در کمال مسرت و خرسندی خدمت کلیه دین پژوهان و جامعه اسلام‌شناسان عرض می‌کنم که خوشبختانه اسلام‌شناس بزرگ اسفندیار رحیم‌مشایی پس از مدت‌ها سکوت، ‌زبان به سخن گشود و تکلیف خدا و بشر و وحدت و قد بوعلی‌سینا را در کنفرانس انجمن سالانه دانشگاه‌های باز، یکجا مشخص کرد.

این اسلام‌شناس برجسته گفت: «کاوش‌های باستانی نشان می‌دهد انسان به خدا اعتماد داشته، اما چرا خدا محور وحدت نشده است؟ من می‌گویم مشکل این است که به تعداد انسان‌ها خدا هست و خدای هر انسانی با توجه به شناخت آن فرد از خدا با خدای فرد دیگر متفاوت است. ملت‌ها در طول تاریخ همواره یک خدا را نپرستیده‌اند چون انسان‌ها خداهای متفاوت دارند.»

1- این کاوش‌های باستانی چیست؟ چه چیزی از زیرخاک و کجا در آمده که نشان می‌دهد انسان‌ها به خدا اعتماد داشته‌اند؟

2- با این حساب انسان‌ها اعتماد داشته‌اند، پس خود خدا نخواسته که برهمگان یکسان تجلی کند تا وحدت ایجاد شود؟ کاش آقای مشایی که توی دم و دستگاه خدا آشنا زیاد دارند می‌گفتند چرا خدا این کار را نکرده و تکلیف همه را روشن می‌کردند.

3- این آقای مشایی دارد حیف می‌شود توی دفتر ریاست جمهوری. کجای دنیا دست و پای یک دین پژوه بزرگ را با کار اداری می‌بندند؟

4- اگر خدایی که یک نفر دارد به خاطر درک اشتباه آن آدم از خدا، حکم کرد که دیگران را که خدایشان با او متفاوت است باید بکشد، تکلیف چیست؟

5- اساساً در این بلبشوی چندین میلیارد خدایی، دیگر گناه و اشتباه معنایی هم دارد؟

6- به نظر آقای مشایی در جهانی با این اوضاع و احوال خدا چرا پیامبران و ادیان را به وجود آورده؟

7- چه کسی می‌داند خدای هیتلر بهتر است یا چنگیز، یا ناپلئون، یا شارون، یا شارون استون، یا مایک تایسون، یا من، یا آقای رحیم مشایی یا...

اسفندیار رحیم‌مشایی: «همه ملت‌ها دارای شخصیت‌های بلند قامت و رعنا قامتی هستند که در درازنای تاریخ پیدا هستند... اگر خوب و نقادانه به این مسئله بیندیشیم این است که انسان‌های دوران بوعلی چندان قدبلند نبوده‌اند. چرا که اگر بلندقامت بودند، قد بوعلی پشت آنها دیده نمی‌شد.»

1- بالاخره ما نفهمیدیم بوعلی‌سینا قدبلند بوده یا کوتوله!

2- اساساً بوعلی‌سینا مهم بوده یا نه؟

3- بوعلی‌سینا مهم‌تر است یا اسنفدیار؟

4- آدم‌های آن دوران کوتوله بودند بوعلی‌سینا قدش بلند به نظر می‌رسیده. طبیعتاً‌ قدبلند روزگار ما هم اسفندیار رحیم‌مشایی، دین پژوه و اسلام‌شناس و تئوریسین هم‌عصر ماست. با این حساب اینجا «ایران» است یا «لی‌لی‌پوت»؟

می‌خواستم الباقی بیانات گهربار ایشان را هم تأویل و تفسیر کنم، دیدم از عهده آدم قدکوتاهی مثل من بر نمی‌آید. لذا یک بند به ترجیع بند «هاتف اصفهانی» اضافه کردم که البته با توجه به نظرات اخیر آقای مشایی دیگر دو ریال ارزش ندارد. لذا بند ترجیع را هم عوض کردم. باشد که به عنوان عرض ارادت این کمترین در محضر آن بهترین قبول افتد.

