چشمه يله گنبد _ قزوين
يله گنبد دهي است از دهستان قاقازان بخش ضيا آباد شهرستان قزوين كه در شمال غربي قزوين واقع شده است. در شمال ده مذكور به فاصله 15 كيلومتري آن با راهي سخت و كوهستاني چشمه اي است به نام آبگرم يله گنبد. اين چشمه در كف دره اي كه از آن رودخانه كوچكي عبور مي كند و به شاهرود مي ريزد از زمين خارج مي شود.   
آب چشمه معدني يله گنبد از دسته آبهاي معدني بيكربناته كلسيك آهن و گازدار خيلي گرم مي باشد. استحكام در اين آب به سبب وجود گاز كربنيك و گرماي آن تسكين دهنده و ضد درد مي باشد. مي توان از اين آب در درمان بيماريهاي عصبي-مفصلي، رماتيسم و عصبي استفاده نمود. آشاميدن آن نيز در كار دستگاه گوارش، كبد و مجاري صفرا و بيماريهاي معده و روده اي و نيز بيماريهاي تغذيه اي موثر مي باشد

چشمه آبگرم خرقان
 به فاصله 95 كيلومتري قزوين به همدان در كنار جاده واقع شده است. در اين منطقه رودخانه ابهر رود عبور مي كند كه آبهاي معدني خرقان پس از مصرف به آن ريخته مي شوند.
 آبهاي چشمه خرقان از دسته آبهاي كلروه سديك و بيكربناته كلسيك گرم با PH اسيد و سيليس مي باشند.
آب اين چشمه ها  مشابه آبهاي معدني سالن موتيه-فرانسه و بوربون-فرانسه بوده كه در درمان دردهاي عصبي، سياتيك و رماتيسم مؤثر مي باشد. در عفونت هاي مجاري تنفسي، تورم گلو و حلق و برنشيت مزمن به صورت استنشاق، بخار و دوش بيني مؤثر مي باشد. آشاميدن اين آبها در عفونت هاي دستگاه گوارش از قبيل سوء هاضمه ناشي از ضعف قواء توأم با يبوست، احتقان و تشمع كبدي نيز مفيد مي باشند

موزه شهداء
اين موزه با هدف ترويج فرهنگ ايثار و شهادت و آشنــايي نسل جوان با شهداء به همت بنياد شهيد در سال 1376 در مساحتي بالغ بر400 متر و در دو طبقه تأسيس شده است و شامل وسايل وآثار به جاي مانده از شهـداي انقلاب اســلامي و دفاع مقــدس مي باشد.
نشاني: قزوين، امامزاده حسين (ع) جنب گلزار شهداء

موزه چهلستون
اين بنا كه از آثار به جاي مانده از مجموعه سعادت آباد است (شامل از 23 باغ و كاخ)، در اواسط قرن دهم هجري به دستور شاه طهماسب صفوي ساخته شده است. بر روي بدنه داخلي و خارجي اين بنا سه لايه نقاشي در دوره هاي مختلف باقي مانده است. لايه اول آن در زمان ساخت بنا توسط خبره ترين هنرمندان صفوي كشيده شده است، لايه دوم در اواخر دوره صفوي توسط هنرمندان  قزويني و از معدود آثار به جاي مانده از مينياتور سبك قزوين و  بالاخره لايه سوم  در دوره قاجاريه نقاشي شده است. زماني كه پايتخت ازقزوين به اصفهان انتقال پيدا كرد (1007 هـ.ق)  باقي كاخ ها به مرور از ميان رفت و اين بنا به عنوان بناي حكومتي كاربرد پيداكرد تا اينكه در سال 1336 هجري شمسي به موزه تبديل گرديد. اشياء موزه به چند گروه تقسيم مي شوند تعدادي از آنان مربوط به هزاره هاي سوم و اول پيش از ميلاد مي باشد كه بيشتر ظروف سفالي و اشياء مفرقي را تشكيل مي دهند، همچنين اشيايي كه مربوط به دوران اسلامي از قرون اوليه تا عهد معاصر مي باشد.

قبل از ورود اسلام به اين منطقه دين آنان زرتشتي بوده است تا جايي كه گفته ميشود  بناي اوليه مساجد نخستين شهر قزوين بر روي آتشكده ساخته شده است. بعد از اسلام تا زمان ورود صفويه به قزوين مذهب سني در شهر، مذهب غالب بوده  ولي با آغاز حكومت صفوي مذهب شيعه در قزوين به سرعت روبه گسترش نهاد و امروزه  مذهب مردم قزوين شيعه دوازده امامي مي باشد.
در حال حاضر چند خانواده آشوري، ارمني و زردشتي نيز در قزوين ساكن مي باشند كه در گذشته تعداد آنها بيشتر بوده تا جايي كه آنها در قزوين داراي سه كليسا بودند.

زبانهاي رايج در منطقه عبارتند ازفارسي، تاتي، مراغي، كردي، لري، تركي و رمانلوئي. زبان رايج شهر قزوين و نيز اكثر اهالي ساكن در بخشهاي شرقي استان فارسي مي باشد كه درمحلات بافت قديم شهر با سه گويش راري، مغلواكي و گوي ميداني در ميان مردم متداول بوده است.
لازم به ذكر است به جز زبان مراغي كه در همه روستاهاي مراغي نشين به يك شكل گويش مي شود، زبانهاي ديگر به فراخور اقليم و همچنين تحت تأثير زبانهاي همسايه در گويشهاي متفاوت در ميان مردم جاري مي باشد. زبان شناسان زبان تاتي را از خانوادهاي زبان مادي باستان به حساب مي آورند. زبان رمانلوئي زباني است كه در چند روستاي قزوين متداول است كه ساكنان آن را كولي ها تشكيل مي دهند و به اعتقاد آنها اهالي اين روستاها از ناحيه روماني به اين مكان نقل مكان كرده اند. مثلاً زبان تاتي كه در قسمت غربي الموت رايج است، پر است از اصطلاحات زبان طبري، به خاطر اينكه آن مناطق، هم مرز با استان مازندران مي باشد. اين زبان در قسمت مشرق الموت داراي اصطلاحات گيلكي مي شود، چون در شمال آن استان گيلان واقع شده است.