همیشه تو زندگیتون سعی کنید به قول سعدی صدف وار دهان باز کنید یعنی حرف نزنید مگر اینکه حرف یا کلامتون به اندازه ی گوهری مثل مروارید با ارزش باشه تا همیشه اطرافیانتون مشتاق شنیدن حرفاتون باش
سعی کنید تا میتونید تو حرفاتون از کلمات زشت و رکیک استفاده نکنید و تو مباحث پشت سر کسی “بد” اونو نگین تا دوستانتون بیشتر بهتون اعتماد کنن و بیشتر بهتون علاقه مند بشن ولی اگر از کلمات زشت استفاده کنید و دهانتون به بد گویی عادت کنه شاید به نظر شوخ و خنده دار بیاد ولی در عمل باعث میشه هم صحبت هاتون بدون اینک خودشون بخوان دیگه روی شما حساب باز نکنن
سعی کنید تا میتوانید در صحبتتاتون از کلمات زیبا استفاده کنید وکلماتتون رو واضح و شیوا بیان کنید و بریده بریده صحبت نکنید اگر فکر میکنید صداتون پختگی لازم رو برای صحبت در یک جمع نداره میتونید با خوندن اواز تو فضاهای مرطوب صداتونو تقویت کنید منظور از صدای پخته صدایی هست که بتونه تمام حروف رو کامل بیان کنه و شنونده رو تو صحبت های طولانی خسته نکنه مثل صدای “پرویز پرستویی یا امین تارخ”
سعی کنید تا زمانی که کاملا مطمئن نشدید یک شوخی یا یک حرف خنده دار و با مزه هست اونو انجام ندید یا به زبان نیارید تا شنونده در برخورد های بعدی با شما باز هم به گوش دادن به حرف های شما علاقه نشون بده . چون بشر کلا خندیدن و شاد بودن رو به هر چیزی ترجیح میده
سعی نکنید برای ابراز وجود در یک جمع وسط حرف کسی بپرید چون این کار یعنی شما به اونها غیر مستقیم این رو میگید که حرف های شما برای من مهم نیست ممکنه همون لحظه همه به طرف شما برگردن ولی بعد از اون متوجه میشید که حرف زدن یا نزدن شما زیاد برای اونها مهم نیست
برای ابراز وجود در یک جمع سعی کنید با صدای بلند و یه لبخند سنگین سلام کنید . همین کار خودش تاثیرات خیلی باحالی تو مغز اطرافیان نسبت به شما میزاره
پس همیشه صدف وار و پرورده دهان به سخن باز کنید .
همیشه گفتن : چون عقل کامل گردد سخن اندک شود