دوش رفتم به محفلی که در آن
چاره سازم جنون و شیدایی

گفت با من که «کیستی پسرک»
پیرشان در کمال برنایی

مست خمخانه نهانم کرد
چشم وی در کمال گیرایی

گفت: «با ما نشین که پای زنی
برفراز جهان بالایی»

گفتم: «این پیر کیست؟ هر نگهش
شرب خمر است و باده پیمایی»

یکی از حلقه مریدان گفت:
«هو شیخ‌آلشیوخ، مشایی»

راز دل گفتم و به یک جمله
کرد دل را علاج سرپایی

گفتم: «ای پیر از پی وحدت
سخت سرگشته‌ام چه فرمایی؟»

گفت: وحدت مجوی در کثرت
هر زمان در حضور می‌آیی

نیست میسور وحدتی هرگز
تا که در زیر سایه مایی

هر که معبود خویش را دارد
می‌پرستد ورا به تنهایی

طبق آمار ما، خدا خیلی‌ست
وین ندارد چرا و امایی

بس که مردم زیادتر شده‌اند
احدیت شده است شورایی

اشتباه است اگر که گفته‌ست او
وحده لااله‌‌الاهو

* عفت شریعتی نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در گفت‌وگو با «فارس» گفته است: «محصولی می‌تواند وزارت رفاه را از وضعیت نامناسب فعلی نجات دهد.»

قطعاً درست است. صادق محصولی را به راحتی می‌توان «سوپرمن» دولت احمدی‌نژاد نام نهاد. محصولِ خدمت محصولی غالباً همین درآوردن نهادهای ذی‌ربط از وضعیت‌های نامناسب است. من فکر می‌کنم دارد به این آقای محصولی ظلم می‌شود. این اصلاً درست نیست که کلی آدم دست به دست هم بدهند و هی وضعیت نامناسب درست کنند، بعد صادق محصولی مجبور باشد بیاید و عملیات نجات را انجام بدهد. بنده خدا گناه نکرده که پولدار شده؟ چون یک‌بار توانسته موفق شود که نباید همه استعدادش را صرف رفع عدم موفقیت دیگران در نهادهای دیگر بکند. حالا این قدر کار بریزید سر بنده خدا که همین «دوقران و سی‌شاهی» هم که برای روز پیری و ناتوانی کنار گذاشته، برباد برود و پاک ناموفق شود.

نگرانی بی‌مورد

حتماً شما هم توی فامیل و دوست و آشنا، دیده‌اید آدم‌هایی را که بی‌خود و بی‌جهت نگرانند و همیشه استرس دارند و ذکر لبشان هم «نمی‌شه، ما بدبخت می‌شیم، من می‌دونم» است. نکته ناجور ماجرا این است که این جماعت همه‌جا و در هر پست و مقامی هم پیدا می‌شوند.

مثلاً همین علیرضا محجوب، نماینده مجلس و دبیرکل خانه کارگر که به گزارش «ایلنا» با اشاره به بازگشت به ماده 13 لایحه دولت گفته است: «با توقف افزایش دستمزدها، مردم پس از 5 سال هیچ‌چیز نمی‌توانند بخورند.»

اولاً که نگرانی آقای محجوب کاملاً بی‌مورد است، چون همیشه چیزهایی برای خوردن مردم وجود دارد. ثانیاً این آقای محجوب اساساً «سیاه‌نما»ست. کارگر جماعت دارد الان در ناز و نعمت دست و پا می‌زند، آن‌وقت ایشان هی ناله می‌کند از بابت کارگران. کسی که خودش دبیر خانه کارگر است و زندگی کارگران غرق رفاه را نمی‌شناسد، چطور وضع 5 سال بعد خورد و خوراک مردم را می‌تواند درست پیش‌بینی کرده باشد؟

مقصود چیست؟

صادقی گلمکانی، معاون نیروی انسانی و توسعه مدیریت وزارت اقتصاد و امور دارایی گفته است: «دولت قصد حذف یارانه‌ها را ندارد.»

