اکنون که خدای سبحان بر شما منت گذاشت و شما را به خانه خود دعوت کرد و از میان میلیونها مسلمان شما را برای انجام این عبادت عظیم برگزید، تلاش کنید ابراهیم وار به عبادت او بپردازید و همچون خلیل الله(ع) به پروردگار رحیم و مهربان خود بگویید؛ وَ اِذْ قالَ اِبْراهیمُ رَبِ اجْعَلْ هذا بَلَداً امِناً وَاجْنُبْنی وَ بَنِیَّ اَنْ نَعْبُدَ الْاَصْنام یعنی هنگامی که ابراهیم گفت: خدایا این سرزمین را محلی امن قرار بده و من وفرزندانم را از پرستش بتها دور کن.

 و آنچنان مراسم حج را اجرا کنید که مطلوب خدا باشد و همان طوری که خدا از شما می خواهد نفس خود را قربانی کنید و با خود دیگری به میان اهل و عیال خود باز گردید و مانند کسانی نباشید که به قول شیخ بهایی همه اعمال واجب حج را کامل انجام بدهند اما در مرحله پایانی و در روز عید به جای اینکه نفس خود را در راه خدا قربانی کنند، دیگری را به جای خود به قربانگاه بفرستند.

حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست
 وز سعی و طواف، هرچه کرده است نکوست
 تقصیر وی آن است که آرد دگری
 قربان سازد، به جای خود، در ره دوست
(رباعی شماره 16 - دیوان شیخ بهایی)

و کاری کنید که مایه شرف و زینت مسلمانان و شیعیان باشد نه آنکه مانند برخی از حاجیان بی خبر که سفرهای قبل آنها را دیده بودم، به جای رفتن به عبادتگاه هایی مانند مسجد نبوی شریف و یا بیت الله الحرام، اکثر وقت خود را در بازارها می گذراندند و با نامحرمان بر سر یک یا دو ریال بیش یا کم مدتها چانه بزنند و نا خود آگاه مرتکب فعل حرام می شوند نباشید و به قول امام معصوم: با کارهایتان برای ما زینت و اعتبار باشید و برای ما باعث سرافکندگی و بد شدن نباشید.

و کاری کنیم که موجب وحدت مسلمانان و نزدیک شدن دلهای آنها به همدیگر شود و بیشتر پیرامون مشترکات بین مسلمانان سخن بگوییم و مطلقاً به مسائل خلافی که موجب جدایی بیشتر مسلمانان از همدیگر می شود نپردازیم تا اسلام از حج ما قوت بگیرد نه شکست دیگری بر شکستهای دیگر در این دوران اضافه کنیم.

در خانه کعبه دل به دست آوردم
 دل بردم و گبر و بت پرست آوردم
زنار ز مار سرِ زلفش بستم
 در قبلهء اسلام شکست آوردم
(رباعی شماره 61 - دیوان شیخ بهایی)

آنها که ربوده الستند
از عهد الست باز مستند
تا شربت بیخودی چشیدند
از بیم و امید باز رستند
چالاک شدند، پس به یک گام
از جوی حدوث باز جستند
اندر طلب مقام اصلی
 دل در ازل و ابد نبستند
خالی زخود و ز دوست باقی
 این طرفه که نیستند و هستند
این طایفه اند اهل توحید
باقی، همه خویشتن پرستند
(یکی از غزلیات شیخ بهایی)

در پایان ضمن آرزوی حجی مقبول و سعیی مشکور و گناهی مغفور بر همه حجاج گرامی سراسر جهان به ویژه برای حاجیان مؤمن و پرهیزگار ایرانی، از خداون منان خواستاریم که نام ما را با نام حجاج خودش و زایران بارگاه ملکوتی پیامبر گرامیش قرار دهد. آمین رب العالمین.
منبع : تابناک

سهند صادقی‌بهمنی: علامه سید محمدحسین طباطبایی، فیلسوف و مفسر آشنای عصر ما، خود در روزگار اساتید بزرگ و بی‌بدیل، روزگار تلمذ و تعلم را گذرانید

استوانه‌های فقه و فلسفه و اصول که هر یک صاحب سبک و مشرب خاص خویش بودند و محل رجوع هزاران شاگرد مجتهد یا نزدیک به اجتهاد. علامه طباطبایی گذشته از حس قدرتمند زمان‌شناسی و درک ژرف گذشتگان، هنر بزرگش رهایی از سایه سنگین آن بزرگان بود که البته جز به مدد ژرفای اندیشه و وسعت فکر برای او میسر نشد. او از اساتید بنام و مشهور خویش فقط فلسفه و عرفان و فقه و اصول را فرا نگرفت، از ایشان صرف اندیشه را به میراث نبرد، بل اندیشیدن اندیشه، تراث گرانبهای او بود. فکرکردن فکر و تفلسف فلسفه بود که علامه را در چشم شاگردانش بی‌بدیل و برای چشندگان مکتب فکری‌اش رفیع ساخت.

تلاش آن بزرگمرد هم همین راستا را نشانه رفته بود. بدایه‌اش، به‌راستی آغاز آموختن اندیشه بود و نهایه‌اش پایان آن و تعلیقاتش بر اسفار و بحار خود آغاز سفری طول و دراز در دریاهایی بود که پیشینیان به سلامت از آن بازنگشته بودند. نوشته‌های فارسی او نیز چنین بود. «اصول فلسفه و روش رئالیسم» که استاد شهید مطهری، یکی از شاگردانش آن را به خواست و اراده استاد شرح کرد، تکرار مکررات نبود، بل آغاز و سنگ‌بنای معرفت‌شناسی و ارائه آموزه‌های نوین و ناب فلسفه اسلامی بود که البته چنان که گفته آمد حاصل حس قوی زمان‌شناسی او بود در عصر و زمانه‌ای که ماتریالیسم دیالکتیک و منطق علمی که از فلسفه هگل بازتولید شده بود، فضا را برای تنفس خداباوران، سخت آلوده کرده بود. به هر روی در این جستار که به مناسبت سالروز بزرگداشت آن بزرگمرد اندیشه فراهم آمده، تلاش داریم تا بارقه‌ای از اندیشه ژرف او را بیان کنیم.

