بچّه‌ها و ناکامی‌ها !

بچّه‌ها به محبّت و کمک ما احتیاج دارند، اما برای اینکه ‌رشد کنند باید با مشکلات خود روبه‌رو شوند و دوران دشواری‌ها را پشت سر بگذارند. بچّه‌ها با آموختن این‌که باید با محدودیت‌هایی که پدر و مادر و دنیا برایشان ایجاد می‌کنند. بسازند و کنار بیایند تا به مهارت‌های ضروری بخشودن، پذیرفتن، شجاعت، استقامت و پشتکار، قدرشناسی و خودکفایی دست یابند.

þ     اگر بچّه‌‌ها به هر چه می‌خواهند بلافاصله دست پیدا کنند، شکیبایی را نمی‌آموزند.

þ     اگر همه‌چیز و همه‌کس کامل و بی کم و کاست دراختیار بچّه‌ها باشد، در شرایطی قرار نمی‌گیرند‌ که کمی و کاستی‌های خود را بپذیرند.

þ     اگر همه‌چیز همیشه بر وفق مراد بچّه‌ها باشد، همکاری برای رفع نیازهای دیگران و تعاون را یاد نمی‌گیرند.

þ     اگر دیگران همه کارهای بچّه‌ها را انجام دهند یا کنترل کنند، فرصتی برای نشان دادن خلاّقیّت باقی نمی‌ماند.

þ     بچّه‌ها اگر درد و ناراحتی را احساس نکنند، محبّت و احترام و قدرشناسی را نمی‌آموزند.

þ     بچّه‌ها تا با ناملایمات زندگی روبه‌رو نشوند، شجاعت و خوش‌بینی را نمی‌آموزند.

þ     اگر همه‌چیز آسان به دست آید، بچّه‌ها مداومت و استقامت و پشتکار پیدا نمی‌کنند.

þ     بچّه‌ها اگر با دشواری، شکست یا اشتباه مواجه نشوند، نمی‌توانند خود را اصلاح کنند.

þ     بچّه‌ها اگر بر موانع سرراهشان غلبه نکنند، به خودکفایی نمی‌رسند.