اینکه دولت قصد چه کاری را ندارد، موضوع بحث ما نیست. فقط به شدت نیازمند این هستیم که یک نفر بگوید دولت قصد چه کاری را دارد.

این صحبت ایشان توی شرایط کنونی و هاگیرواگیر لایحه و مجلس و این‌ها، مثل این است که خانواده‌ای به خواستگاری بروند، ولی دایی داماد اواخر جلسه که همه بحث‌ها مطرح شده، به پدر عروس بگوید: «البته این آقاداماد ما قصد ازدواج با دختر شما را ندارد و مقصودش چیز دیگری است.» حالا اینکه مقصود چیست؟ نمی‌دانم.

دیروز رئیس‌جمهور با هیأت همیشه همراهش به صورت سرزده به مجلس رفت تا از لایحه هدفمند کردن یارانه‌ها دفاع کند. ولی سرانجام نامه‌ای به مجلس داد که در آن درخواست پس گرفتن این لایحه مطرح شده بود. البته مجلس هم لایحه را پس نداد.

آدم یاد واسونک‌های قدیمی می‌افتد که در احوال خواستگاری‌ها می‌خواندند.

نون و پنیر آوردیم، لایحه‌مونو بردیم.

نون و پنیر ارزونی‌تون، طرحو نمی‌دیم بهتون.

فرش حصیر آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، ارزونی‌تون. طرحو نمی‌دیم بهتون.

کماج شیر آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر ارزونی‌تون. طرحو نمی‌دیم. بهتون.

کلی وزیر آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، ارزونی‌تون. طرحو نمی‌دیم بهتون.

هوار هوار آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، هوار هوار ارزونی‌تون. طرحو نمی‌دیم بهتون.

شام و ناهار آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، هوار هوار، شام و ناهار ارزونی‌تون، طرحو نمی‌دیم بهتون.

نقش و نگار آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، هوار هوار، شام و ناهار، نقش و نگار ارزونی‌تون، طرحو نمی‌دیم بهتون.

راه فرار آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، هوار هوار، شام و ناهار، نقش و نگار، راه فرار ارزونی‌تون، طرحو نمی‌دیم بهتون.

اسفندیار آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، هوار هوار، شام و ناهار، نقش و نگار، راه فرار، اسفندیار ارزونی‌تون، طرحو نمی‌دیم بهتون.

صد تا شعار آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، هوار هوار، شام و ناهار، نقش و نگار، راه فرار، اسفندیار، صد تا شعار ارزونی‌تون، طرحو نمی‌دیم بهتون.

تار سیبیل آوردیم، ‌لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، هوار هوار، شام و ناهار، نقش و نگار، راه فرار، اسفندیار، صد تا شعار، تار سیبیل ارزونی‌تون، طرحو نمی‌دیم بهتون.

دسته بیل(1) آوردیم، ‌لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، هوار هوار، شام و ناهار، نقش و نگار، راه فرار، اسفندیار، صد تا شعار، تار سیبیل، دسته بیل(2) ارزونی‌تون طرحو نمی‌دیم بهتون.

هلو(3) و شلیل آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، هوار هوار، شام و ناهار، نقش و نگار، راه فرار، اسفندیار، صد تا شعار، تار سیبیل، دسته بیل(4)، هلو و شلیل ارزونی‌تون، طرحو نمی‌دیم بهتون.

هیچی دلیل آوردیم، لایحه‌مونو بردیم. 

نون و پنیر، فرش حصیر، کماج شیر، کلی وزیر، هوار هوار، شام و ناهار، نقش و نگار، راه فرار، اسفندیار، صد تا شعار، تار سیبیل، دسته بیل(5)، هلو و شلیل، هیچی دلیل ارزونی‌تون، طرحو نمی‌دیم بهتون.

(این مباحث مهمه و مذاکرات مفیده 4 سال ادامه دارد...)

پانوشته:

1، 2، 4 و 5 - اشاره به خبر ورود هزاران دسته بیل از اندونزی در خردادماه سال جاری.

3- منظورم هیچ وزیری نیست. منظور همان هلو و شلیل عادی است.

