علی دورانی در مصاحبه با قلم‌نیوز به درخواست اکثر اصولگرایان برای انصراف احمدی‌نژاد از حضور در انتخابات سال 1384 اشاره کرد و توضیح داد: 4 سال پیش، شورای هماهنگی تشکیل شد و قرار بر این بود این شورا، کاندیدای مورد تایید خود را معرفی کند. آقای لاریجانی کاندیدای مورد نظر بود؛ در حالی که بسیاری از اصولگرایان به دلیل حضور شخصیت‌های توانمندتر و با برنامه در صحنه، علاقه‌مند به کناره‌گیری آقای احمدی‌نژاد در انتخابات بودند تا آرا به خوبی تقسیم شود.همان طور که آقای رضایی انصراف دادند ولی در مورد ایشان این‌طور نشد.
او گفت: در حال حاضر اصول‌گرایانی که به مصلحت‌های بی‌دلیل از رییس‌جمهور حمایت می‌کنند باید جوابگو باشند و توضیح بدهند که چرا بعد از چهار سال انتقاد در مورد عملکردهای مختلف در حوزه‌های متفاوت از دولت نهم و آقای احمدی‌نژاد به حمایت برآمدند و ابراز نگرانی می‌کنند؟
رییس ستاد اصولگرایان حامی مهندس موسوی عنوان کرد: اگر آقای آحمدی‌نژاد در کاندیداتوری خود تجدید نظر کنند حتما جامعه سیاسی استقبال خواهد کرد و با این کار استقلال فکر و وظیفه تاریخی خود را با تصمیم درست به جامعه نشان می‌دهد. طبیعتا کسی که اصولگراست باید اصولی تصمیم بگیرد. این تجدید نظر تصمیم اصول‌گرایی خواهد بود.
دورانی تصریح کرد: متاسفانه شاید بسیاری از اصولگرایان سکوت کنند، اما متاسفیم عده‌ای در این جریان جسارت و جرات اعلام تجدیدنظر خود را در مورد آقای احمدی‌نژاد ندارند و شاید عده‌ای بگویند احمدی‌نژاد ولی بنویسند میرحسین موسوی!
دورانی با تاکید بر این که از انصراف آقای احمدی‌نژاد استقبال می‌کنیم افزود: برای ما حائز اهمیت است اگر این اتفاق به وقوع می‌پیوست. شاید در این صورت این مناظره برگزار نمی‌شد که مانند لکه سیاهی در جامعه باقی بماند. با این وجود حضور آقای احمدی‌نژاد در انتخابات و حذف شدن با آراء مردم می‌تواند اولویت جدی باشد.
او یادآوری کرد: رییس‌جمهور با سخنرانی‌های اخیرش در واقع کل عملکرد انقلاب را تخطئه کرد و همینطور زحمات امام را نادیده گرفت، اهانت به دستاوردهای انقلاب کرد و صحبت‌های اخیر وی موجی از نگرانی و دغدغه‌ای برای نیروهای اصولگرا به وجود آورد.
به دنبال اتهامات اظهار شده دکتر محمود احمدی‌نژاد درباره بسیاری از بزرگان کشور از جمله آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، مبارز نستوه انقلاب از سال 42تا 57، عضو کمیته حل مشکلات سوخت مردم در زمستان 57 برای مذاکره با اعتصابیون شرکت نفت آبادان، عضو هیات حل مشکلات کردستان در سال 58، عضو شورای انقلاب، سرپرست وزارت کشور در دولت موقت، رئیس مجلس شورای اسلامی از سال 60 تا 68، فرمانده هشت سال دفاع مقدس، رئیس‌جمهوری ایران از سال 68 تا 76، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس مجلس خبرگان رهبری، بسیاری از مردم شریف ایران در سراسر کشور به انحای مختلف خواستار پاسخ آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به اتهامات و دفاع از دستاوردهای ارزشمند نظام اسلامی شدند و دفتر ایشان نیز در اولین فرصت از صدا و سیما خواستار وقتی برای پاسخگویی شد، اما صدا و سیما انجام این مهم را به بعد از برگزاری انتخابات موکول کرد که عملاَ تاثیری نخواهد داشت.
از آنجایی که طی روزهای اخیر موج اعتراض‌های مردمی از اقصی نقاط کشور برای علت عدم پاسخ به این اتهامات افزایش یافته و به خاطر اینکه موج‌سواران بیش از این با احساسات پاک و صادقانه مردم بازی نکنند، آیت‌الله هاشمی رفسنجانی تصمیم گرفتند پاسخ به اتهامات رئیس‌جمهور را به مقام معظم رهبری و از طریق معظم‌له به مردم شریف ایران بدهند تا حداقل تاریخ انقلاب اسلامی در آینده‌های دور این تجربه تاریخی را در اختیار نسل‌های متمادی ایران عزیز قرار دهد که نگذارند پدیده زشت دروغ، افترا و تهمت در این کشور نهادینه شود.
متن کامل پیام بدین‌شرح است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
مقام معظم رهبری آیت‌الله خامنه‌ای زیده عزّه
متأسفانه اظهارات عاری از حقیقت و غیرمسئولانه آقای احمدی‌نژاد در جریان مناظره با مهندس موسوی و مقدمه‌چینی‌های قبل و حوادث بعد از آن، خاطرات تلخ اظهارات و اقدامات منافقان و گروهک‌‌های ضدانقلاب در سالهای اول بعد از پیروزی انقلاب و نیز تهمت‌زدن‌ها در انتخابات 84 و انتخابات مجلس ششم ولجن‌‌پراکنی‌های باند پالیزدار که در دادگاه محکوم شده را به نمایش گذاشت و از آنجا که بخشی از این اظهارات قبلاً در رسانه‌های دولتی و آتش تهیه آن در سخنرانی مشهد مقدس مطرح شده، ادعای اینکه مطالب او تحت تأثیر فضای مناظره گفته شده و فاقد برنامه‌ریزی قبلی است، پذیرفتنی نیست و گویا برای تحت‌الشعاع قرادادن گزارشهای مستند و مکرر دیوان محاسبات در خصوص مفقودالاثر بودن یک میلیارد دلار و ارتکاب چند هزار تخلّف در اجرای بودجه‌ها می‌باشد و شاید هم رقیب اصلی خود را افتخارات ربع قرن انقلاب اسلامی می‌داند.
ده‌ها میلیون نفر در داخل و خارج ناظر دروغ‌پردازی‌ها و خلافگویی‌هایی بودند که برخلاف شرع و قانون و اخلاق و انصاف، افتخارات نظام اسلامی‌مان را نشانه گرفته بود.
زیر سوال بردن تصمیمات بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و تلاشهای امام راحل و مردم مسلمان و متعهد و روحانیت عظیم‌القدر که در نیم قرن گذشته با مجاهدت‌های خویش توانستند بنای باشکوه نظام اسلامی را ایجاد و مستقر و بالنده کنند، از این بدتر نمی‌شد. دوران مشعشعی که خود شما پشت سر امام(ره) در قامت مجاهد پیشتاز، رئیس‌جمهور و نهایتاً رهبری نظام نقش و مسئولیت‌های ممتازی به عهده داشته‌اید.
نقطه قابل توجه دراین تهمت‌ها این است که غیرمستقیم، مقام ولایت در زمان رهبری امام راحل و جناب‌عالی که هادی دولت‌ها بوده‌اید و با اظهارات صریح، مدیریت‌ها را مورد تأیید و تحسین قرارداده‌اید، نشانه گرفته است.
