چک الکترونیکی در واقع جایگزین الکترونیکی چک های کاغذی است . به عبارت دیگر چک الکترونیکی یک سند الکترونیکی شامل داده های زیر است : مبلغ چک ، واحد پول مورد استفاده ، شماره چک ، فرد پرداخت کننده ، نام پرداخت کننده ، نام دریافت کننده ، نام بانک ، شماره حساب پرداخت کننده ، مدت اعتبار چک ، امضای الکترونیکی فرد پرداخت کننده ، امضای الکترونیکی فرد دریافت کننده . در چک الکترونیکی نیز همانند چک کاغذی ، هویت افراد مرتبط با فرآیند واگذاری و در یافت مخفی نمی ماند ، اما پایین بودن هزینه پردازش و تسویه چک الکترونیکی به دلیل سود جستن از ارتباطات الکترونیکی ، استفاده از آن را توجیه پذیر می کند . آنچه در تبادل و تعامل چک الکترونیکی اهمیت می یابد موضوعات مربوط به جابه جایی چک الکترونیکی و خود چک الکترونیکی است که ذیلا به تشریح آنها می پردازیم : جابه جایی چک الکترونیکی به این صورت است که بانک پس از وصول چک کاغذی ، اطلاعات آنرا به صورت الکترونیکی به مرکز مبادلات بانکی ارسال می کند و سپس چک های کاغذی را بایگانی می کند . بدین طریق حمل فیزیکی چک بین بانک ها حذف می شود و هزینه پردازش چک کاهش و امنیت تسویه بین بانکی افزایش می یابد . اطلاعات روی چک ها توسط حروف خوان مغناطیسی یا به صورت دستی به سیستم وارد می شود . البته روش های دیگری نیز نظیر مبادله تصویر هر دوری چک به صورت دیجیتالی بین بانک ها وجود دارد . اما معنی و مفهوم چک الکترونیکی متفاوت از مقوله فوق الذکر است .زمانی که یک پرداخت جدید از طریق چک الکترونیکی باید انجام شود ، یک چک الکترونیکی سفید بر روی مانیتور خریدار ظاهر می شود . اطلاعات چک وارد می شود و برای امضای چک الکترونیکی ، پرداخت کننده کارت هوشمند را در دستگاهی مخصوص قرار داده و با دادن کلمه رمز امضای الکترونیکی را ضمیمه می کند و چک الکترونیکی امضا شده را ضمن قفل کردن ، بر می گرداند . چک های الکترونیکی از طریق پست الکترونیکی دریافت و باز می شوند ولی امضای دیجیتالی روی آنها در هر زمان می تواند تائید شود..
نگاهی بر تاریخچه آموزش الکترونیکی
تفکر استفاده از رایانه ها و شبکه های رایانه ای برای کارهای مدرسه ای و عملی به دهه 1960 برمی گردد گر چه هدف اصلی طرح ارپا نت ایجاد شبکه ای برای تبادل اطلاعات نظامی و حفاظت ایالات متحده امریکا از تبعات جنگ سرد با شوروی سابق بود ولی در عین حال از آنجایی که سه مرکز از چهار مرکزی که برای راه اندازی شبکه های رایانه ای از همان ابتدا در مسیر آموزش های مدرسه ای رشد کردند .و از اوایل دهه 70 با به ثمر نشستن این طرح ،تبادل اطلاعات و داده های علمی نیز بین مراکز مدرسه های امریکا شروع شده است. البته آموزش الکترونیکی به شکل امروزی و در این گستره کاربرد در اوایل دهه 1990با ظهور شبکه جهانی اینترنت شکل گرفت و با توجه به قابلیت های بسیار زیاد وب ، آموزش الکترونیکی به سرعت رشد کرد و امروزه جایگاه خود را در ساختار آموزشی بسیاری از کشورها تثبیت کرده است. در ایران دانشگاه های مجازی سابقه ای سه یا چهار ساله دارند از اوایل سال 1380هم در بخش های خصوصی در قالب موسسات آموزش عالی غیرانتفاعی ،اقدامات مطلوبی صورت گرفته است0 از دانشگاه هایی که دورهای مجازی راه اندازی کرده اند می توان به دانشگاه علم و صنعت ایران و دانشگاه شیراز اشاره کرد0 دانشگاه علم و صنعت ایران امسال برای اولین بار اقدام به راه اندازی دوره های مجازی در سه رشته و با ظرفیت 1000 دانشجو کرده است در این دانشگاه عمده فعالیتهای اموزشی از قبیل ثبت نام انتخاب واحد، دریافت مطالب درسی، مذاکره با استاد از طریق شبکه های کامپیوتر اجرا می گردد و در برخی موارد کلاس های رفع اشکال و برخی کلاسهای ازمایشگاهی به صورت حضوری ولی با زمان بندی مناسب اجرا می شود. منبع:علی محمد نژاد-اینترنت