24 ساعت است که در خواب و بیداری دارم غصه می‌خورم. غصه خالی هم نه. غصه و حرص با هم. مدت‌ها بود که یا حرص می‌خوردم و یا غصه. هر دویشان با هم قسمت نمی‌شد. اما حالا این دستاورد هم حاصل شده. درست در لحظاتی که شرح دیدار محمود احمدی‌نژاد را با نخبگان خراسان رضوی خواندم، حاصل شد این دستاورد عظیم.

کاملاً مغایرت دارد با بحث عدالت. چرا نباید امکانات به صورت یکسان در اختیار همه قرار بگیرد؟ چرا فقط باید به نخبگان خراسانی خوش بگذرد و ما اینجا در پایتخت محروم بمانیم؟ مگر ما برای دلخوشی «دل» و برای خندیدن «لب» نداریم؟

شما هم اگر شرح و حواشی این دیدار را بخوانید با بنده هم رأی خواهید شد. چند نمونه را نقل می‌کنم و توضیح می‌دهم.

محمود احمدی‌نژاد: «نخبه کسی است که افق بالاتر را نگاه کند و بتواند یک دریافت روشن از راه پیش رویش داشته باشد. کسی که سمت شلیک‌های خود را درست انتخاب نمی‌کند، چطور می‌تواند نخبه باشد».

1- لطفاً یک سورئالیست حرفه‌ای بیاورید که برای من شرح بدهد «افق بالاتر» یعنی چی؟ کاری به معنای کلمه افق ندارم. اما آنچه از کلام فوق مستفاد می‌شود، این است که مراد رئیس‌جمهور از «افق» آسمان بوده است. حالا لطفاً سورئالیست حرفه‌ای شرح بدهد که چطور می‌شود به آسمان بالاتر نگاه کرد؟

2- چطور می‌شود به افق بالاتر نگاه کرد و همزمان یک «دریافت روشن از راه پیش‌رو» داشت؟ بالاخره باید کجا را نگاه کنیم. «سربلند» باشیم یا «سر به زیر»؟ یک سر که بیشتر نداریم!

3- باتوجه به «سمت شلیک‌ها» و «افق بالاتر» و سایر قضایا، رئیس‌جمهور در جمع نخبگان خراسانی حرف می‌زده یا در بین شکارچیان مرغابی؟

4- اساساً مگر نخبه هم باید اهل شلیک کردن باشد؟

5- به طور کلی باتوجه به تعریف خاص رئیس‌جمهور از «نخبه»، نخبه بودن خیلی سخت است. لذا خدا را شاکرم که نخبه نیستم وگرنه همزمان مجبور بودم به افق بالاتر بنگرم، از راه پیش‌رو دریافت روشن داشته باشم و در عین حال سمت شلیک‌هایم را هم درست انتخاب کنم.

رئیس‌جمهور با اشاره به اینکه «در تبلیغات و رسانه‌ها تعریف نخبه اشتباه صورت گرفته است»، گفت: «برخی فکر می‌کنند نخبه کسی است که دائم متوقع از جامعه باشد و خود را بالاتر از دیگران بداند و به دید تمسخر نگاه کند».

1- اگر ممکن است نام دو نفر از آن «برخی» را بگویید؟

2- شما تا به حال چند نفر را دیده‌اید که تحت تأثیر تبلیغات و رسانه‌ها، به این تعریف در باب «نخبگان» رسیده باشند.

3- ما توی محله‌مان به آدم‌های این جوری چیز دیگری می‌گوییم، کجای دنیا به آدم‌های اینطوری، می‌گویند «نخبه»؟!

احمدی‌نژاد در پاسخ به اظهارات دانشجویی که گفته بود: «ما در این چهار سال نتوانستیم یک احمدی‌نژاد دیگر تربیت کنیم»، گفت: «شما جوانان امروزی صدها کیلومتر از احمدی‌نژاد جلوتر حرکت می‌کنید. شما بسیار بسیار جلوتر از ما هستید».

