من که بايد بروم
چه تفاوت دارد
دو ، سه روزی بيشتر
پنج روزی کمتر
وقت رفتن پر شور
اشک خواهم ريخت با ابر
اوج ميگيرم با باد
مست خواهم شد با گل
عشق خواهم داشت چون کوه
قصه ام طولانيست
قصه ام مثل ترکهای کوير
سخت و سنگين است
شمع کوتاهی دارم
و دو چشمی پر نور
که از عشق بازی يک درد قديمی
هر شب مهتابی
هر شب بارانی
هر شب تنهايی
آبستن اشک است
قلمم هم هر شب
دل به اين دشت سفيد می دهد و آواز می خواند
شمع هم بيدار است
آسمان مثل هميشه ...
در چارچوب پنجره خانه من زندانيست
وه چه بی رحمم من
بگذريم ....قصه ام طولانيست............