دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 243064
تعداد نوشته ها : 1042
تعداد نظرات : 5
Rss
طراح قالب
ای پسر ارشد زهرا حسن
بعد پدر وارث غمها حسن
رهبر بی یار به جنگ عدو
مانده به پیکار تو تنها حسن
یاحسن ویا حسن ویاحسن_یا حسن ویا حسن ویاحسن
_______________________
تیغ خوارج به تو زخمی رساند
جهل، سپاهت،به خیانت کشاند
صلح نبودت ز روی اختیار
چونکه برای تو سپاهی نماند
یا حسن و یا.....
_______________________
دشمن تو خانه ی تو در برت
داده تورا زهر جفا همسرت
بر سرخود زد زمانی که دید
پاره جگر های تورا خواهرت
یاحسن ویا حسن و.....
___________________________
خورده به تابوت تیر عدو
وای از آن مردم بی آبرو
دفن بقیعی وبود هر زمان
از تو ومظلومی تو گفتگو
یاحسن ویا حسن و.....
___________________________
یا حسنا سبط پیمبر تویی
جان ودل حضرت مادر تویی
دور مزار تو نباشد چراغ
صاحب یک قبر محقر تویی
یاحسن و یاحسن و....
شعر:اسماعیل تقوایی
آخر ماه صفر دل را پریشان می کند
اشک ریزان مرغ دل قصد خراسان می کند
آخر ماه صفر سوگ علی موسی الرضاست
این مصیبت دیده ی هر شیعه گریان می کند
مشهد او می شود میعادگاه عاشقان
کفتر بام رضا(ع)سر در گریبان می کند
آخر ماه صفر زهرا (س)به جنت بیقرار
گریه ها از بهر سلطان خراسان می کند
آخر ماه صفر قم غرق ماتم می شود
خواهرش معصومه قصد کوی جانان می کند
آخر ماه صفر مامون به زهر کینه اش
دشمنی با آل حق،خدمت به شیطان می کند
قلب مولامان رضا با زهر پرخون می شود
او خودش در حجره ی دربسته پنهان می کند
آخر ماه صفر هشتم امام شیعیان
ناله ها از دل بر آرد ذکر قرآن می کند
پشت در آید اباصلت وقرار از کف دهد
دیده دریا بهر آن دریای ایمان می کند
از مدینه یک پسر آید به دیدار پدر
گوییا یوسف دوباره قصد کنعان می کند
می رود مولا رضا گریان در آغوش جواد
درد خود با بوی نور دیده درمان می کند
صحنه دیدار بابا با پسر بس دیدنی ست
کربلا یاد آور خلق مسلمان می کند
خوش به حال آنکه مشهد رفته پایان صفر
اشک ریزان نوکری از بهر سلطان می کند
شعر:اسماعیل تقوایی
شهادت علی بن موسی الرضا(ع)
دلخون شده ی آخر ماه صفرم
درحجره در بسته بسوزد جگرم
مسموم به زهر کینه ی مامونم
جان در ره حق دهم مثال پدرم
در غربت طوس واز دیارم دورم
شهر نبوی بیامده در نظرم
الحق که غریب الغربایم اکنون
تنهایم وچون طایر بی بال وپرم
ای کاش کنون مدینه بودم تاکه
پر از همه آشنا شود دور وبرم
درنام رضا باشم وراضی هستم
از آنچه نوشته در قضا وقدرم
اجداد من از ره شهادت رفتند
منهم به شهادتی چنین مفتخرم
روسوی مدینه کرده ونالیدم
یا رب برسان کنار بابا پسرم
آمد به برم جواد وگریان نالید
حالات تو بابا زده برجان شررم
سر را بروی زانوی او بنهادم
بوسید جوادمن دوچشمان ترم
آرام شدم برای جان دادن خویش
افتاد به آن سرای باقی گذرم
شعر :اسماعیل تقوایی
ای کاش کنون مدینه بودم تاکه
پر از همه آشنا شود دور وبرم
درنام رضا باشم وراضی هستم
از آنچه نوشته در قضا وقدرم
اجداد من از ره شهادت رفتند
منهم به شهادتی چنین مفتخرم
روسوی مدینه کرده ونالیدم
یا رب برسان کنار بابا پسرم
آمد به برم جواد وگریان نالید
حالات تو بابا زده برجان شررم
سر را بروی زانوی او بنهادم
بوسید جوادمن دوچشمان ترم
آرام شدم برای جان دادن خویش