1- چرا کسی این جماعت «دانشجو» را کنترل نمی‌کند؟ آخه این چه سؤالی است؟

2- واقعاً آدم باید صدها کیلومتر از رئیس‌جمهور مملکتش جلو باشد تا یک همچین سؤالی را بپرسد؟

3- اساساً مگر رئیس‌جمهور را دانشجویان تربیت کرده‌اند؟

4- اگر رئیس‌جمهور در حین تربیت‌ شدن توسط دانشجویانی که صدها کیلومتر از او جلوتر هستند، به حرف و دستورات تربیتی بی‌توجهی کرد، تکلیف چیست؟

رئیس‌جمهور: «جوانان امروز بسیار جلو حرکت می‌کنند و آنچه که شما به دنبال آن هستید، خود شما هستید. امروز جوانان ما جهانی فکر می‌کنند».

1- عجب اوضاع و احوالی‌است؟ جوانان که بسیار جلو حرکت می‌کنند، دارند دنبال خودشان می‌گردند و ضمناً جهانی هم فکر می‌کنند.

2- یعنی جوانان ما خودشان را گم کرده‌اند که دنبال خودشان می‌گردند؟

3- خب جوانان را بگیرید بدهید دست خودشان که از سرگردانی در بیایند.

4- با این حساب کسانی که به شدت خودشان را گم کرده‌اند، «به شدت» جهانی فکر می‌کنند.

***
تا این جای مطلب به سخنان خود رئیس‌جمهور مربوط بود، اما جلسه ظاهراً یک بخش شادی‌آور و نشاط انگیز دیگر هم داشته که همانا مجری نکته‌سنج و باسواد و بانمک و با مطالعه آن بوده است. چنان که خبرگزاری فارس در حواشی جلسه نوشته: «در این جلسه سخنان شیرین مجری برنامه، خشکی سخنان پی در پی و تخصصی برخی نخبگان و فرهیختگان استان را از تن مستمعان خارج می‌کرد و به جلسه طراوات می‌بخشید».

1- چقدر مجری خوب و کاربلد مفید است. فقط کاش یک کارشناس می‌گفت که سخنان شیرین مجری چطور خشکی سخنان را از تن مستمعان خارج می‌کند.

2- واقعاً رشک می‌برم بر این همه قوت قلم خبرنگاران «فارس» با این لطافت قلم و تعابیر ویژه‌شان در خبرنویسی.

مجری در بخش دیگری از برنامه گفته: حافظ هزاران سال پیش گفته که «محمود بود عاقبت کار در این راه» و البته این را برای محمود احمدی‌نژاد خوانده است، مجری گرانمایه برنامه.

1- اصل بیت حافظ این است:

محمود بود عاقبت کار در این راه  / گر دست بود در سر زلفین ایازم

2- آیا مجری می‌داند «سلطان محمود غزنوی» که بوده و «ایاز» چه کسی؟

3- اگر آن «محمود» که حافظ گفته «محمود احمدی‌نژاد» خودمان باشد، «ایاز» کیست؟ هاشمی ثمره، غلامحسین الهام یا اسنفدیار رحیم‌مشایی؟ لطفاً تکلیف «زلفین» جماعت مذکور را روشن کنید که تاریخ ادبیات معطل نماند.

4- نکته جالب اینجاست که «فارس» نوشته این سخنان مجری تشویق حضار را هم در پی داشته. لذا نتیجه می‌گیریم که اساساً‌نخبگان مشهدی هیچ کدام تاریخ نمی‌دانسته‌اند! !

5- باتوجه به احاطه عجیب مجری به تاریخ ادبیات و اینکه حافظ هزاران سال پیش این شعر را گفته معلوم می‌شود که حافظ دست‌کم هزار سال قبل از رودکی و حدوداً هزار و 700 - 800 سال قبل از تولد خودش این شعر را برای احمدی‌نژاد سروده است.