* * *
بعد از جریان شوم 14 اسفندماه 1359 با ارشاد امام و بنیانگذار جمهوری اسلامی، شهید مظلوم دکتر بهشتی و جناب‌عالی و اینجانب که در شعارهای مردمی به عنوان «سه یاور خمینی» شناخته شده بودیم، با همراهی نیروهای انقلابی و بخصوص نمایندگان متعهد مجلس اول و حزب جمهوری اسلامی توانستیم در جهت زدودن غبارهای ابهامات و سم‌پاشی‌ها اقدامات مؤثری انجام دهیم و امام راحل درد آشنا با تشکیل گروه حقیقت‌یاب و داور، بخشی از حقایق را آشکار کردند. نتایج آن، آگاهی بیشتر مردم و رسوایی فتنه‌گران و در نهایت نجات کشور از خطری بود که دشمنان استکباری و ضد انقلاب طراحی کرده بودند.
البته اینجانب قصد ندارم که دولت موجود را مثل دولت بنی‌صدر معرفی کنم و یا سرنوشتی شبیه آن دولت را برای این دولت بخواهم، بلکه مقصود این است که باید مانع گرفتار شدن کشور به سرنوشت آن روزگار شد.
* * *
اینجانب برای پرهیز از آلوده‌شدن فضای سیاسی کشور در آستانه انتخابات به تشنجات بیشتر، از عکس‌العمل فوری که مورد انتظار ملت است، خودداری کردم.
در مراسم بزرگداشت سالگرد امام(ره) به آقای احمدی‌نژاد گفتم که در اظهارات او خلافگوییهای فراوانی وجود داشته و ادعای کذب تماس تلفنی من با یکی از سران عرب و ادعای کارگردانی مبارزات انتخاباتی رقبا و اتهامات ناروا به جمعی از بزرگان نظام، از جمله جناب آقای ناطق نوری و فرزندان من و بدتر از همه زیرسوال بردن اقدامات امام راحل را یادآوری و پیشنهاد کردم با صراحت اتهام‌های نادرست را پس بگیرد که نیازی به اقدامات قانونی افراد و خانواده‌هایی که ناجوانمردانه و مظلومانه هدف تیرهای ناسزاگویی قرار گرفته‌اند، نباشد.
از صدا و سیما هم خواسته شد که فرصتی در اختیار طرفهای ذیحق براساس مقررات سازمان قرار دهد که از خود دفاع نمایند. گرچه در گذشته به بخشی از این اتهامات پاسخ داده شده و رئیس قوه قضاییه وقت جناب آقای یزدی در پایان کار ریاست جمهوری اینجانب، در عمل به اصل 142 قانون اساسی رسماً اعلام پاکی و منزّه بودن خانواده رئیس‌جمهور و حتی کم‌شدن دارایی‌ها در دوران مسئولیت را نمودند، ولی تکرار اتهام تکرار جواب را می‌طلبد.
مع‌الاسف، این دو پیشنهاد خیرخواهانه عملاً پذیرفته نشده و رهبر معظم هم صلاح را در سکوت‌شان دیدند و بی‌شک جامعه و بخصوص نسل جوان نیازمند اطلاع از حقیقت است. حقیقتی که با اعتبار نظام و همدلی ملت ارتباط جدّی دارد و اگر محدود به حق چند نفر بود؛اقدام به نوشتن چنین نامه ای نمی کردم.
معتقدم جناب‌عالی بخوبی می‌دانید که اینجانب و بسیاری از بزرگان تأثیرگذار انقلاب و حتی خود جناب‌عالی از دوران مبارزه و سالهای اول انقلاب و در تعدادی از مقاطع مورد تهاجم افراد لاابالی و ضدانقلاب بوده‌ایم و همیشه صبورانه تهمت‌ها و اهانت‌ها را پشت سر گذاشته‌ایم و در دور جدید تهمت‌ها و هجمه‌ها هم از حدود پنج سال پیش تاکنون دندان روی جگر دارم و بخاطر خداوند و مصالح انقلاب و کشور اندوه خویش را مکتوم می‌د‌ارم و از این جهت هم مورد گلایه بسیاری از دلسوزان اسلام و انقلاب و بستگانم قرار می‌گیرم ومهم این است که اینبار این تهمت‌ها توسط رئیس جمهور و در رسانه ملی مطرح شده است. البته در موقع مناسب انحرافات و حق‌کشی‌های ناگفته انتخابات و اعمال دولت نهم در اختیار مردم و تاریخ قرار خواهد گرفت،
تاریخ گواه است که اکثریت مردم متعهد و انقلابیمان کمتر تحت تأثیر خلاف‌گویی‌ها قرار می‌گیرند و دلیل آن آراء افتخارآمیز مردم به اینجانب در آخرین انتخابات مجلس خبرگان رهبری است و نیز خوب می‌دانید که در جریان انتخابات جاری، تاکنون به خاطر مسئولیت‌های رسمی ام در رسانه هامطلبی به نفع یا ضرر افراد و جریانهای درگیر در انتخابات نگفته‌ام و در موراد ضروری به کلیاتی مبتنی بر حضور حداکثری مردم در پای صندوق‌ها و سلامت انتخابات اکتفا کرده‌ام و رسماً گفته‌ام برنامه شرکت در انتخابات ندارم.
چهار نامزد موجود برای آمدن به صحنه با اطلاع از نظر و سیاست اینجانب از من نظر نخواسته‌اند و بعد از نامزدی هم از اینجانب درخواست حمایت نکرده‌اند و اگر هم در جلساتی بهم رسیده باشیم، چیزی جز همان کلیات فوق‌الذکر را از من نشنیده‌اند و اگر حزب یا گروهی در مورد جهت‌گیری در انتخابات نظر خواسته‌اند، گفته‌ام براساس آیین‌نامه خود عمل کنند و حقیقتاً آنها با تصمیم‌خودشان و همکارانشان در صحنه‌اند و عمل می‌کنند و انصافاً تهمت دست‌نشانده بودن آنان ستم و بی‌حرمتی غیرقابل توجیه است.
بجاست که به این حقیقت هم توجه شود که احتمالاً عوامل دولت از نظر اینجانب مطلعند که من ادامه وضع موجود را به صلاح نظام و کشور نمی‌دانم و خود جناب‌عالی هم از این نظر من مطلعید و دلایل آن را هم می‌دانید. ولی این نظر را رسانهای نکرده‌ام و خود عوامل دولت در این مورد بزرگنمایی کرده‌اند که هدف بزرگنمایی در آن مناظره روشن شد.
با اینهمه بر فرض اینکه اینجانب صبورانه به مشی گذشته ادامه دهم، بی‌شک بخشی از مردم و احزاب و جریانها این وضع را بیش از این بر نمی‌تابند و آتش‌فشانهایی که از درون سینه‌های سوزان تغذیه می‌شوند، در جامعه شکل خواهد گرفت که نمونه‌های آن را در اجتماعات انتخاباتی در میدانها، خیابانها و دانشگاه‌ها مشاهده می‌کنیم.
