«به نامش، به يادش»
امام زمان (عج) خطاب به امام حسين (ع) : سلام بر كسي كه فرشتگان آسمان بر او گريستند . ريسمان هاي محكم الهي ،ستاره هاي هدايت و كشتي هاي نجات، اهل بيت رسولي هستند كه در راستاي هدايت خلق جان خود را در خطر آورد، خانداني كه اشك همدم دائمي آنان و آه مونس هميشگي ايشان بود. غم محبوب ،اين كم ترين قلم را نيز در اشك و آه چرخاند و از اشك هاي هميشه جاري محبان اهل بيت ، نقش هايي بر دفنر دل زد. مهدي جان اعتراف ميكنم كه نور خدا و علت خلقت عالم تويي و من «اشرقت الارض بنور ربكم» را با تمام وجود ميگويم. اي كه باران از ابرها مي باراني و مانع افتادن آسمان بر زمين ميشوي ، قطره اي از باران معرفت خود را هم بر قلب ما بريز. اي هم سخن شب هاي تار فاطمه، اي سنگ صبور ، اي همدم و هم راز چه عجب دارد اگر در هنگامه ي آتش و دود ، آن لحظه كه هيزم هاي نفرت و انتقام پشت در خانه ي وحي آتش گرفت، آن لحظه كه يك دامن گل ياس بين در و ديوار ، سوخته بود.همان لحظه كه غنچه ها را با مسمار چيدند ، مادرت نام مهدي را صدا كرده است ،آخر آن روز دستهاي پدرت علي(ع) بسته بود. مهدي جان، اي طالب خون خدا ، روزي كه آقا و سرور شهيدان عالم، خون گلوي نازك علي اصغر را به آسمان پاشيد ، اشك هاي نهاني و بغض فرو خورده اش تو را صدا مي زد، و زينب نيز با باد تو ، تازيانه را تحمل مي كرد ، اگر اميد به آمدن تو نبود آيا امكان داشت زني تنها ، بعد از تحمل تشنگي و هفتاد و دو داغ ، بعد از تحمل دويدن در بيابان هاي پر خار و جمع كردن كودكان يتيم از بن خارها ، در حالي كه بدن عزيزانش زير نور ماه مي درخشيد به نماز شب بايستد؟؟!!!!! شعله ي آتش هجران تو جان مي سوزد وز فراق تو دل پير و جوان مي سوزد اين چه درد است كز او خون جگر مي ريزد وين چه سوز است كز و جان جهان مي سوزد (السلام علي الحسين و علي علي بن الحسين و علي اولاد الحسين و علي اصحاب الحسين). اللهم عجل لوليك الفرج.......الهي آمين.