از قرار معلوم پرواز 589 تهران- مشهد روز پنج‌شنبه حرکت کرده و بعد از 45 دقیقه در حالی که مسافران محترم از شدت تکان‌های هواپیما در آمیزه‌ای از شوک، گریه و تهوع بوده‌اند خلبان از بلندگو اعلام می‌کند: «خانم‌ها و آقایان نقص فنی داریم، فقط دعا کنید.» از قضای روزگار دعاها مستجاب می‌شود و هواپیما برخلاف روال معمول همیشگی صنعت هوایی کشور عوض افتادن، در میان بهت و ناباوری سالم بر زمین می‌نشیند. البته در فرودگاه مبدأ که همان مهرآباد خودمان باشد.

1- با توجه به اینکه هواپیمای مزبور بوئینگ بوده، نتیجه می‌گیریم که گویا دعا در بوئینگ «قطعاً» مستجاب می‌شود، در هواپیماهای دیگر «نسبتاً»، در توپولف «ابداً».

2- دقت کنید که منظورم دعا برای نمردن خودتان است نه مردن کسانی که با آنها مشکل دارید. لذا از فردا جماعت بابت دعا برای مردن باجناق و مادرشوهر و بعضی‌های دیگر و دشمنان داخلی و خارجی بیخود هجوم نبرند بلیت بوئینگ بخرند.

زمین مفت می‌شود

علی نیکزاد وزیر جدیدالتأسیس مسکن و شهرسازی گفته: «تلاش می‌کنیم قیمت زمین از هزینه ساخت مسکن خارج شده و به صفر برسد.»

1- پیشنهاد می‌کنم در اسرع وقت بهشت‌زهرا را هم بدهند به وزارت مسکن که وزیرش بلد است زمین را مفت کند. فعلاً که زمین هی برای زندگی ارزان و هی برای مردن گران‌تر می‌شود. هفته پیش همین روزنامه خودمان نوشت قبر 22میلیونی هم در بهشت‌زهرا داریم.

2- در این مملکت گل و بلبل خیلی‌ها برای خیلی چیزها تلاش می‌کنند ولی به نتیجه نمی‌رسند. امیدوارم این تلاش اخیر اقلاً به نتیجه برسد.

3- اینکه زمین مفت شود خیلی خوب است. فقط خدا کند آن وقت آجر نشود دانه‌ای 2هزار تومان.

4- نگرانم. با این حساب اسباب خانه قیمتش 7 برابر می‌شود. ماجرای ظرف و مظروف است. همیشه یکی‌شان ارزان می‌شود، یکی‌شان گران. مثلاً یکهو می‌بینی قیمت لباس 6 برابر شده قیمت جان آدمیزاد مفت.

در غرب به ما پیشنهادهایی شد

محمود احمدی‌نژاد در مشهد گفته است: «روزی به ما می‌گفتند بیایید فقط در مورد موضوع هسته‌ای مذاکره کنیم، ما امتناع می‌کردیم. امروز می‌گویند بیایید برای حل مسائل جهانی راه‌حل پیدا کنیم.»

1- آنها که می‌گفتند فقط در مورد هسته‌ای مذاکره کنیم را می‌شناسیم بس که در اخبار اسمشان را شنیده‌ایم. اگر ممکن است نام آنهایی که راه‌حل مسائل جهانی را از ما می‌خواهند هم بگویید بدانیم.

2- از مذاکره هسته‌ای امتناع کردیم حل مسائل جهان را به ما سپردند. به نظر شما اگر از این مورد اخیر هم امتناع کنیم کلاً مسائل مربوط به آخرت جهانیان را به دست ما نمی‌سپارند؟

3- مشکلات خودمان را از بس خوب حل می‌کنیم همه انگشت به دهان مانده‌اند لذا هیچ عجیب نیست که برای حل مشکلاتشان به ما مراجعه کنند. به زودی مراجعتمان بیشتر هم می‌شود، یادمان باشد یک منشی برای کشورمان بگیریم‌ بگذاریم وردست اسفندیار.

4- اخیراً به طرز نگران‌کننده‌ای داریم پیشرفت می‌کنیم. خدا به داد برسد. هم به داد خودمان، هم به داد جهانیان. اگر از آمریکا بیایند با پیشرفت‌هایمان یکجا ما و کشورمان را بدزدند، چه کنیم؟