شهيدان، آن فرزانگان انتخابگر. آنها كه عطيه هاي خداونداند و همچون ماه، در آسمان زندگيها مي درخشند.