اگر نظام نخواهد یا نتواند با پدیده‌های زشت و گناه‌آلودی مثل تهمت‌ها، دروغ‌ها و خلافگوییهای مطرح شده در آن مناظره برخورد کند و اگر مسئولان اجرای قانون نخواهند و یا نتوانند به تخلّف‌های صریح خلاف قانون در اعلان افراد به عنوان فاسد که فقط بعد از اثبات تخلّف در دادگاه قابل اعلان است، رسیدگی کنند و اگر فردی در موقعیت ریاست جمهوری بدون مراعات شأن منصب مقدسش خود را مجاز به ارتکاب چنین گناهان کبیره و اخلاق‌شکن علیرغم سوگند به مراعات شرع و قانون بداند، چگونه می‌توانیم خود را از پیروان نظام مقدس اسلامی بدانیم؟
رهبری معظم انقلاب؛
اکنون که امام راحل (ره) آن پیر فرزانه و حلّال مشکلات و ملجاء همه و یار صبور و دیرینه هر دوی ما آیت‌الله شهید مظلوم دکتر بهشتی و بسیاری از همسنگران قدیم که یا به فیض عظمای شهادت رسیدند و یا به دیار باقی شتافتند ؛ در بین ما حضور ندارند، شما مانده‌اید و من و معدودی از یاران و همفکران قدیم. از جناب‌عالی با توجه به مقام و مسئولیت و شخصیتتان انتظار است برای حل این مشکل و برای رفع فتنه‌های خطرناک و خاموش کردن آتشی که هم اکنون دودش در فضا قابل مشاهده است، هرگونه که صلاح می‌دانید اقدام مؤثری بنمایید و مانع شعله‌ورتر شدن این آتش در جریان انتخابات و پس از آن شوید.
لذا در فرصت باقیمانده ضروری به نظر می‌رسد خواسته حق حضرت‌عالی و مردم در خصوص انجام انتخاباتی سالم و پرابهت و حداکثری تحقق یابد. کاری که می‌تواند عامل نجات کشور از خطر و باعث تحکیم وحدت ملی و اعتماد عمومی باشد و فتنه‌گران نتوانند با حدس و گمان نصّ پیامتان در مشهد و در مرقد امام راحل را با هوس خود تحریف کنند و با نادیده گرفتن قانون، بنزین بر آتش‌افروخته بریزند.
سرچشمه شاید گرفتن به بیل چوپر شد نشاید گرفتن به پیل
دوست، همراه، و هم سنگر دیروز، امروز و فردایتان
اکبر هاشمی رفسنجانی
در مورده انتخابات که انقدر این روزها می خونیم و می بینیم و می شنویم که هر چه بخوام بگم میشه تکراره مکررات بنابراین ترجیح میدم تنها به ذکر دلایلم که در نهایت به انتخاب " موسوی " ختم شد بپردازم .
فقط قبل از هر چیز اینو بگم که این پست صرفا در جهت توضیح و چرای انتخابم هست نه تبلیغ و نه تحریک که " دوستان آب دستونِ بزارید زمین و به موسوی رای بدید چون من اینجوری می خوام " .. نخیر هر کسی نظری داره که مسلما برای خودش محترمه و بنده هم نه دانش سی * اسی دارم و نه در جایگاهی هستم که بخوام دیگران رو له یا علیه کسی ترغیب کنم و مهمتر اینکه چون خودم محاله برای بهتر جلوه دادن کاندیدای انتخابیم دست به تخریب دیگران ( یا به قول دوستان انتقاد ) بزنم اجازه هم نخواهم داد کسی از این روش در نظر دهیم استفاده کنه .. من با انتقاد مخالف نیستم ولی شرایط انتقاد چیه ؟ شرایط انتقاد اینه که نقاط مثبت یا منفی ۲ یا ۴ نفر در کنار هم و با شرایط مساوی ارزیابی بشه نه اینکه مدام از خدمات یه نفر بگیم و در مقابل نکات منفی دیگری رو آنچنان درشت و به اصطلاح بولد کنیم که برای اون دسته از حامیانِ کم سوادترش این شبهه پیش بیاد که نکنه داریم اشتباه انتخاب می کنیم !! .. ما که به اصطلاح قشر تحصیلکرده ی این اجتماع هستیم با هم پدر کشتگی نداریم که سر حمایت از کاندیدای منتخبمون به هم توهین کنیم یا تلاش شبانه روزیمون رو بزاریم در جهت تزریق سلایق و افکارمون به سایرین .. من اینجا فقط از کاندیدای انتخابیم صحبت خواهم کرد ، بدون اینکه مدام پای دیگران رو وسط بکشم :
۱ ) در انتخابات ما امکان " مطلق گزینی " نداریم یعنی نباید دنبال یک قدیس بگردیم و متعاقبا ازش انتظار معجزه داشته باشیم ، ما تمام توانمون رو می زاریم سر اینکه از بین گزینه های موجود دست به انتخاب بزنیم اونهم انتخابی که همواره با گذشت زمان این توجیه رو برای خودمون داشته باشیم که در اون مقطع زمانی با توجه به محدودیت ها و شرایط موجود بهترین انتخاب رو کردیم .
۲ ) موسوی نخست وزیر سخت ترین دوران تاریخی این کشور یعنی دوران جنگ بود ، ایامی که با وجود همه ی تحریم ها و دشمنان داخلی و خارجی و شرایط نابسامان تونست این کشور بحران زده رو اداره کنه ، تصمیماتی طی اون دوران گرفته شد که در وهله ی اول دور از انصافِ که به طور کل هر چه که بوده رو تنها به پای موسوی بنویسیم و در وهله ی دوم بعد از حدود ۲۵ سال ما نمی تونیم رای بر درستی یا نادرستی تصمیمی صادر کنیم .. هر عملکرد یا موضع گیری رو باید نسبت به شرایط همون زمان سنجید ، اینکه موسوی در اون دوران چه فکر می کرده و چگونه موضع می گرفته ربطی به امروزش نداره ، اونچه که در گذشته اتفاق افتاده مربوط به دوره ی خاصِ خودشه و در یک کلام با نگاه امروز نمی توان دیروز رو نقد کرد .
۳ ) موسوی و همه ی دولتمردان گذشته و آینده در چهار چوب اص* ولی حرکت می کنند که تخطی از اون اص* ول امریست ناممکن .
۴ ) موسوی خود رو یک " اصلاح طلب اصولگرا " می دونه .. خب چه اشکالی داره ؟! آیا این کلمه ی " اصولگرا " باعث کم شدن شان " اصلاح طلب " میشه ؟! مگه اصولگراها کی هستن ؟! جز اینه که اونها هم شهروندان همین کشور هستند ، جز اینه که اونها هم هموطنان ما هستند ؟! .. ما بهتره اول هدف از رای دادنمون رو مشخص کنیم .. جدا چرا و بر چه اساس رای میدیم ؟! بر اساس اینکه یه نفر اصلاح طلبِ یا اصول گرا ؟! واقعا این شد دلیل ؟! بر اساس اتیکت اصلاح طلب رای می دیم یا بر اساس توانایی های مدیریتی و عملکردی یک فرد !! .. من که نه به اتیکت رای می دم نه به حزب نه به جناح نه به گروه ، من به شخص رای می دم به ویژگی های بارز یک شخص رای می دم حتی تو این دوره بدون هیچ جبهه گیری خاصی به رضایی هم فکر کردم . کجای این حرف موسوی که از بس * یج تا مشارکت همه رو می پسندم حرف ناپسندی ست که همچین هیاهویی سرش به راه افتاده ؟! مگر بس * یج کیست ؟! ما چرا انقدر دید منفی و ترس نسبت به بعضی از اسامی پیدا کردیم ؟! مگر بسی * جی دشمن است که اینجور در موردش صحبت می کنیم . موسوی دولتمرد ایام جنگ است ، چرا اینها رو فراموش کردیم ؟! .. من به اینکه موسوی این هنر رو در خودش دیده که همه ی مخالفین رو هم می تونه هم گام با خودش به راه بیاره افتخار می کنم .. چه اشکالی داره یه نفر بتونه از تمام توان و ظرفیت طرف مخالفش برای آبادانی کشور استفاده کنه ؟! چه اشکالی داره کسی بتونه این مرز بندی ها و دیوار کشی ها رو از بین ببره ؟! چه اشکالی داره کسی بتونه مخالفین و موافقین خودش رو به یک اجماع برسونه ؟! این جمع کردن احزاب یک هنر است یک سیاست است .. دست دوستی طرف رقیب دراز کردن یک درایت است . گذشته از اون دوستانی که این اصلاح طلب اصولگرا بودن موسوی رو پیرهن عثمان کردن پس چرا به این توجه نمی کنن که اکثر احزاب بزرگ اصلاح طلب ( جبهه مش* ارکت ایران اسلامی و سازمان مجاه * دین انق* لاب اسلامی و ... ) و اشخاصی مثل حجاریان ، سحابی ، تاج زاده ، محسن کدیور ، رجایی و عطریانفر و .. که از نظر کیفیت و سابقه در گذشته درخشان تر عمل کردند امروز از موسوی حمایت می کنن ، چرا ؟! .. جدا چرا اجماع اصلاح طلبان روی موسوی است ؟! چون اونها مردان سی* است هستند و به خوبی می دونن که جنبش اصلاحات با چه کسی بیشتر تثبیت و اشاعه داده میشه . ملاک که تنها شعار اصلاحات نیست که اگر اینگونه بود موسوی کلا باید کناره می گرفت چون اصلا انسان شعار بده ای نیست .