تمام اندیشه نو و ژرف علامه که برخی از آن با عنوان حکمت نوصدرایی یاد کرده‌اند بر روش خاص ایشان در فلسفه استوار است. هرچند علامه پردامنه و گسترده به روش خویش نپرداخته اما بیان مختصر و مفید ایشان در ابتدای «نهایه‌الحکمه» را می‌توان به حد کفایت بیانگر این روش ابتکاری دانست. بنیان این روش بر نفی دو نوع از براهین رایج در فلسفه و کلام اسلامی استوار است؛ دو نوع برهانی که از آن با نام برهان انی و لمی یاد می‌کنند. در برهان نخست یعنی برهان انی، مستدل تلاش می‌کند تا از راه معلول، علت مورد نظر خویش را ثابت کند. اثبات خداوند در کلام از راه برهان علیت نمونه واضحی از این شیوه استدلال است.

به این لحاظ می‌توان از این بیان بهره جست که در این نوع از براهین، «اوسط» معلول «اکبر» ‌است برای وجودش در «اصغر». به عنوان مثال در برهانی‌ اِنّی: «این آهن منبسط است و هر آهنی که منبسط است حرارتش بالا رفته است و در نتیجه این آهن حرارتش بالا رفته است». حد وسط برهان یعنی «انبساط» معلول افزایش حرارت است. البته افزایش حرارت به نحو مطلق سبب انبساط نشده است بلکه سبب انبساط آهن که یک فلز خاص است شده است. بنابراین حد وسط در جهان خارجی حقیقتا معلول اکبر یعنی افزایش حرارت است؛ در نتیجه علت ثبوت آن نیست بلکه نشانه آن است. از این‌رو «اوسط» را در این نوع از براهین تنها واسطه در اثبات می‌دانند نه ثبوت.

در نگاه علامه استفاده از این نوع براهین در فلسفه و کلام که به ترتیب موضوعشان، هستی و ذات‌باری است، دارای اشکالات اساسی است زیرا اگر تلاش کنیم تا از معلول پی به این دو موضوع ببریم، باید این لازمه را پذیرا باشیم که در عین پذیرش ثبوت معلول لااقل در مرحله قبل از اثبات علت، در وجود علت موضوع شک و تردید داریم و قصد داریم تا از راه معلول براین شک و تردید فائق آییم. این امر از سویی، به واقع کاستن از جایگاه و شأن باری‌تعالی و هستی است و از سوی دیگر با یک تناقض آشکار منطقی روبه‌روست؛ چرا که پذیرش معلول در حال شک‌داشتن در علت، پذیرش چیزی تحت عنوان معلول را نیز ناممکن می‌سازد زیرا هیچ معلولی بدون وجود علت ثبوت ندارد. گذشته از آن مفهوم هستی یا ذات باری به عنوان موضوع قضیه آنچنان واضح و بدیهی هستند که اصولا اثبات آنها غیر مفید بل ناممکن است. این بداهت از نگاه علامه، علاوه بر مفهوم، شامل تصدیق هم می‌شود.

اشکال وارد بر براهین لمی، اما مقداری پیچیده‌تر است و به‌سادگی نمی‌توان بدان واقف شد. شاید به همین سبب است که بسیاری از فلاسفه بزرگ چون ابن‌سینا و فارابی و ملاصدرا از آن در فلسفه خویش بهره می‌گرفتند و البته در برخی وجوه برهان لمی نیز حق با ایشان بوده است.

تمرکز علامه بر برهان لمی مطلق است؛ برهانی که در آن از وجود علت به وجود معلول پی می‌بریم. این نوع از برهان به هنگام استعمال در فلسفه و کلام دارای یک اشکال اساسی است. به عنوان مثال در برهان لمی مطلق: «این آهن حرارتش بالا رفته است و هر آهنی که حرارتش بالا رود منبسط می‌شود؛ بنابراین این آهن منبسط شده است».

حد وسط یعنی «افزایش یا ارتفاع حرارت» علت خارجی انبساط یعنی اکبر به شمار می‌رود و سبب ثبوت آن در اصغر یعنی آهن نیز شده است. بنابراین در این نوع برهان حد وسط، هم علت ثبوت و هم علت اثبات اکبر برای اصغر است؛ هرچند علت فاعلی خود اصغر نیست بلکه تنها صفتی را در آن ثابت می‌کند. با این حال اگر هستی یا ذات باری به عنوان موضوع قضیه یا اصغر در نظر گرفته شود این اشکال وجود خواهد داشت که در صفتی از صفات خویش، معلول موجود دیگری هستند. بنابراین هستی را دیگر نمی‌توان قائم بالذات و باری‌تعالی را نمی‌توان واجب‌الوجود به شمار آورد که این البته با بدیهیات در تناقض است.

شیوه پیشنهادی علامه، روش ملازمات عامه است که در آن حد وسط، رابطه عینیت با اصغر و اکبر دارد؛ یعنی حد وسط هرچند به لحاظ مفهومی با اصغر و اکبر متفاوت است اما مصداقا با آن دو عینیت در وجود دارد؛ به سخن دیگر حمل آن حمل شایع صناعی است. براین اساس علامه تلاش می‌کند تا ساختار فلسفه خویش را بر ملازمات عامه استوار سازد و مسائل فلسفی را از دل این شیوه حل‌وفصل کند. یکی از این مسائل که البته مهم‌ترین آنها نیز به شمار می‌رود مسئله «اثبات واجب» ‌است؛ مسئله‌ای که هر یک از فلاسفه تلاش کرده تا با روش خاص خویش به مصاف آن رود؛ ابن‌سینا تلاش می‌کند تا از راه «امکان» آن را حل کند و ملاصدرا از حد وسط «فقر وجودی» برای پاسخگویی به آن بهره جسته است.

علامه اما براساس روش خاص خود تلاش می‌کند تا آن را بدیهی و بی‌نیاز از علت و استدلال نشان دهد. در واقع استفاده از ملازمات عامه، علامه را قادر ساخته تا اثبات واجب را بی‌حد وسطی که مصداقا خارج از ذات باری باشد، برای همیشه حل‌وفصل کند. ایشان از این طریق، این امر را که شیخ‌الرئیس بر آن پای می‌فشرد- که مسئله «اثبات واجب» از نظریات است نه بدیهیات- نیز مخدوش می‌سازد. شیخ‌الرئیس در ابتدای فصل اول مقاله اولی الهیات شفا بر این امر که ممکن نیست واجب تعالی موضوع فلسفه باشد، اینگونه استدلال می‌کند که «وجود خدا نه بین و بدیهی است بنفسه و نه از اثبات آن مأیوس و ناامید هستیم؛ بنابراین نظری است، چرا که ما بر آن دلیل داریم؛ بنابراین چون موضوع هر علمی مسلم است و وجود خدا مسلم نیست نمی‌تواند موضوع این فن یعنی مابعدالطبیعه باشد»(الهیات شفا، ص6).

