« به نامش، به يادش »
معبود من! تويي كه بندگان را به عفوت دري گشودي و توبه اش ناميدي و فرياد زدي كه : « هلا مردمان به سوي من آييد آمدني نادمانه و عاشقانه » پس چيست هر آنكه در را گشاده ببيند و آرام و قرار بگيرد؟ خداي من! اگر گناه از بنده زشت است، عفو كه از سوي تو زيباست. معبودم! من اولين عصيانگر تو نيستم كه بر او بخشيدي و در سايه ي ابر احسانت بر او باريدي. اي دريابنده ي درماندگان! اي درد سوز دردمندان! و اي بزرگ نيك پردازان! اي داننده ي هر چه نهان و اي زيبا پوشاننده هر آشكار و پنهان! تو را ميانجي گناهانم و كرم وجودت گزيدم و از ميان هرآنچه هست، براي ورود به درگاه رحمتت تو را برگزيدم. خدايا! استجابت كن دعا مرا و مسوزان ريشه ي نهال آرزوي مرا و بپذير رجعت مرا و بپوشان فضيحت مرا. اي پذيرنده ترين پذيرندگان! و اي پوشاننده ترين راز پوشان! و اي مهرگسترترين مهربانان! (السلام علي الحسين و علي علي بن الحسين و علي اولاد الحسين و علي اصحاب الحسين). اللهم عجل لوليك الفرج ……الهي آمين.