نو بهار است در آن کوش که خوش دل باشی/ که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی من نگویم که اکنونباکه نشین و چه نوش/که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی چنگ در پرده همین می دهد پند  ولی / وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی درچمن هر ورقی دفتر حالی دگر است/ حیف باشد که ز کار همه غافل باشینقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف/ گر شب و روز در این قصه مشکل باشی گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست/ رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد / صید آن شامل مطبوع شمایل باشی