براین اساس ابن‌سینا تلاش می‌کند تا از طریق یک امر امکانی به ضمیمه امتناع و استحاله دور و تسلسل امر واجب را ثابت کند. در واقع او از شیوه‌ای استفاده می‌کند که علامه آن را نوعی برهان اِنّی می‌داند و استعمال آن را در فلسفه جایز نمی‌شمرد. برهان امکان و وجوب شیخ البته مورد انتقاد فلاسفه بعدی هم قرار گرفت. ملاصدرا تلاش کرد تا حد وسط برهان را از امکان به فقر وجودی تغییر دهد؛ زیرا در دستگاه فلسفی او امکان صفت ماهیت خالص بود و او اصولا اعتقادی به اصالت ماهیت نداشت؛ بنابراین از وجود و فقر برخی وجودات یعنی وجودهای معمول بهره گرفت. این برهان البته تفاوت صوری با برهان سینوی نداشت؛ چراکه حد وسط آن، آن را به یک برهان انی مبدل می‌ساخت. صدرالمتألهین نام برهان خود را که در همان ابتدای جلد اول اسفار اربعه مطرح شده، به تبعیت از تسمیه شیخ‌الرئیس، برهان صدیقین نامید و برهان صدیقین در نظر او، برهانی بود که در آن از نفس وجود بر وجود ره برده می‌شد؛ البته در وجود معلولی به وجود علی. علامه اما چندان به این دو نوع برهان که هر دو هم در نظر او انی بودند، رضایتی نداد.

او بحث خود را بر ارائه تصویر بداهت تصدیقی وجود باری براساس شیوه‌ ملازمات عامه مبتنی ساخت. علامه نخستین‌بار در حواشی و تعلیقات خویش براسفار که به احتمال فراوان در نجف فراهم آمده، به این بیان اشاره می‌کند؛«آن واقعیت که با آن، سفسطه دفع می‌شود و آن واقعیت که در ذی‌شعور [دارای فهم و آگاهی] ناگزیر از اذعان به آن است، عدم و بطلان را ذاتا نفی می‌کند؛ به این معنا که دارای وجوب ذاتی فلسفی و ضرورت ازلی(منطقی) است؛ چنان‌که از فرض بطلان آن، اثبات و اقرار به آن لازم می‌آید. بنابراین اگر به طور مطلق یا در زمانی خاص، بطلان واقعیت را فرض کنیم به این معنا که به بطلان واقعیت، واقعا معتقد شویم نه صورتا، ثبوت واقعیت را پذیرفته‌ایم» (حواشی و تعلیقات اسفار، ج6، ص14).
علامه همین بیان را در جلد پنجم «اصول فلسفه و روش رئالیسم» تکرار و تکمیل می‌کند.

عبارات ایشان در این کتاب اینگونه است: «واقعیت هستی که در ثبوت وی هیچ شک نداریم، هرگز نفی نمی‌پذیرد و نابودی برنمی‌دارد. به عبارت دیگر، واقعیت هستی بی‌هیچ قید و شرط [حتی شرط نفی موضوع قضیه] واقعیت هستی است و با هیچ قید و شرطی لاواقعیت نمی‌شود و چون جهان‌گذران و هرجزء از اجزای جهان، نفی را می‌پذیرد پس عین همان واقعیت نفی‌ناپذیر نیست بلکه با آن واقعیت، واقعیت‌دار و بی‌آن از هستی بهره‌ای نداشته و منفی است؛ البته نه به این معنا که واقعیت با اشیاء یکی شود یا در آنها نفوذ و حلول کند یا پاره‌هایی از واقعیت جدا شده و به اشیاء بپیوندد بلکه مانند نور که اجسام تاریک با وی روشن و بی‌ وی تاریک می‌باشند؛ در عین حال همین مثال نور در بیان موجود خالی از قصور نیست. و به عبارت دیگر: او (= ذات باری‌تعالی) خودش عین واقعیت است. و جهان و اجزای جهان با او واقعیت‌دار و بی‌او هیچ و پوچ می‌باشند.»(اصول فلسفه و روش رئالیسم، ج5، ص77 و مجموعه آثار شهید مطهری، ج 6، صص 983-982، بیان اول).

برای توضیح این برهان که پیش از علامه مورد استفاده هیچ‌یک از فلاسفه واقع نشده و در واقع از ابتکارات خاص فلسفی علامه است، تنها باید چند اصطلاح را بررسی کرد؛ چرا که این بیان در واقع قصد ارائه تصدیقی بدیهی از وجود واجب را دارد. اصل برهان را اینگونه می‌توان صورت‌بندی کرد: «واقعیت هستی واقعیت دارد.» منظور از موضوع یعنی «واقعیت هستی» ذات واجب است و واقعیت دوم وجود محمولی است. علامه با این بیان قصد دارد نشان دهد واقعیت هستی یا ذات واجب دارای ضرورت فلسفی است؛ یعنی وجود آن برایش ضروری است و محال است که وجودش از آن منتفی شود. اما رابطه میان موضوع و محمول در این قضیه، به بیان ایشان در حاشیه اسفار، ضرورت ازلی است.

ضرورت ازلی، اصطلاحی در منطق است که به بیان نوعی از ضرورت متعالی نسبت به ضرورت ذاتی می‌پردازد. در ضرورت ذاتیه، محمول تا زمانی که موضوع وجود دارد، چه در ذهن و چه در خارج وجود دارد؛ مانند «انسان حیوان ناطق است». در ضرورت ازلیه محمول حتی با فرض انتفاء موضوع نیز برای آن ثابت است! به این بیان که اگر ما واقعیت هستی را یعنی ذات واجب را که در واقع همان حاق واقع است انکار کنیم، باید اینگونه قضیه خود را صورت‌بندی کنیم: «واقعیت هستی، واقعیت ندارد.» در نتیجه واقعیت مورد تاکید واقع می‌شود؛ چرا که برای انکار آن نیاز به اثبات آن داریم!

علامه با این بیان، قصد ارائه یک برهان بر اثبات وجود باری را ندارند. بلکه تنها می‌خواهند نشان دهند که ضرورت موجود در قضیه مورد بحث، ازلی است و چون موفق به نشان دادن این امر می‌شود بداهت وجود خدا و محال‌بودن استدلال به او را ثابت می‌کند. تا این مرحله از بیان، ایشان وجود واجب را امری ثابت نشان می‌دهند اما در مرحله بعدی که در بیان اول «اصول فلسفه» آمده است و ایشان به بیان صفات واجب که عموما سلبی هستند می‌پردازند، به نظر از روش پیش‌گفته عدول می‌کنند. به عنوان مثال در بیان اینکه این «واقعیت هستی» مادی نیست، ایشان اینگونه استدلال می‌کنند که چون جهان متغیر است و متغیر، حادث، بنابراین آن واقعیت هستی که وجود برایش ضروری است، نمی‌تواند هیچ‌یک از اجزای این جهان گذران باشد. این نوع استدلال بی‌تردید بازگشت به استدلال‌های انی است که علامه- رضوان‌الله‌تعالی‌علیه- پیش از آن، انتقادهای تن‌خویش را نثار آنها کرده بود.

