اول میخوام چند تا از اصطلاحات و تعاریف نجومی رو بگم تا حرف همدیگه رو بهتر بفهمیم.
ستاره: کره عظیمی از گازهای داغ و به هم فشرده (مانند خورشید) است. دما در آنجا بسیار بالاست و مرتبا در آنجا فعالیت های هسته ای (البته از نوع صلح آمیز) صورت می گیرد. گفتم که ستاره از گاز درست شده پس در اثر جاذبه خودش تمایل داره که به طرف مرکزش جمع بشه اما همین فعالیت های هسته ایه که دمای ستاره رو بالا میبره و اجازه نمی ده ستاره تو خودش فرو بره و نابود بشه. برای همین گفتم فعالیتش صلح آمیزه! تازه خورشید ما با همین فعالیت های هسته ای داره به ما زندگی میده. شب و روز ما رشد گیاهان گرمای روز و ... به دلیل همین فعالیت های صلح آمیز هسته ایه.
ولی متاسفانه این روال برای همیشه نخواهد بود و عمر هر ستاره ای بالاخره تمام خواهد شد. میدانیم که با هر انفجار هسته ای یک درصد از جرم ماده تبدیل به انرژی می شود. بله همش یک درصد از ماده و این همه انرژی (که از رابطه E=mc2 قابل محاسبه است) بنابراین روزی مواد ستاره به اندازه ای می رسد که دیگر همجوشی هسته ای نمی تواند شکل بگیرد و از اینجاست که دفتر عمر ستاره بسته می شود. عمر هر ستاره به اندازه آن بستگی دارد، هر چقدر که بزرگتر باشد عمر کوتاه تری خواهد داشت!
تعجب نکنید، درسته که ستاره بزرگتره و ماده بیشتری داره اما نیروی گرانش آن هم متناسب با اندازه اش زیاد می شود و برای مقابله با آن باید انرژی بیشتری صرف بشه. به همین دلیل ستاره داغتر، انفجارها شدیدتر و در نتیجه با سریعتر شدن روند از دست دادن جرم عمر ستاره کوتاه تر می شود.
عمر ستاره های بسیار بزرگ که چندین یا چند ده برابر جرم خورشید جرم دارند فقط چند یا چند صد میلیون سال است (می بینید حتی کمشون هم زیاده). ستاره های کوچکتر از خورشید هم ممکن است ده ها میلیارد سال عمر کنند (الله اکبر!).
اما خورشید ما چی؟ چند سالشه؟ چقدر دیگه عمر میکنه؟
هم اکنون که این مقاله را می خوانید خورشید در سن 4.5 میلیارد سالگی است و تا 5.5 میلیارد سال دیگر (یعنی تا سن 10 میلیارد سالگی) به خوبی و خوشی زندگی خواهد کرد. توجه کردین تو این پاراگراف آخر چند بار گفتم میلیارد! راستی 10 میلیارد چند تا صفر داره!
خیلی حرف زدم نه. برای امروز دیگه بسه. اگه سوالی داشتید بپرسید خجالت نکشید.نظر هم یادتون نره.