۵) موسوی از دخترایی مثل من در فیلم تبلیغاتیش استفاده نمی کنه ، چرا ؟ چون شرایطی که داره رو به خوبی می دونه و نمی خواد بهانه ای دست مخالفینش بده ( اینکه میگم دخترایی مثل من یعنی دخترایی که ظاهری معمولی دارن ، همونجور که غالبا امروزه داریم می بینیم ) .
۶) موسوی انسان سخنوری نیست ، این درست ولی مگر سخنوری تنها ملاک انتخاب است ؟! ما ذاتا مردمان عجیبی هستیم ، می دونید همیشه دلمون رو به حرف و خوش صحبتی خوش می کنیم که کمتر از باد هواست .. با شنیدن 4 تا وعده وعید که اساسا هممون هم می دونیم اجرا شدنش از محالاته آنچنان عنان از کف می دیم که گویی تشنه ی شنیدن دروغ هستیم .. برای من جالبه تا کجا می خوایم دلمون رو به حرف خوش کنیم ؟! موسوی نه شعار می ده نه دروغ میگه حرفی رو می زنه که می دونه می تونه عملیش کنه پس میشه بهش امیدوارتر بود ، او در چهار چوب اختیاراتی که یک رئیس جمهور داره حرف می زنه تا جایی که در توان یک دولت هست و به عقل و شعور منه نوعی که شنونده ی حرفاش هستم توهین نمی کنه .. موسوی نمی یاد از آینده ی این کشور یک بهشت برین بسازه که به خوبی می دونیم حالا حالاها باید روش کار بشه ، اون قولی رو می ده که می دونه توانایی انجامش رو داره .
۷) موسوی از نظر ظاهر و حرکات مقبول و شایسته ست .
طرح اینگونه شعارها و برنامه‌ها از ضروریات هر‌انتخابات است که البته در این دوره، بخش عمده آنها با چاشنی نقد و گاه تخریب حریف همراه شده است. محمود احمدی‌نژاد، محسن رضایی، مهدی کروبی و میرحسین موسوی، چهار کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری دهم تاکنون در برنامه‌های مختلف تبلیغاتی از رادیو و تلویزیون و همچنین از طریق سفرهای انتخاباتی و برگزاری جلسات مختلف به بیان دیدگاه‌ها و راهکارهای خود برای حل مشکلات موجود پرداخته‌اند که مهمترین برنامه‌های مطرح شده را می‌توان در عرصه‌های اقتصادی، سیاست خارجی و اجتماعی تقسیم‌‌بندی کرد.
محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور فعلی و کاندیدای انتخابات دهم با حضور در این عرصه در پی آن است تا در صورت موافقت مردم، سنت ریاست جمهوری‌های دو دوره‌ای در ایران را تکرار کند و ریاست قوه مجریه را برای 4 سال دیگر به عهده بگیرد. براساس مواضع محمود احمدی‌نژاد در دولت نهم و همچنین اظهارات انتخاباتی او در روزهای اخیر، به‌نظر می‌رسد وی در صورت انتخاب مجدد در سمت ریاست جمهوری، سیاستهای خود را در دوره جاری ادامه دهد و از فرصتی که در صورت پیروزی در انتخابات برای او فراهم می‌شود، برای تکمیل طرح‌های نیمه‌تمامش در دولت نهم و همچنین ارائه طرح‌هایی متناسب با سیاست‌هایش بهره ببرد. بنابراین با‌مروری بر سیاست‌ها و برنامه‌های احمدی‌نژاد در دوره فعلی می‌توان به یک ارزیابی درخصوص برنامه‌های او در صورت پیروزی در انتخابات آتی رسید. البته وی در این دوره علاوه بر برنامه‌های قبلی، برنامه جدیدی درخصوص سهامی کردن نفت ارائه کرده است. براساس این طرح، اوراق مشارکتی منتشر خواهد شد و سود صنعت نفت در اختیار تمام مردم ایران قرار خواهد گرفت.
محورهای سایر برنامه‌های احمدی‌نژاد که در 4 سال گذشته به اجرا درآمده است، به قرار زیر است:
- اجرای قانون خدمات کشوری و افزایش حقوق کارمندان و بازنشستگان دولت
- گسترش ارتباط با کشورهای آمریکای لاتین به‌نحوی که موجب نگرانی آمریکا و رژیم صهیونیستی شده است.
- سیاست پایداری و مقاومت در موضوع هسته‌ای و رد هرگونه تعلیق غنی‌سازی به طوری که باعث عقب‌نشینی کشورها زورگو شد.
- انجام سفرهای استانی و برگزاری جلسات دولت در مراکز استان‌ها (در این حوزه دولت در این مدت به نقاطی سفر کرد که تاکنون هیچ مسوولی پا به آنجا نگذاشته بود، علاوه بر این که مسوولان از نزدیک با نقاط ضعف و قوت شهرها و روستاها آشنا شدند)
- اجرای طرح سهمیه‌بندی بنزین
- طرح هدفمند کردن یارانه‌ها که از 3 دهه پیش همواره از دغدغه‌های نظام بوده است (هرچند این طرح در مجلس هم‌اکنون در حال بررسی است)
- پرداخت سهام عدالت و فروش اوراق مشارکت نفتی
- مبارزه با مفاسد اقتصادی
- تشریح قاطع سیاستهای ایران در مجامع بین‌المللی
- تلاش برای تکمیل طرح‌های نیمه‌تمام و اجرای سریع طرح‌های جدید
- حمایت از جنبش‌های آزادیخواه از جمله حماس و حزب‌الله
محسن رضایی
محسن رضایی، دیگر کاندیدای اصولگرای انتخابات ریاست جمهوری دهم است. او که دکتری اقتصاد دارد، هم‌اکنون دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام است. او داوود دانش‌جعفری، وزیر اقتصاد برکنار شده دولت نهم را به عنوان رئیس ستاد انتخابات در کنار خود دارد و در اظهارات تبلیغاتی خود به ارائه برنامه‌هایش در عرصه‌های مختلف و بخصوص بخش اقتصادی پرداخته است. مهمترین محور برنامه‌های محسن رضایی در عرصه اجرایی کشور را می توان به صورت زیر برشمرد:
- دولت باید عرصه را برای حضور نسل سوم بازکند تا جوانان مسوول اجرایی شوند و افراد دارای تجربه در اتاق فکر بنشینند و به نسل جوان کمک کنند.