در هر صورت صرف ارائه این بیان را باید شاهکار فلسفه ایشان به حساب آورد چرا که فضل تقدم از آن ایشان است. علامه با این بیان وعده هزارساله فلاسفه‌ای را محقق ساخت که هیچ یک به‌رغم ادعای ارائه برهان صدیقین موفق نشده بودند آن را عملا نشان دهند. بی‌تردید میراث جاودان ایشان، چراغ راه آیندگانی است که با تاسی به روش ایشان، مسائل را بر این مبنا استوار خواهند ساخت.

منبع: همشهری

آیا تابحال خواب خود را فراموش کرده‌اید؟ آیا دچار بختک شده‌اید؟ خوابهای رنگی چطور؟ آیا تا به حال دیده‌اید؟

۱ – خواب دیدن افراد نابینا

کسانی که بعد از تولد نابینا می‌شوند می‌توانند تصاویر را در خواب ببینند. افرادی که نابینا به دنیا می‌آیند نمی‌توانند در خواب تصاویر را ببینند، اما نابینایان خوابهایی به شفافی افراد بینا دارند، که البته شامل حواس پنج گانه دیگر مثل شنوایی، چشایی، بویایی، لامسه و حتی عواطف حسی است. تصور کردن این امر برای انسانهای بینا مشکل است اما احتیاج بدن به خوابیدن به قدری زیاد است که می‌تواند به طور مجازی تمامی موقعیت‌های فیزیکی را تا مرحله به وقوع پیوستن آن به کار گیرد.


۲ – ۹۰ درصد خوابها فراموش می‌شوند

نیمی از رویاها در همان ۵ دقیقه اول پس از برخاستن از خواب و ۹۰ درصد آنها پس از ۱۰ دقیقه فراموش می‌شوند. یک روز صبح، شاعری معروف به نام ساموئل تیلور کلریج با یک رویای خیلی عجیب و غریب (بر اثر استعمال مواد مخدر) بیدار شد. کاغذ و قلم را برداشت تا هرچه در خواب دیده بود را یادداشت کند. این اثر «کوبلا خان» تبدیل به یکی از اشعار معروف انگلیسی شد. شعر او در بیت پنجاه و چهارم به وسیله فردی از شهر پارلاک قطع شد. کلریج قصد داشت شعرش را ادامه دهد ولی نتوانست بقیه خوابش را به یاد بیاورد، این اثر هیچ وقت کامل نشد.

در شهر زانادا ، به فرمان کوبلا خان
منزلگاهی باشکوه و مجلل ساخته شد
جایی که رودخانه مقدس آلف
در میان مغاکهای بی حد و مرز
از انسان تا دریاهای بی افق
جریان داشت.

یک مورد عجیب و غریب دیگر داستانی برخاسته از خواب به نام «دکتر جکیل و آقای هاید ویلست» اثر رودبرت لوییس استیونسون بود. داستان ماری شلی فرانکشتاین نیز زاییده خیالی یک رویاست.


۳ – همه مردم خواب می‌بینند

تمامی افراد (به جز مواردی از بیماری‌های شدید روانی) خواب می‌بینند. اما زنها و مردها رویاها و عکس العمل‌های متفاوتی نسبت به یکدیگر دارند. مردها تمایل دارند درباره سایر همجنسان خود خواب ببینند در حالی که زنان در خوابهایشان به طور مساوی دیگر زنان و مردان را می‌بینند.


۴ – خواب دیدن از بروز جنون جلوگیری می‌کند

در آزمایش جدیدی که درباره خواب بر روی تعدادی دانشجو انجام گرفت، مشاهده شد دانشجویانی را که در لحظه شروع خواب دیدن بیدار کردند (بعد از بیدار کردن به آنها اجازه داده شد که ۸ ساعت دیگر بخوابند) همگی دارای عدم تمرکز حواس، زودرنجی و کج خلقی، توهم و حتی بعد از ۳ روزنشانگر علائمی از جنون بودند. در نهایت وقتی به آنها اجازه داده شد که چرتی بزنند، ذهن آنها زمان از دست رفته را ترمیم کرد و سطح کارایی خواب آنها را افزایش داد.


۵ – فقط شناخته شده‌ها به خواب ما می‌آیند

رویا‌ها مکرراً از نقش بازی کردن افراد غریبه پر می‌شود. ذهن ما چهره افراد غریبه را در عالم رویا نمی‌سازد، بلکه آن چهره‌های افراد حقیقی هستند که ما در طول زندگی دیده ایم ولی آنها را به خاطر نمی‌آوریم یا نمی‌شناسیم. برای مثال شیطان خون آشامی که در آخرین خوابتان دیده‌اید ممکن است شخصی بوده باشد که وقتی بچه بودید شما را کتک زده و یا با پدر شما بحث و مشاجره کرده است! همه ما در طول زندگی چهره صدها هزار نفر را دیده‌ایم، بنابرین ذهن ما منبع بی‌پایان شخصیت‌هایی است که هنگام خواب دیده می‌شوند.


۶ – همه افراد خوابهای رنگی نمی‌بینند

12 درصد افراد بینا فقط خوابهای سیاه وسفید و بقیه افراد تمامی رنگها را در خوابهایشان می‌بینند. مردم موضوعات مشترکی را در رویاهایشان می‌بینند. مثل موقعیت‌های مربوط به مدرسه، تعقیب شدن، درجا دویدن، سقوط کردن، دیر رسیدن، دیدن مرگ کسی که زنده است، پرواز کردن، مردود شدن در امتحان و یا تصادف با اتومبیل. علت اینکه چرا به افرادی که خوابهای مربوط به درگیری و ناآرامی و مرگ را رنگی می‌بینند، فشارها و ضربه‌های روانی بیشتری وارد می‌شود، هنوز ناشناخته است.


