بچه که بودی تا یه چیز خاصی چشمات و میگرفت این دستات بودن که دراز میشدن به طرفش به قول سهراب "دست فواره ی خواهش می شد" یادته؟

یه وقت هایی هم دستت که به اون خواستنی می رسید یهو گر می گرفت تموم جونت آتیش می گرفت و اشکات دیگه بند نمی اومدن تو که نمی دونستی داغ یعنی چی؟....

هاج و واج می موندی که چی شده آخه مگه من چی  می خواستم... چند بار دستت سوخت تا بفهمی واسه هر چیز خواستنی دستات و پیش نبری....

اینم یادته؟!

اینا رو گفتم تا بدونی که برای آدمای خواستنی که این روزا چشات و پر می کنن....

دلت همین جوری بی محابا پیش نبری!!!

نمی خوای که اونم بسوزه....