- تغییر مدیریت در کشور از راس دولت تا بدنه‌های اداری و تشکیل دولت ائتلافی با استفاده از نخبگان کشور
- تشکیل وزارت امور اجتماعی برای ساماندهی نظام خانواده
- طرح جامع برای مسائل فرهنگی و امور مربوط به جوانان برای ایجاد نشاط و آرامش در خانواده‌ها
- انتخاب چند وزیر و استاندار از بین زیر 30ساله‌ها و ورود اولین گروه از مدیران نسل سومی به سیستم مدیریتی کشور.
- پایان دادن به بی‌نظمی‌های موجود در اداره کشور و پایبند کردن دولت به اجرای سیاستهای کلی و برنامه‌ها
- افزایش وام‌های خرید مسکن و افزایش سرمایه‌گذاری خارجی برای بالا بردن قدرت خرید مردم
- تلاش برای جلب همکاری سازمان ملل و کشورهای مختلف جهان برای ایجاد قانون اساسی و روی کارآمدن دولتی دموکراتیک در فلسطین
- ایجاد کنسرسیومی با حضور تمام کشورهای دارای فناوری انرژی هسته‌ای در داخل ایران و فروش اورانیوم غنی شده در ایران به کشورهای نیازمند این فناوری
- احقاق حقوق زنان و تبدیل خانه‌داری به شغلی با حقوق و بیمه و تلاش برای اعتلای جایگاه بانوان ایرانی
- افزایش تعامل با کشورهای حاشیه خلیج فارس بویژه عمان و قطر و همچنین امضای قرارداد استراتژیک با عربستان
- کاهش مدت خدمت سربازی به یک سال و تبدیل آن به یک شغل
- تقسیم کشور به 9 منطقه فدرال اقتصادی و واگذاری هدفی معین به هر یک از مناطق به شکلی که مکمل یکدیگر باشند.
- واگذاری باشگاه‌های ورزشی به هواداران و مربیان و ورزشکاران در مدت یک یا 2 سال
محسن رضایی همچنین درخصوص برنامه‌های تحول اقتصادی و سهمیه‌بندی بنزین که در دولت نهم به اجرا درآمد، چنین اعلام کرده است: در طرح تحول اقتصادی احمدی‌نژاد اشکالات زیادی وجود دارد و من، حتما این طرح را دنبال نمی‌کنم، برنامه من یک انقلاب اقتصادی در کشور است و این انقلاب اقتصادی قطعا از راه سهمیه‌بندی بنزین و محدودیت‌هایی که دولت ایجاد کرده، نخواهد بود.
کروبی و برنامه‌هایش
مهدی کروبی، دیگر کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری است که از جبهه اصلاح‌طلبان پا‌به این عرصه گذاشته است. او در دوره قبل نیز کاندیدای ریاست جمهوری بود و با شعار معروف خود مبنی بر پرداخت ماهانه 50 هزار تومان به هر ایرانی به صحنه آمده بود، اما در آن دوره نتوانست رای کافی را برای پیروزی بر رقبا به دست بیاورد. کروبی در این دوره با یاری گرفتن از چهره‌های برجسته‌ای از جریان اصلاحات، با اصلاح برخی شعارهای گذشته و همچنین ارائه شعارهایی جدید به کارزار انتخابات آمده است تا بار دیگر برای به دست گرفتن ریاست قوه مجریه تلاش کند. مهمترین محورهای برنامه انتخابات مهدی کروبی به این شرح است:
- هدفمند کردن یارانه‌ها در درازمدت برای حل مشکلات اقتصادی
- تشکیل سهام عام در بخش نفت و گاز برای تحت پوشش قرار دادن مردم ایران و کاهش وابستگی دولت به درآمدهای نفتی براساس این طرح، به افراد بالای 18 سال، ماهانه 70 هزار تومان پرداخت می‌شود.
- جراحی گام به گام و حساب شده اقتصاد ایران
- ارائه گزارشی منصفانه به مردم در بدو در اختیار گرفتن دولت و ارائه گزارشهای مستمر به مردم درخصوص عملکرد قوه مجریه
- جمع کردن 3 اصل اسلامیت، جمهوریت و ایرانیت در کنار هم
- تنش‌زدایی در عرصه سیاست خارجی از طریق شفاف‌سازی و اعتمادسازی در کنار پافشاری بر مواضع بحق جمهوری اسلامی ایران
- افزایش سرمایه‌گذاری خارجی در کشور از طریق تعامل با کشورهای مختلف جهان
- بررسی کارشناسانه طرح‌های دولت‌های قبلی برای ادامه آنها در صورت امکان
- شکست انحصار رسانهای و گردش سریع و آزاد اطلاعات
- توسعه تربیت بدنی و سیاست‌زدایی از آن
- رفع تبعیض جنسیتی و توسعه مشارکت زنان
- اجرای مثلث تامین اجتماعی برای شهروندان با 3 ضلع بیمه خدمات درمانی، بیمه بیکاری و بیمه تحصیلی
- حرفه‌ای کردن خدمت سربازی
میرحسین موسوی
میرحسین موسوی نخست‌وزیر دوران جنگ، کاندیدای بعدی انتخابات ریاست جمهوری دهم است. او با انتقاد شدید نسبت به عملکرد دولت نهم در عرصه‌های مختلف، قدم به عرصه انتخابات ریاست جمهوری دهم گذاشته و برنامه‌های خود را در حوزه‌های گوناگون اعلام کرده است. او که با انتقاد برخی کارشناسان مبنی بر دولتی شدن اقتصاد در دوره نخست‌وزیری‌اش مواجه است، این سیاست‌ها را اقتضای آن دوران عنوان و تاکید کرده است که در حال حاضر بر ضرورت گسترش خصوصی‌سازی در کشور معتقد است.
محورهای برنامه‌های موسوی به شرح زیر است:
- استفاده فراوان از سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و فراهم کردن امکان حضور قدرتمندانه بخش خصوصی
- در اولویت قرار دادن کشورهای همسایه و منطقه خاورمیانه برای برقراری ارتباط
- کاستن از تنش‌ها و گسترش روابط با تمام کشورهای شرق و غرب با پشتوانه روابط خوب منطقه‌ای
- کوتاه نیامدن از مواضع بحق ایران در زمینه انرژی هسته‌ای و همچنین ادامه مذاکرات در چارچوب آژانس انرژی اتمی با همه کشورهایی که تمایل به مذاکره داشته باشند.
- مذاکره با آمریکا در صورت عملی شدن شعار تغییر، از سوی رئیس‌جمهور این کشور
- احیای سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی
- ارائه لایحه‌ای به مجلس برای ملزم کردن دولت‌ها به پیگیری مصوبات دولت‌های قبلی
- ایجاد مسیرهایی که به تصمیمات عقلانی در کشور بینجامد و همچنین وضع سیاستهای اقتصادی روشنی که با یکدیگر تناقض نداشته باشند
- ایجاد توازن میان صادرات و واردات کشور
- کاهش تورم و کنترل نقدینگی از طریق افزایش تولید و ایجاد انضباط مالی و ثبات مدیریتی در‌کشور
- تلاش برای کاهش وابستگی دولت به درآمدهای نفتی و سوق دادن این درآمدها به سمت سرمایه‌گذاری در کشور
- تقویت بنیه‌های تولید از جمله جهت‌دهی تسهیلات اعتباری به سمت فعالیت‌های مولد و بهبود فضای کسب و کار
آنچه از مرور برنامه‌های برخی کاندیداها می‌توان مشاهده کرد و سوالی برای افکار عمومی باقی می ماند، نحوه اجرای این برنامه‌هاست. برخی برنامه‌های اعلامی یا اصولا در اختیار ریاست جمهوری نیست یا باید در شورای عالی امنیت ملی تصمیم‌گیری شود یا جزو اختیارات رهبری است یا اجرای آنها نیازمند همکاری سایر قوا از جمله مجلس است. بنابراین افکار عمومی انتظار دارد کاندیداها در این مدت باقیمانده راهکار اجرای برنامه‌های خود را نیز اعلام کنند.
| ||||
| منبع:هموطن سلام | ||||
| ||||
| منبع:روزنامه هموطن سلام | ||||
| ||||
2- مدیریت یک علم است و من بارها در تمام این مدت و در تمام گفت‌وگوهایم اشاره کردم برای دانستن مدیریت باید درسش را خواند و یا در زمینه‌اش مطالعه کرد، چیزی که این روزها آن را در حوزه‌های مدیریتی نمی‌بینیم. انگار هر کس کار خودش را می‌کند و به مدیریت با دید علمی نگاه نمی‌کند. مشکلات اقتصادی و فرهنگی که این روزها می‌بینیم و این که هر چند روز یک‌بار فرد جدیدی بر رأس کار می‌آید، نشانه عدم شناخت علمی و کارشناسی است. این عدم شناخت اگر ادامه پیدا کند، ضربه‌های جبران‌ناپذیری بر پیکره ایران خواهد زد.