۷ – خوابها آنچه که می‌بینیم نیستند

اگر شما درباره چیز خاصی خواب می‌بینید، الزاماً همیشه آن چیزی نیست که در تصویر می‌بینید. خوابها با زبانی بسیار سمبلیک با آدمی سخن می‌گویند. ذهن نیمه هوشیار شما می‌کوشد تا رویاهایتان را با اشیاء مشابه آن مقایسه و تلفیق کند.
مثل سرودن یک شعر و استفاده از آرایه تشبیه: مورچه‌ها مثل ماشینی که هیچ وقفه‌ای ندارد کار می‌کردند.

ولی شما هیچ وقت چیزی را با خودش مقایسه نمی‌کنید. به طور مثال هرگز نمی‌گوییم: آن غروب زیبا مثل غروبی زیبا بود. بنابرین ذهن شما ممکن است از هرسمبلی برای هر شیء استفاده کند ولی کمتر اتفاق افتاده که خود شیء سمبل خودش باشد.


۸ – ترک کنندگان دخانیات رویاهای واضحتری می‌بینند

کسانی که برای مدت طولانی سیگار می‌کشیدند و اکنون آن را ترک کرده‌اند، رویاهای شفاف‌تر و پاکتری نسبت به گذشته می‌بینند. طبق تحقیقات مجله روانشناسی ناهنجاری: در میان ۲۹۳ ترک کننده که ۱ تا ۴ هفته از دوره ترک آنها گذشته، ۳۳ درصد آنها حداقل ۱ بار خوابهایی مربوط به استعمال دخانیات را دیده‌اند. در بیشتر این خوابها، این افراد خودشان را در حال مصرف می‌دیدند و احساسات بسیار شدید منفی مثل، وحشت و اضطراب و گناه به آنها دست می‌داد.همچنین ۹۷ درصد ترک کنندگان تنباکو در مدت استعمال این خوابها را نمی‌دیده‌اند و عمدتاً فقط در دوران ترک مواد این خوابها دیده می‌شده است.این خوابها شفاف‌تر از خوابهای معمول بوده و مهمترین علامت مشترک ترک تنباکو گزارش شده است.


۹ – محرکات بیرونی به رویاها حمله می‌کنند

خیلی از ما فرایندی به نام تداخل خواب را تجربه کرده ایم. مثلاً هنگامی که صدایی را بیرون از عالم خواب شنیده‌ایم، به نحوی با خواب ما تداخل پیدا کرده است. مثالی مشابه این است که وقتی شما به صورت فیزیکی و در واقعیت تشنه هستید، ذهن شما این احساس را با خوابتان تلفیق می‌کند. سپس به صورت مداوم پارچ‌های بزرگ آب را می‌نوشید و خود را سیراب می‌کنید، دقایقی بعد دوباره تشنه می‌شوید و آب می‌نوشید، تشنه می‌شوید … آب می‌نوشید … و این چرخه تا وقتی بیدار می‌شوید تکرار می‌شود تا اینکه در عالم واقعیت آب بنوشید.


۱۰ – طی خواب بدن فلج می‌شود

می خواهید باور کنید یا نه، بدن شما در حقیقت هنگام خواب فلج می‌شود. به نظر می‌رسد این اتفاق از حرکت ناخواسته بدن و به نمایش گذاشتن رویاها جلوگیری می‌کند. بر اساس مقاله خواب در ویکی پدیا : غدد شروع به ترشح کردن هورمونی می‌کنند که به القای خواب کمک می‌کند، نورونها سیگنالهایی را به نخاع می‌فرستند که که باعث آرامش بدن می‌شود و کمی بعد بدن بی حس و فلج می‌شود.

بیشتر بدانید:
- وقتی خروپف می‌کنید، نمی‌توانید خواب ببینید.
- کودکان نوپا تا وقتی به سن ۳ سالگی برسند درباره خودشان خواب نمی‌بینند. آنها عموماً در همان سن تا ۷ یا ۸ سالگی شان کابوسهای بیشتری نسبت به بزرگسالان می‌بینند.
- اگر شما را به طور ناگهانی از خوابی کوتاه بیدار کنند، رویاهای واضح‌تری را نسبت به وقتی که تمام شب را خوابیده اید به یاد می‌آورید.

منبع: از وبلاگستان

در چند روز گذشته دو حادثه تلخ اخلاقی اتفاق افتاد که علاوه بر آنکه یک انحطاط اخلاقی برای جامعه ما به شمار می‌رود، آزمونی است برای مدیریت جدید قوه قضائیه که چگونه با این دو حادثه برخورد می‌کند، آیا مانند مدیریت قبلی لبخندی ملیح به جامعه تحویل می‌دهد یا چنان برخورد می‌کند که لرزه بر اندام شرورانی بیفتد که به دنبال خلق وقایعی مشابه هستند؟

اجمال حادثه اول این است که دو مرد شرور در جنوب تهران زنی 32 ساله را با تهدید چاقو سوار خودروی پراید می‌کنند و پس از انتقال به قیامدشت در کنار خیابان و داخل خودرو به او تجاوز می‌کنند. دو شرور دیگر ظاهرا به بهانه نجات آن زن او را به خودرو دیگری منتقل نموده همین کار را تکرار می‌کنند.
سپس دو نفر از دوستان آنها نیز همین خباثت اخلاقی را مرتکب می‌شوند، یعنی زنی که عازم منزل یا هر مقصدی بوده است، ناگاه توسط شش مرد مورد تجاوز قرار می‌گیرد.

خوشبختانه پلیس آن شش شرور را بازداشت می‌کند و پرونده تشکیل می‌دهد، ولی معلوم نیست که آیا این حادثه تلخ همانند حوادث مشابه قبلی در پیچ و خم مراحل قضایی به فراموشی سپرده شده و حق آن زن و جامعه نادیده گرفته می‌شود و حداکثر چند سال بعد مجازات اندکی برای مجرمان تعیین و در گوشه روزنامه‌ای درج می‌گردد به طوری که دیگر نه خاصیت تسلی بخشی برای مظلوم و بازگرداندن آرامش روانی به جامعه را دارد و نه خاصیت عبرت آموزی برای سایر شروران، یا اینکه مدیریت جدید قوه قضائیه این بار با مجازات سریع مجرمان و با عمل به اصل تشهیر و معرفی این شروران با نام و نام خانوادگی و عکس به جامعه، درسی به یادماندنی به آنها و همکارانشان می‌دهد؟

همین طور است درباره حادثه دوم که سه شرور وارد خانه‌ای می‌شوند و در حضور مرد خانواده به همسرش تجاوز می‌کنند. خوشبختانه این سه نفر نیز توسط پلیس بازداشت می‌شوند. آنها در بازجویی می‌گویند مدتی بود که این زن را در محله می‌دیدیم و از او خوشمان آمده بود، به همین دلیل تصمیم به این کار گرفتیم!