افتاد به آن سرای باقی گذرم
شعر :اسماعیل تقوایی
دل شود غرق عزا در روز پایان صفر
قاصدک آرد زداغ هشتمین مولا خبر
مرغ دل پر می زند سوی خراسان رضا(ع)
تا عزاداری کند در سوگ آن والا گهر
کفتران صحن او سرها بزیر ودر سکوت
طبل ها،نقاره ها،خاموش اندر رهگذر
شهر مشهد می نماید بر تنش،رخت عزا
هیأتیها جملگی روسوی مشهد در سفر
روز پایان صفر در طوس غوغایی بود
زهر مامون لعین بر پیکری کرده اثر
در میان هجره ی در بسته می نالد رضا(ع)
روی خاک افتاده آید از دهان خون جگر
یاد کوچه،مادرش زهرا(س)،به خاطر آورد
یاد مادر بیشتر بر جان مولا زد شرر
در غریبی ناله زد اینک کجایی ای جواد
رس به فریاد پدر حالا که باشم محتضر
از مدینه آمد و بابا در آغوشش گرفت
دید عالم امتزاجی بین خورشید وقمر
رازها برجانشینش گفت مولامان رضا
مرغ روحش سوی عرش کبریا بگشود پر
کربلا اکبر شهید وبود بابا شاهدش
طوس جان بسپرد بابا روی زانوی پسر
شعر:اسماعیل تقوایی
اربعین آمده درکرببلا شور عزاست
دیده ها بر سرقبر شهدا چون دریاست
هر که آنجاست مزاری بگرفته ست به بر
زین مصیبت به جنان غم زده قلب زهراست
مادری غم زده با سینه ی پر شیر آمد
بر سر قبر علی اصغر خود غرق نواست
کودکان روی مزاری به زمین افتادند
ناله ی وای عمو بر لبشان،غم افزاست
خواهری غم زده بر قبر برادر نالان
بعد چل روز فراق آمده گرم نجواست
گوید ای هستی زینب بپا خیز وببین
گرد پیری به رخ خواهر زارت پیداست
هجر تو،ننگ اسیری، غم غربت،ای وای
قامت زینب تو خم شده،در دست عصاست
سرت آورده ام ای یار، کنم وصل تنت
زیر خاکی وسرت از تن صد چاک جداست
آمدم با تن پر درد بروی خاکت
ای طبیبا به تنم تربت پاک تو شفاست
شرم دارم اگر از حال رقیه پرسی
اوشهید ره دین گشته ودر نزد خداست
کاش مر گ آید ومن را برساند به تو
اربعینی ست که این ذکر لبانم به دعاست
شعر:اسماعیل تقوایی
خلاصه
دعا کردم که قسمت گردد آیم برمزار تو
دوباره جان بگیرم جان دهم اندر کنار تو
چهل روزی که رفته ازوداعم با تنت جانا
چهل سالست بر این خواهر بی غمگسار تو
خوشا آن روزهایی که تو بودی درکنارمن
دلم آرام میشد با نظر بر گلعذار تو
تنت را بی کفن، عریان به خاک وخون رها کردم
اسیری رفته ام با دشمن بی اعتبار تو
چهل شب تا سحر با یاد تو خون گریه می کردم
ز روی نی همی دلداریم بوده ست کار تو
دلم خون است از شام بلا،بی حرمتی هایش
ز ضرب خیزرانی که در آنجا شد نثار تو
برادر آمدم اما خجالت می کشد زینب
به خاک شام جامانده سه ساله یادگار تو
دعا کن ای برادر عمر من اینجا بسر آید
دگر طاقت ندارم زندگی بی سایه سار تو
شعر:اسماعیل تقوایی
ای برادر کاروانت کربلا آورده ام
خسته دلهایی همه غرق عزا آورده ام
بعد چل روزی فراقم با تو ای آرام جان
پیکری رنجور جور اشقیا آورده ام
پیکرت بی سر به زیر خاک گرم کربلاست
آن سری را که شد از پیکر جدا آورده ام
دردها دارم به دل، هم زخمها بر پیکرم
بر مزارت جان وتن بهر شفا آورده ام
هجر نو تنها نبوده خواهرت را جانگداز
کاروانی را به مهرت مبتلا آورده ام
غصه ها دارم زسختی اسارت یا حسین
قصه ها از سختی شام بلا آورده ام
گر شود جانا سراغ دخترت از من مگیر
سر بزیرم پاسخت شرم وحیا آورده ام
بس بود بر من فراق تو عزیز فاطمه(س)
از برای مرگ خود دست دعا آورده ام
شعر:اسماعیل تقوایی