3- هزینه‌ها را قبلا داده‌ایم، همان وقتی که روی حرفی حساب می‌کنیم و فیلم
می‌سازیم و فیلم توقیف می‌شود، همان وقتی که ناکارآمدی‌های مدیریتی همه چیز را به هم می‌ریزد، هزینه‌ها را دادیم.
به جرأت می‌توانم بگویم سینما در دوره‌های قبل به ویژه در دولت هشتم وضعیت بسامان و بهتری داشت و در جهت سینمای فرهنگی حرکت‌های درستی داشتیم. نباید زحمت‌های دولت‌های قبلی را به باد داد و همه چیز را خراب کرد، این روزها این سینمای از رونق افتاده و کم‌نفس نیاز به کمک دارد؛ کمکی که شاید میرحسین بتواند به آن بکند. همین است که می‌رسیم به قضیه حمایت هنرمندان! هنرمندان باید از سینمای خودشان دفاع کنند و به کاندیدایی که می‌شناسند رأی دهند و از او اعلام حمایت نمایند. عده‌ای می‌گویند هنرمندان نباید اینگونه واضح به دفاع از کاندیدایی بپردازند، ولی هنرمند هم مثل هر کسی آزاد است و می‌تواند از عقایدش دفاع کند.
4- موسوی مرد عمل است، شعار نمی‌دهد، این را در نخست‌وزیری دوران جنگش به وضوح حس کردیم، او امتحان خودش را به عنوان یک مرد روشنفکر پس داده، میرحسین را به‌عنوان مرد عمل می‌شناسم، او هدفش سازندگی است و نگاهی عمیق و مردمی دارد، همین نگاه مردمی است که ما را به آینده امیدوار می‌کند.
5- تجمع و اعلام حمایت قاطعانه هنرمندان از میرحسین موسوی، باعث ترغیب مردم است و می‌تواند کسانی را که خیال رأی دادن ندارند به تکاپو وادار کند. این خیلی مهم است که ما بتوانیم آرای خاموش را به پای صندوقهای رأی بکشانیم. این یک اصل مهم است که باید به آن فکر کرد و برای رسیدن به آن از هیچ تلاشی فروگذار نبود.
6- اگر رئیس جمهور آینده ما میرحسین موسوی باشد که خودش می‌داند چه باید بکند. حداقل خیالمان راحت است که میرحسین کتاب خوانده و اهل هنر است. این را از وقتی که فرهنگستان هنر را اداره می‌کرد می‌دانستم. مدیریت موسوی در هرجایی که پا می‌گذارد، به‌قدری قوی و درست و کارآمد است که جای هیچ شک و شبهه‌ای را نمی‌گذارد. من مطمئنم مهندس موسوی با آوردن یک وزیر فرهنگ حاذق و با سواد که حداقل اسم بازیگر‌ها را بداند و پای حرفش بایستد، همه چیز را درست می‌کند و این فرهنگ از رونق افتاده را کمک می‌کند. همین قضیه من را به آینده ایران و فرهنگ و سینما خوش‌بین می‌کند و احساس خوبی نسبت به آینده به من می‌دهد.
7- بیش از 120 فیلم و کتاب و مجله توقیف شده. جلوی بهترین آثار را می‌گیرند. احساس ناامیدی اهالی فرهنگ را احاطه کرده و کسی به فکر سروسامان دادن به ماجرا نیست. دولت فعلی به وعده‌هایش عمل نمی‌کند و فیلمی که خودش مجوز پخش و تولیدش را داده توقیف می‌کند. هیچ کس نمی‌داند با توقیف یک اثر چند خانواده از نظر معیشتی زیر سؤال می‌روند. چطور می‌شود دولتی سر حرف خودش هم نایستد؟ مگر می‌شود آدم به راحتی حرف و قول خودش را نقض کند؟ پس تکلیف آن نویسنده، چاپخانه، ناشر و از همه مهمتر آن فکر خلاقی که با این وضعیت از کار می‌افتد چه می‌شود؟ چه کسی می‌تواند تضمین کند فکر و نیرویی که اینگونه در معرض بی‌مهری بی‌دلیل قرار گرفته دوباره بتواند تولید فکر و فرهنگ کند؟ تکلیف این فرهنگ کهن که به بادش می‌دهیم چه می‌شود؟ چه باید بکنیم برای نیرویی که توان امرار معاش و تامین هزینه‌های معیشتی‌اش را ندارد؟ آیا تضمینی هست که این نیرو باز هم به درستی رفتار کند؟
8- از مردم می‌خواهم یک بسم‌الله بگویند و وارد عمل شوند و تلاش کنند برای آمدن رئیس جمهوری که مرد عمل است، کتاب خوانده و دلش برای هنر می‌تپد. به مردم می‌گویم تلاش کنیم برای آنکه دیگر فیلمی توقیف نشود، برنامه‌های دوست داشتنی‌مان را ببینیم، کتاب‌های مورد علاقه‌مان را بخوانیم، به آینده‌مان امیدوار باشیم و گاهی بدانیم اتفاقات خوبی در شرف وقوع است...
9- اگر شرایط همین‌گونه پیش برود، من آینده زیبایی برای خودمان متصور هستم. میرحسین به‌عنوان یک مرد فرهنگی و کسی که سابقه مدیریتی درست دارد و اصلا می‌داند مدیریت یعنی چه، می‌تواند این اوضاع بی‌سروسامان ما را درست کند. حداقل دلمان خوش است که، وزرایش سر جای خودشان هستند و با علم روز پیش می‌روند. من به آینده مملکت با وجود میرحسین موسوی به شدت خوش‌بینم. البته به شرط آنکه بعد از آن هم پشت او را خالی نکنیم و ما هم سر حرفمان بایستیم.
10- سلام من را به آقای موسوی برسانید و بگویید که منتظر آمدنش هستیم و دوست داریم برایمان وزیر فرهنگ کتابخوان انتخاب کند. به او بگویید ما به آینده خوش‌بینیم.
منبع: چلچراغ
این دوره، اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ ایران است که ما با کاندیدایی مواجه هستیم که در حال حاضر رئیس جمهور است ولی هیچ تضمینی برای رای مجدد مردم به وی وجود ندارد و نامزدهای دیگر هدف اصلی خود را تغییر مدیریت اجرایی کشور قرار داده اند. این خواسته و هدف به تدریج به گفتمان غالب در سطح جامعه منجر شده است. اما اگر بخواهیم این دوره را به لحاظ تعدد کاندیداهای اصلاح طلب با انتخابات سال 84 مقایسه کنیم باید تصریح کرد فضا به طور کلی عوض شده است. در آن انتخابات رقابت به طور گسترده و پراکنده یی شکل گرفته بود و تعداد نامزدها نیز دوبرابر دوره فعلی بود. در ضمن به تعبیر نگارنده، هیچ کاندیدایی در این دوره نمی تواند در مرحله اول پنجاه به علاوه یک رای را به دست آورد. بنابراین احتمال به دور دوم کشیده شدن انتخابات بسیار بالاست و ضرورتی وجود ندارد که کاندیداهای اصلاح طلب به نفع هم از صحنه رقابت کنار روند بلکه در این فضا تکثر و تعدد نامزدها باعث افزایش مشارکت شده و احتمال پیروزی مجدد رئیس دولت نهم کاهش می یابد.