در اینجا نیز باید ببینیم قوه قضائیه چه برخوردی با این افراد می‌کند، آیا توجهی به حق جامعه و بازدارندگی مجازات آنها خواهد داشت یا با تساهل و تسامح خود موجبات تشویق چنین افرادی را فراهم می‌کند به طوری که هر شروری با یک محاسبه ساده و ارزیابی سود و زیان این گونه جرمها تصمیم به اقدام بگیرد. باید دید قوه قضائیه همان مقدار که در مورد امنیت سیاسی و حفظ نظام حساسیت به خرج می‌دهد در مورد امنیت اخلاقی جامعه نیز که یکی از اهداف نظام اسلامی است حساسیت نشان می‌دهد؟

به هر حال باید منتظر ماند و دید مدیریت جدید قوه قضائیه چگونه از این آزمون بیرون می‌آید؟ سرفراز یا مانند گذشته مردود؟

10 حقیقت شگفت انگیز علم فیزیک با کمک تعدادی از کاربران توئیتر انتخاب شده و با همکاری یک کیهان شناس تشریح شده است. خورشید می‌توانست از موز ساخته شده باشد، تقریبا همه جهان گم شده است و سیاهچاله‌ها سیاه نیستند سه نمونه از این حقایق شگفت انگیز هستند.

به گزارش مهر، فیزیک بدون شک علمی شگفت انگیز است، ذراتی که وجود ندارند در احتمالات به حساب می‌آیند، و زمان متناسب با سرعت حرکت شیئی تغییر می‌کند. نشریه تلگراف 10 پدیده عجیب از این عجایب در علم فیزیک را با کمک تعدادی از کاربران توئیتر و کیهان شناسی به نام مارکوس چاون ارائه کرده است که در ادامه ارائه خواهد شد.

خورشید می‌توانست از موز ساخته شده باشد: خورشید بسیار پر حرارت است زیرا وزن چند میلیارد میلیارد میلیارد تنی آن گرانش عظیمی به وجود می‌آورد که در نتیجه هسته ستاره را تحت فشاری غیر قابل تصور گذاشته و در نتیجه فشار بالا حرارت فوق‌العاده تولید می‌کند. در صورتی که به جای گاز هیدروژن از میلیاردها میلیارد میلیارد تن موز استفاده می‌شد نیز همان میزان فشار و در نتیجه همان مقدار حرارت در خورشید به وجود می‌آمد. با این حال با افزایش حرارت، اتمها با بخشهای مختلف ساختار ستاره‌ای برخورد کرده و انرژی اتمی را به وجود می‌آورند که در اینجا تفاوت میان حضور هیدروژن و موز در ساختار خورشید آشکار خواهد شد.

تمام ماده‌ای که نسل بشر را به وجود آورده است در یک حبه قند جا می‌گیرد: اتمها 99.9999999999999 درصد فضای خالی هستند و به همین دلیل در صورتی که تمامی اتمها را به گونه‌ای به هم بفشاریم که فضای خالی میان آنها از بین برود، یک قاشق چای خوری یا حجمی برابر یک حبه قند از این ماده در حدود پنج میلیارد تن وزن خواهد داشت، وزنی 10 برابر مجموع وزن تمامی انسانهایی که در حال حاضر در جهان حضور دارند. این در واقع همان پدیده‌ای است که در ستاره‌های نوترونی رخ می‌دهد و وزن آنها را تا حد غیر قابل باوری افزایش می‌دهد.

آنچه آینده است می‌تواند آنچه گذشته بوده است را تغییر دهد: شگفتی جهان کوانتوم به اثبات رسیده است، آزمایش دو جداره که نور را در دو حالت موج و ذره به اثبات می‌رساند به‌اندازه کافی عجیب و غیر قابل تصور هست. به خصوص زمانی که اعلام شود مشاهده نور می‌تواند آن را از موج به ذره و یا برعکس تبدیل کند. اما پدیده‌های عجیب‌تر این جهان پس از آزمایش جان ویلر فیزیکدان در سال 1978 خود را نمایان کرد. آزمایش وی نشان داد مشاهده یک ذره در حال می‌تواند سرنوشت ذره مشابه دیگری در گذشته را متحول سازد.

طبق آزمایش دو جداره در صورتی که هر یک از پرتوهای نوری خارج شده از یکی از شکاف‌های صفحه آزمایش را مشاهده کنید، در واقع پرتو را مجبور کرده اید خصوصیات ذره‌ای به خود بگیرد و اگر به هدف برخورد پرتو چشم بدوزید خصوصیت موج گونه به پرتو نور بخشیده اید. اما در صورتی که پس از عبور پرتو نور از شکاف به مسیری که از آن ناشی شده است چشم بدوزید آنگاه است که پرتو نور می‌تواند در هر دوحالت شکل بگیرد. به بیانی دیگر زمان حال بر گذشته پرتو نوری تاثیر گذاشته است. این آزمایش در آزمایشگاه تنها چند صد هزارم ثانیه به طول می‌انجامد اما در مشاهده نورهای ناشی از ستاره‌های دوردست نیز صدق می‌کند. در واقع مشاهده اکنون ستاره‌های دوردست می‌تواند گذشته چند هزار یا میلیون ساله آنها را تغییر دهد.

تقریبا همه جهان گم شده است: می‌توان به جرات گفت در حدود 100 میلیارد کهکشان در جهان هستی وجود دارد که هر یک از آنها از 10 میلیون تا 10 تریلیون ستاره را در خود گنجانده‌اند. خورشید زمین در مقایسه با این ستاره‌های یکی از کوچکترین و ضعیفترین ستاره‌ها به شمار می‌رود و حتی می‌توان نام کوتوله زرد رنگ را بر روی آن گذاشت. در واقع در جهان هستی مقادیر ترسناک و عظیمی از ماده مرئی وجود دارد که انسان تنها قادر به مشاهده دو درصد از آن است. وجود این حجم ماده به واسطه نیروی گرانش آنها پیش بینی می‌شود و ماده تاریک نیز که مقدار آن 6 برابر جرم ماده مرئی تخمین زده می‌شود، نیز بخش نامرئی جهان را تشکیل داده است. به گزارش مهر، وجود انرژی تاریک به عنوان بخشی دیگر از جهان که در واقع مابقی جهان را تشکیل داده است، موضوع را پیچیده‌تر خواهد کرد، انرژی که با گسترش سریع جهان در ارتباط است و به همراه ماده تاریک همچنان ناشناخته باقی مانده است.

