یا امام رضا
دهه ی دوم ذیقعده شروعش زیباست
زاد روز گلی از نسل علی(ع) وزهراست(س)
چشم دل بازکن وشهر مدینه بنگر
خانه ی حضرت کاظم طرب وجشن بپاست
عرشیان وهمه ی اهل زمین شادانند
بر لب جمله ی آنها فتبارک به نواست
بوسه ها نجمه زند بر سر وروی پسرش
پدرش خنده زنان شاکر درگاه خداست
آمده تا که شود جای نشین پدرش
او ولیعهد شه هفتم درگاه ولاست
سومین نام علی بین امامان باشد
حجت هشتم حق بر همه ی ارض وسماست
او پسندیده ی خالق بود و خلق ورسول
زین جهت نام شریفش مزین به رضاست
نقل از حضرت صادق شده در باره ی او
عالم آل رسولست و به دانش دریاست
ای خوشا موسم میلاد وکنار حرمش
حرمش غرق سرورست وبهشتی ماواست
ای خوشا گوش به نقاره سپردن آنگه
که طربناک به میلاد رضا غرق نواست
ای خوشا دیدن آن خیل عظیم زایر
که به لبهای همه بهر رضا ذکر ثناست
ای خوشا دیدن آن پنجره ی فولادش
دیدن زایر بیمار که دنبال شفاست
ای خوشا نوش زسرچشمه ی سقاخانه
جرعه ای آب که یادآوری آب بقاست
ای خوشا ولوله ی شادی عشاق رضا
که قلوب همگی از غم واندوه رهاست
ای خوشا روشنی چشم به انوار رخی
که پس پرده بود دیدن رویش رویاست
شاعر : اسماعیل تقوایی
جان حضرت کاظم
یازده بگذشته از ذیقعده جانان آمده
بر تن موسای کاظم گوییا جان آمده
شهر پیغمبر مدینه نور افشانی شده
در شب تاریک شیعه مهر رخشان آمده
آمده زیبا پسر از نسل پاک مرتضی
جانشین حضرت کاظم به میدان آمده
درزمین وآسمان جشن وطرب بر پا شده
نجمه را در گهر باری به دامان آمده
شیعیان را آمده مولای هشتم در وجود
عالم آل پیمبر روح ایمان آمده
نام او باشد علی وکنیه اش باشد رضا
در خزان شیعه امید بهاران آمده
از مدینه آفتاب شرق ایران سرزده
افتخاری در جهان ازبهر ایران آمده
بر کریمان آمده مولا وارباب کرم
ای گدایان مژده سلطان خراسان آمده
آمده سکنی گزیند در دژ توحید او
اصل آغازین دین را شرط ومیزان آمده
آهوان را نیست باکی دیگر از صیاد ها
ضامن پرمهر آهوی بیابان آمده
جمله بیماران دخیل آن پر قنداقه اش
چون مسیح فاطمه از بهر درمان آمده
زایرینش را دهد پاسخ به وقت مقتضی
ضامن هر شیعه در درگاه یزدان آمده
خشکسالی خراسان هم به پایان می رسد
آنکه آید با دعایش سخت باران آمده
البشاره برکسی که حج بر او مقدور نیست
آنکه آسان می کند حج فقیران آمده
مشهد او روز میلادش تماشایی بود
اهل عالم بهرتبریکش فراوان آمده
کفتران قوقوی شادی در حرم سر می دهند
نوکر نقاره زن شادان وخندان آمده
ای خوشا مشهد شود کنعان وما بینیم که
یوسف گم گشته ی زهرا به کنعان آمده
شاعر : اسماعیل تقوایی
شد مه ذیقعده تنم جان گرفت
فصل دلم رنگ بهاران گرفت
مرغ دلم پر زد وشادی کنان
برلب خود ذکر رضا جان گرفت
یازده ماه چو آغاز شد
پنجره ای رو به دلم باز شد
چشم دلم دید که دردانه ای
لطف وصفا داده به یک خانه ای
خانه شده محفل شادی وشور
باز شده غنچه به گلخانه ای
حضرت کاظم که بود باغبان
هست زبشکفتن گل شادمان
جن وملک آمده شادی کنان
بهر نظر بر رخ مولود جان
عرش خدا شاد زمیلاد او
گشته پر از نور خدا آسمان
ذکر تبارک به فضا پخش شد
بر همه جا نام رضا نقش شد
اختر هشتم ز ولایت رسید
اهل ولا را شده وقتی سعید
عالم آل علی است این علی
روح کرم باشد وباب امید
مرقد او خاک خراسان بود
بارگهش مامن ایران بود
زاد گهش مرغ دلم پر زند
مشهد همچون ارمش سر زند
همچو گدایان دگر اشکبار
درگه سلطانی او در زند
ناله کنم شاه پناهم بده
راه نماندست تو راهم بده
همچو کبوتر شده قو قو کنم
مامن خود گنبد دلجو کنم
یا که چوآهو بشوم صید دام
خواهشی از ضامن آهو کنم
ضامن آهو نجاتم بده
کرببلا را تو براتم بده
مشهد ومیلاد رضا(ع)خوش بود
دیدن آن نور سرا خوش بود
همره عشاق فراوان او
شادی وابراز ثنا خوش بود
کاش که میلاد مه هشتمین
قسمت هرشیعه شود اینچنین
شاعر:اسماعیل تقوایی
من مست می عشق غریب الغربایم
محتاج عنایات معین الضعفایم
آهوی دلم درکف صیاد زمانه ست
درحسرت الطاف ضمانت ز رضایم
جز بام رضا(ع) مرغ دلم بام ندارد
پابست به آن گنبد وآن صحن وسرایم
دیریست که نامش بشده ورد زبانم
دیدار حریمش شده همواره دعایم
سیری نپذیرم ز زیارتگه پاکش
در مشهد او شاهد الطاف خدایم
با پیکر او طوس شده خاک بهشتی
درصحن رضا(ع) ازغم واندوه رهایم
دیدیم بسی داده شفا زایر بیمار
باکی زمرض نیست، به مولاست رجایم
خاتم بود ایران ونگینش شده مشهد
ازبابت آن شاکر در گاه خدایم
جارو کشی درگه او فوز عظیم است
ای کاش که مولا کند این هدیه عطایم
طوف حرمش حاجت این عاشق زار است
یا رب بنما حاجت من زود روایم
شاعر : اسماعیل تقوایی
یا حضرت معصومه(س)
مولای ما موسی بن جعفر شادمان شد
بشکفت زیبا غنچه از دامان نجمه
بهر پدر آرام جان و دلستان شد
باشد گلی خوش بو زگلزار محمد(ص)
با او معطر خانه از عطر جنان شد
باشد علی موسی الرضا او را برادر
بوسید روی خواهر وشادی کنان شد
نام نکویش فاطمه(س)، زهرا مرام است
با لطف حق معصومه وعصمت نشان شد
شادند در میلاد او اهل مدینه
آکنده از مهرش زمین وآسمان شد
جدش داده مژده ی میلاد او را
رخ داده آنچه از سوی صادق(ع)بیان شد
تنها نه قم بر مرقدش دارد مباهات
فخری بود برکل ایران ارمغان شد
باشد کریمه می کند مشکل گشایی
مرغ دل هر بینوا را آشیان شد
هرکس که با اخلاص گردد زائر او
بی شک نصیب او بهشت جاودان شد
شاعر :اسماعیل تقوایی