در بررسی پرونده اصلاح طلبان در این چهار سالی که از قدرت دور بودند، باید به چند نکته اشاره کرد؛ نکته اول اینکه اصلاح طلبان در این چهار سال گفتمان اصلاحات را در سطح وسیع پیاده کردند. درست است که در انتخابات 84 اصلاح طلبان شکست خوردند اما می بینیم چهره های اصلاح طلب با اقبال عمومی مواجه شده اند. این امر بیانگر آن است که در این چهار سال ناکارآمدی دولت نهم و از آن سو فعالیت اصلاح طلبان در زیر لایه های اجتماعی به گونه یی بود که گفتمان اصلاحات را به صورت گسترده در سطح جامعه مطرح کرد و از لحاظ کیفی بالا برد.
نکته دوم تشکیل حزب منسجمی از جانب گروهی از اصلاح طلبان بود. لازم به یادآوری نیست که حزب اعتماد ملی برآمده از انتخابات سال 84 بود و مهدی کروبی به عنوان نامزدی که در آن دوره پیروز نشد، می بینیم در این دوره به صورت گسترده و قاطع حضور دارد. احزاب و گروه های دیگر هم درست است که در این چهار سال تحت فشار بودند و نمی توانستند نشریه یا ارگان حزبی داشته باشند، شروع به بازسازی خود کردند. آنها در قدم اول یک نقد درونی انجام دادند. اگرچه این نقد درونی در سطح جامعه مطرح نشد اما در درون تشکیلات این کار صورت گرفت. آنها به برطرف کردن نقاط ضعف و تقویت نقاط مثبت خود پرداختند و به نوعی بازسازی تشکیلاتی انجام دادند. به این ترتیب نوعی عضوگیری تشکیلاتی انجام شد. این احزاب در شهرستان ها به تقویت نهاد خود پرداختند و دوره های آموزشی تشکیل دادند. اصلاح طلبان به رغم تمام فشارها به کار خود ادامه داده و شروع به عضوگیری کردند. دوره های تشکیلاتی و هماهنگی گذاشتند و آنقدر این جنبه گسترده شد که حاکمیت حساس شد و از ادامه روند جلوگیری کرد.
نکته بعدی اینکه اصلاح طلبان در این دوره به سمت نوعی همگرایی رفتند. در واقع از آن شکست تجربه کسب کردند. اگرچه در انتخابات فعلی همان طور که عنوان شد تکثر نامزدها مفید است - هر چند در مرحله دوم انتخابات اگر یکی از نامزدهای راه یافته محمود احمدی نژاد باشد، طبیعتاً اصلاح طلبان در کنار هم قرار می گیرند - اما تجربه شکست 84 باعث شد اصلاح طلبان نوعی کار ائتلافی را در دستور کار خود قرار دهند. احزاب و گروه ها دیگر دنبال این نیستند که کاندیدایی از حزب و گروه خود داشته باشند و لزوماً از تشکیلات خود باید تیم اصلی انتخاباتی را شکل دهند.
از این موارد بسیار می توان برشمرد. کارهای فراوانی توسط اصلاح طلبان در این چهار سال انجام شده و دور بودن از قدرت دلیلی بر انزوا و سکوت آنها نبوده است. در واقع انتخابات پیش رو به نوعی تجربه اندوزی از انتخابات گذشته، شناخت بیشتر حریف و راه های مقابله با آنهاست. از جمله آن می توان به بحث صیانت از آرا اشاره کرد که پیگیری های جدی از جانب اصلاح طلبان صورت گرفته است تا انحرافی در انتخابات صورت نگیرد.
از سوی دیگر بحث مناظره کاندیداهای ریاست جمهوری در صداوسیما این روزها داغ شده است. ابتدا باید نقدی بر صداوسیما وارد کرد که چرا ترتیبی اتخاذ نمی کند تا در این مناظره ها، کارشناسان و مشاوران کاندیداها با حوصله و ظرافت های خاص کارشناسی به تحلیل و تفسیر برنامه ها بپردازند. اگر این اتفاق می افتاد در ارتقای کیفی جامعه بسیار موثر بود و در جهت شناخت مردم از برنامه احزاب و گروه ها تاثیر مثبتی داشت و مردم می توانستند با شناخت بیشتری مسائل را پیگیری کنند. این مناظره ها فضا و امکانی را می دهد که در شرایطی که روزنامه های ما دچار سانسور و خودسانسوری هستند و همه حرف ها را نمی توانند بزنند و به ویژه اهداف و برنامه های کاندیداها را مطرح کنند، برای اینکه گفت وگوی رودررو با مردم داشته باشند.
مردم تاکنون به دلیل آنکه فقط بخشی از حاکمیت را می دیدند، یک چهره تک بعدی از ایران و ایرانی را شاهد بودند. اما این مناظره ها حداقل فرصتی فراهم می کند که سیاست های ناکارآمد دولت نهم که با ارائه آمار و ارقام نادرست آن را می پوشانند، برملا شود و مردم بتوانند قضاوت کنند. این قدم به هر حال مثبت است و باید به آن امیدوار بوده و به این نکته توجه کنیم که وقتی از بسیاری از کسانی که سوال می شود به چه کسی رای خواهند داد، پاسخ می دهند ابتدا باید مناظره ها را ببینند و بعد از مقایسه و تحلیل دست به انتخاب بزنند.
می دانیم که امروز جمعیت بزرگی از مردم هنوز تصمیم نگرفته اند که در انتخابات شرکت کنند یا خیر. این مناظره ها تاثیر فراوانی بر رای این بخش از جامعه خواهد گذاشت. بسیاری از کسانی هم که در انتخابات شرکت می کنند، هنوز نمی دانند به چه کسی رای خواهند داد. بنابراین این مناظره ها و گفت وگوهای رودررو تاثیر فراوانی در آرای شناور جامعه خواهد گذاشت.
اولین چیزی که نامزدها در این مناظره ها باید به آن اشاره کنند، نقد دولت است. کاندیداها باید بیان کنند دولت نهم چه نقاط ضعفی داشته و مردم را که مدت ها تحت تاثیر تبلیغات رسانه های اصولگرا بوده اند، آگاه کنند.
نکته دوم این است که بعد از نقد دولت برنامه های خود را که عمدتاً مبتنی بر خواست و مطالبات مردم است، مطرح کنند.
گام بعدی این است که بیان کنند از چه ابزار و روش هایی برای اجرای برنامه های خود استفاده خواهند کرد و چه تضمین های عملی را می توانند بدهند.
باید توجه کرد که گروهی از مردم به دلیل شعارزدگی و اینکه دائم شعار شنیده اند در انتخابات شرکت نمی کنند. استدلال شان هم این است که چه تضمینی وجود دارد این نامزدها شعار ندهند و در آینده وعده های خود را عملی کنند. در واقع یک بی اعتمادی عمیق در مردم وجود دارد که این شعارها اگرچه مطلوب است اما تضمین اجرایی ندارد و یک شخص و جریان خاص است که حرف نهایی را می زند.