جسم می‌تواند سریعتر از نور حرکت کند و نور همیشه بسیار سریع حرکت نمی‌کند: سرعت نور در خلا 300 هزار کیلومتر بر ساعت است با این حال نور همیشه در خلا حرکت نمی‌کند. برای مثال نور در آب با سرعتی یک سوم سرعت گفته شده حرکت می‌کند. در واکنشهای اتمی برخی از ذرات به سرعتهای بسیار بالایی دست پیدا می‌کنند که بخشی از سرعت نور است و در صورتی که از میان رابطی که سرعت نور را خواهد کاست عبور کنند، در واقع می‌توانند سریعتر از نور حرکت کنند. چنین پدیده‌ای درخششی آبی رنگ از خود به وجود می‌آورد که به «تشعشعات شرنکوف» شهرت داشته و با بمبهای صوتی قابل مقایسه است. کمترین سرعتی که تا کنون برای نور به ثبت رسیده است 17 متر بر ثانیه یا 61 کیلومتر بر ساعت بوده که به واسطه عبور از میان روبیدیوم منجمد با حرارتی برابر صفر مطلق ایجاد شده است. در این حرارت این ماده حالتی به نام میعان «بوز ـ انشتین» را تجربه می‌کند.

تعداد نامحدودی نویسنده مطلب را نوشته و تعداد نامحدودی خواننده آن را می‌خوانند: بر اساس مدلهای استاندارد کیهان شناسی جهان مرئی با تمامی میلیاردها کهکشان و تریلیون تریلیون ستاره هایش تنها یکی از بی نهایت جهانهایی است که مانند حبابهای صابون در یک اسفنج در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. به دلیل بی نهایت بودن آنها می‌توان هر تاریخچه ممکنی را برایشان در نظر گرفت. اما تعداد تاریخچه‌های ممکن برای این جهانها متناهی است زیرا تعداد محدودی پدیده و تعداد محدودی نتیجه در بر داشته‌اند. تعداد این پدیده‌ها بسیار زیاد اما متناهی است پس همین پدیده عینی و کنونی که نویسنده این مطلب را نوشته و شما آن را می‌خوانید، باید بی نهایت بار در زمان رخ داده باشد. شگفت‌انگیزتر از آن این است که بدانیم نزدیکترین همتای ما در چه فاصله‌ای از ما قرار گرفته است. این فاصله عددی برابر 10 به توان 10 به توان 28 متر تخمین زده شده است که در صورت علاقمندی به محاسبه آن می‌توانید از عدد یک و 10 میلیارد میلیارد میلیارد صفر در برابر آن استفاده کنید!

سیاهچاله‌ها سیاه نیستند: به طور حتم سیاهچاله‌ها بسیار تاریکند اما سیاه نیستند زیرا این پدیده‌ها درخشان بوده و به آرامی نور خود را در تمامی طیفهای نوری از جمله نور مرئی به اطراف منتشر می‌کنند. این تشعشعات که «تشعشعات هاوکینگ» نام دارد نور خود و جرم سیاهچاله‌ها را به تدریج کاهش داده و با از دست دادن منبع جرم سیاهچاله‌ها تبخیر می‌شوند. به گزارش مهر، سیاهچاله‌های کوچک در مقایسه با جرمشان و نسبت به سیاهچاله‌های بزرگتر با سرعتی بالاتر از خود نور منتشر می‌کنند و بر همین اساس در صورتی که برخورد دهنده بزرگ هادرون بر اساس برخی نظریه‌ها از خود میکروسیاهچاله‌هایی تولید کند، آنها به سرعت تبخیر خواهند شد و دانشمندان پس از آن قادر خواهند بود بقایای تابشهای آنها را مشاهده کنند.

تصور بنیادین از جهان مسئول گذشته، حال و آینده آن نیست: بر اساس نظریه نسبیت خصوصی چیزی به نام اکنون، گذشته یا آینده وجود ندارد و قالبهای زمانی به یکدیگر وابسته‌اند زیرا همه هستی در سرعتی برابر در حرکت است. در صورتی که انسان با سرعتی کاملا متفاوت در حرکت بود شاهد پیر شدن زودهنگام یکی از نزدیکان و یا دیر پیر شدن وی نسبت به دیگران می‌بود.

ذره‌ای در اینجا می‌تواند به صورت آنی بر روی ذره‌ای در آن طرف جهان تاثیر بگذارد: زمانی که یک الکترون همتای ضد ماده خود یا پوزیترون را ملاقات می‌کند، هر در درخشش کوچکی از انرژی خنثی می‌شده و دو فوتون از این برخورد متولد می‌شوند. ذرات ساب اتمیکی مانند فوتونها یا کوارکها از ویژگی به نام اسپین برخوردارند که به مفهوم چرخش است، اما این ذرات در واقع حرکت چرخشی ندارند اما به گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار در حال چرخشند. جهت اسپین فوتونها در زمان تولد در برابر یکدیگر بوده و در نتیجه خنثی می‌شوند. با توجه به رفتارهای غیر قابل پیشبینی کوانتومی گفتن اینکه کدام فوتون در مسیر چپگرد و کدام یک در مسیر راستگرد حرکت خواهد داشت غیر ممکن است و در واقع تا زمانی که یکی از آنها مشاهده نشود، هر دو در هر دو جهت حرکت خواهند داشت اما به محض اینکه یکی از آنها مشاهده شود جهت راست یا چپگرد را به خود گرفته و به هر جهتی که حرکت کند، همتایش در مسیر متضاد آن حرکت خواهد کرد. این واقعیتی است که در آزمایشها به اثبات رسیده است.

هرچه سریعتر حرکت کنید سنگین‌تر می‌شوید: در صورتی که بسیار سریع بدوید به صورت لحظه‌ای و نه دائم، سنگین وزن خواهید شد. سرعت نور مرز سرعت در جهان است در این صورت زمانی که جسمی با سرعتی نزدیک به نور در حرکت است و شما به آن نیرویی وارد کنید، به سرعت آن نخواهید افزود بلکه تنها به آن انرژی اضافی وارد کرده اید که این انرژی باید در جایی قرار بگیرد. بهترین مکان برای قرارگیری این انرژی جرم جسم است. بر اساس قانون نسبیت جرم و انرژی با یکدیگر برابرند پس هر چه انرژی وارد شده بیشتر باشد جرم افزایش پیدا خواهد کرد. البته این افزایش وزن در انسان قابل چشم پوشی بوده و درعین حال غیر قابل انکار است.

منبع : تابناک

بدلیل اولویت بندی وظائفم با توجه به شرائط روز و نیازهای جامعه ، احساس کردم که الآن وظیفه ام کار در بحث روز صنفی ام یعنی "آنفلوانزای نوپدید" است لذا غرق در انجام این وظیفه بوده وهستم و قلم سیاسی ام را شکسته ام و در جهت اطلاع رسانی در خصوص این بیماری در حال تدریس و تعلیم و تالیفم.

در این حال وهوا به ذهنم رسید که این حوزه را به وسیله سایت ارزشمند تابناک وسعت دهم لذا از امروز تا هروقت که عمری باقی باشد و نیازی حس شود اولویت اوّلم را نوشتن در مورد این بیماری میدانم.اولین مقاله ام را در این موضوع لطفا ملاحظه فرمائید و از طریق ایمیل سئوالات ونظراتتان را ارسال فرمائید و مطمئن باشید که در اولین فرصت پاسخ خود را دریافت خواهید کرد امیدوارم این خدمت اندک مورد رضایت الهی واقع شود.

"ابتدا آن را "آنفلوانزای خوکی" نامیدند چون در مکزیک از کسانی این بیماری به جهان صادر شد ودر عرض 6 هفته جهانگیر(پاندمی) شد که این بیماری از طریق خوک به آنها منتقل شده بود.ولی بعد از مدتی بدلیل اینکه این بیماری قدرت انتقال از انسان به انسان را از خود نشان ودنیا را تکان داد به آن "آنفلوانزای نوع A" لقب دادند.بعد از گذشت مدتی کاشف بعمل آمد که "نوع A" دسته بزرگی از ویروس هارا شامل می شود که نوع "H1N1" آن ایجاد کننده این بیماری است.

با گذشت زمانی و رجوع به گذشته، معلوم شد که در سال 1297 هجری شمسی در پاندمی بنام "آنفلوانزای اسپانیائی" همین گونه(H1N1) براساس آمارهای موجود بین 20 تا 40 میلیون نفر را در سراسر جهان به کام مرگ کشانده است، لذا از خیر این اسم هم باید کم کم گذشت! نهایتا به این نتیجه رسیدند که با انتخاب واژه ای بی تغییر نام "آنفلوانزای نوپدید" را برای آن انتخاب کنند تا هیچ کشف جدیدی در مورد رفتارهای بعضا غیر قابل پیش بینی این ویروس، نتواند نامش را تغییر دهد.نام این بیماری هر چه که باشد وقتی بر اساس سوابق پاندمی های گذشته بناست میهمان ناخوانده 2 ساله همه جهان واز جمله کشور میهمان نواز ما باشد! و وقتی در سیر 6 ماه تا دوساله آن پیش بینی میشود 3/1 مردم جهان و در واقع 3/1 هر جامعه ای به آن ابتلا یابند و وقتی بنا باشد در طول این پاندمی 2-1 در صد مبتلایان به کام مرگ کشانده شوند و وقتی این درصد را با توجه به جمعیت کشورمان محاسبه کنیم که عددی بین 100 هزار تا 220 هزار کشته است، آن وقت در خواهیم یافت که چرا مقامات بلندپایه سازمان بهداشت جهانی (WHO) در ابتدای پدید آمدن این بیماری اعلام کردند که :"پائیز امسال برای آنفلوانزا هولناک خواهد بود."

البته در سراسر جهان و نیز کشور ما ،به برکت تلاش دانشمندان پاک نهاد و مسئولین دلسوز نظام، پیشرفت های فراوانی در زمینه مبارزه با انواع بیماری ها و حتی بیماری های مرموز ونوپدید قابل مشاهده است . اگر چه هنوز تولید واکسن این بیماری، مراحل نهائی تایید را طی میکند واحتمالا تا پایان سال میلادی روانه بازار می شود واگرچه بسیار بعید است که تا ماه های آتی وقبل از سال نو هجری شمسی به کشور ما برسد، ولی بدون هیچ تردیدی، رعایت نکات بسیار آسان و در دسترس بهداشتی مانند شستشوی منظم دست ها با آب وصابون(با یاد گیری روش صحیح شستن دست ها) و پرهیز از روبوسی و دست دادن تا گذراندن مرحله پاندمی(انشاء الله با کمترین تلفات انسانی) ،فاصله گیری از افراد دارای علامت ،ایجاد تهویه مناسب در محل کار ومنزل (با باز گذاشتن یکی دو پنجره و در صورت سرمای هوا، باز وبسته کردن پنجره های مختلف در طول شبانه روز به توالی و در حد چند دقیقه)،در صورت تماس با سطوح گوناگون دست نکشیدن به چشم ها ودهان وبینی، در صورت داشتن علائم آنفلوانزا استراحت در منزل تا پایان کامل علائم وتا 24 ساعت بعد از آن، پوشاندن جلوی دهان وبینی هنگام سرفه با دستمال های کاغذی یک بار مصرف ودفع دستمال های آلوده در سطل های زباله کیسه دار ودردار،.... می تواند در حدّ "واکسیناسیون" ابتلای به این بیماری را کنترل نماید وبدیهی است که عدم فرهنگ سازی برای موارد مذکور و ساده گرفتن موضوع می تواند برای کشور ما فاجعه آفرین باشد.

در این راه طولانی نمی توان از نقش برجسته رسانه ملی در این فرهنگ سازی غفلت کرد وظیفه ای که بنظر میرسد به درستی اداء نشده است.البته با دیدی که در این رسانه ملی ایجاد شده وشاید ناشی از تحمیل دیدگاه خودگردانی در این مجموعه باشد ،امروز با دیدگاه "هر چقدر پول بدهی آش میخوری مواجهیم !!!" که در عرصه فرهنگ سازی بنظر میرسد نتوان پول لازم را برای ارائه آش توسط رسانه ملی فراهم کرد لذا یا این امر مهم بر زمین می ماند و یا بدرستی به منزل نمی رسد.تا وقتی که در رسانه ملی تبلیغ "پرهیز از روبوسی ودرآغوش کشیدن" بصورت توصیه های مکتوب و یا تصویری نمایش داده می شود ولی توسط خود مجریان و مسئولین کشوری بهیچ وجه رعایت نمیشود نمی توان از مردم انتظار داشت که این توصیه ها را جدّی بگیرند. امید است با لطف الهی،تلاش مسئولان و اهتمام ملت شریف وفهیم ایران، این دوره 6 ماه تا دو ساله با کمترین تلفات انسانی سپری گردد و فرشته سلامتی به همه ما جذاب تر از گذشته لبخند بزند.

دکتر علیرضا مخبر دزفولی
sokhany1383@yahoo.com

منبع : تابناک