به این ترتیب کاندیداها در مناظره های رادیو و تلویزیونی خود باید به مردم بگویند چه ضمانت اجرایی برای وعده های خود دارند و اینکه اگر جریان قدرت در مقابل اینها ایستاد چگونه می توانند برنامه های خود را عملی کنند.
آنچه باعث می شود نوعی شور و شوق و مشارکت مردمی را در صحنه انتخابات و به ویژه در یکی دو هفته اخیر ببینیم، این است که مردم در این فضای انتخاباتی توانسته اند به بیان خواسته ها و مطالبات خود بپردازند. همچنین از برنامه ها و سخنان کاندیداهای اصلاح طلب متوجه شده اند کشور در چه شرایط بحرانی اداره می شود و برای نجات کشور یک به یک مردم باید حضور پیدا کنند.
مردم متوجه شده اند انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد استمرار مشکلات اجرایی را رقم خواهد زد. دلیل آن هم این است که دولتی که در مرحله اول قرار دارد و رئیس آن هدف نامزدی مجدد در انتخابات را در سر دارد، بخشی از برنامه های خود را اعمال نمی کند. اما اگر انتخاب مجدد شد با این ذهنیت که همه مردم دوباره او را پذیرفته اند، به تمامی برنامه های خود جامه عمل می پوشاند و به نوعی اتخاذ تصمیمات غیرکارشناسی را ادامه می دهد.
به این ترتیب دانشجویان کاملاً درک می کنند که اگر در این انتخابات شرکت نکنند و رئیس دولت نهم مجدداً بر سر کار آید، هیچ روزنه یی برای فعالیت سیاسی نخواهند داشت؛ جنبش های اجتماعی و صنفی نظیر جنبش زنان، کارگران و... نیز همین طور.
مردم عادی با طرح های امنیت اجتماعی که به جای امنیت، رعب و وحشت را برای مردم به ارمغان آورده است، روبه رو شده اند و به شدت ناراضی هستند.
متن جامعه متوجه شده است دولتی که با نفت بشکه یی 150 دلار نتواند رضایت و رفاه را در جامعه پیاده کند، قطعاً با نفت یک سوم قیمت نمی تواند.
به همین دلیل متن جامعه به شدت پیگیر انتخابات است تا با چشم اندازی که انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد می تواند آن را به وجود آورد، مواجه نشوند.
اصلاح طلبان از سوی دیگر در پی آنند که کشور را به ریل اصلی خود و اوضاع را به چهار سال پیش بازگردانند.
1. همانطور که یکی از صاحبنظران ایرانی (امیر احمدی، 1380) گفته است، اگر از زاویه نقش سیاسی به ایران نگاه کنیم می‌توانیم در تاریخ معاصر ایران سه جریان و نیروی دارای جهت‌گیری مشخص و گرایش ایدئولوژیک متفاوت را از یکدیگر تشخیص دهیم:
الف) اقشار مسلط و فرادست (شامل رده بالای حکومت، کارخانه‌داران، بازرگانان و تجار بزرگ)؛
ب) اقشار متوسط جدید؛
پ) اقشار فرودست.
قدرت جریان نخست در ثروت و نیروی حکومت است که از منافع آنان حمایت می‌کند. این نیرو برای برآوردن خواسته‌های خود از آزادی تجارت و رونق اقتصادی دفاع می‌کند و بر هدف «رشد و رونق اقتصادی» تاکید می‌کند.
قدرت اقشار متوسط جدید در اندیشه و استدلال و قلم است و از افزایش مشارکت سیاسی و حقوق شهروندی و آزادی‌های فردی حمایت می‌کند. این اقشار بیشتر آرمان‌هایی دارند تا اینکه لزوماً ایدئولوژی خاصی را تبلیغ کنند. هدف آنها را می‌توان در «توسعه سیاسی» خلاصه کرد.
اقشار فرودست که شامل کارمندان رده پایین، کارگران و محرومان شهری می‌شوند، تأمین نیازهای ابتدایی و اساسی خود را دنبال می‌کنند. شعار همیشگی آنها عدالت اجتماعی و تقسیم عادلانه امکانات و منابع بوده است. اقشار فرودست به‌طور معمول توسط بخشهای رادیکال اقشار متوسط جدید تغذیه فکری و هدایت می‌شوند. گاه به نفع اقشار فرادست و مسلط و گاه به نفع اقشار متوسط جدید وارد مبارزه سیاسی شده‌اند.
جنبش دوم خرداد نتیجه ائتلاف اقشار متوسط جدید و اقشار فرودست بود، اما به‌تدریج به‌طور عمده بر اقشار متوسط جدید متکی گردید. حضور مهندس موسوی می‌تواند دوباره ائتلاف را بازسازی کند. این ائتلاف می‌تواند پایدارتر از دوره قبل باشد. چون خط‌مشی‌های موسوی جهت‌گیری اظهاری و واقعی بیشتری به سوی تأمین منافع اقشار فرودست دارد و همین امر موجب حضور پایدارتر آنها در ائتلاف برای مردم‌سالاری می‌گردد. در واقع این انتظار وجود دارد که مردم‌سالاری از وجه سیاسی خود فراتر رفته و چهر‌ه‌ای اجتماعی به خود گیرد. مردم‌سالاری اجتماعی هم به عنوان یک راهبرد و هم به عنوان یک هدف امکان همبستگی بیشتر و پایدارتر پایه‌های اجتماعی مردم‌سالاری فراهم می‌آورد و از این رو می‌تواند در خدمت تداوم حرکت گذار به مردم‌سالاری قرار گیرد.
2. مشاهده وضعیت کشورهای مختلف نشان می‌دهد که حرکت به سوی مردم‌سالاری با نارضایتی مردم از وضع موجود آغاز می‌شود. اما همان مشاهدات به ما می‌گوید که هر نوع نارضایتی نمی‌تواند بسترساز گذر به مردم‌سالاری باشد. اگر نارضایتی مردم از جنس نارضایتی اقتصاد، اجتماعی، قومی و هویتی باشد، احتمال گذر به مردم‌سالاری کمتر است، اما اگر عدم رضایت از کمبود مشارکت و فقدان دموکراسی در امور سیاسی باشد امکان گذار به مردم‌سالاری بیشتر می‌شود. متأسفانه در سالهای اخیر به دلیل خطاهای فراوان در خط مشی‌گذاری عمومی و گسترش احساس تبعیض در اقشار و اقوام مختلف، نارضایتی‌ها بیشتر از جنس اقتصادی و هویتی است. در صورت افزایش و اوج‌گیری این گونه از نارضایتی‌ها زمینه برای تحولات غیرمردم‌سالارانه فراهم می‌گردد. احتیاج است که در یک دوره گذار دولتی با شعارهای رفع تبعیض و تقسیم عادلانه‌تر منابع و امکانات از شدت نارضایتی‌های اقتصادی و اجتماعی کاسته و زمینه را برای توجه به نیازهای ثانوی در زمینه مشارکت و رقابت سیاسی فراهم آورد. مهندس موسوی به دلیل تجربه و توانایی که در برقراری انضباط مالی و اقتصادی دارد و به دلیل جهت‌گیری‌هایش در تأمین نیازهای اساسی اقشار مختلف اجتماعی می‌تواند این دگرگونی نارضایتی‌ها را امکانپذیر سازد. در واقع از این راه او به بسترسازی برای مردم‌سالاری یاری می‌رساند.
بر مبنای دو استدلال پیش‌گفته است که به گمانم انتخاب مهندس موسوی می‌تواند به تعمیق و گسترش پایه‌های اجتماعی مردم‌سالاری یاری رساند و از این رو اقدامی است مؤثر در مسیر گذار به مردم‌سالاری بیشتر.