وقتی که فاطمه بنت اسد دچار درد زایمان گردید، راه مسجد الحرام را در پیش گرفت و خود را به دیوار کعبه، نزدیک ساخت و چنین گفت: خداوندا به تو و پیامبران و کتابهائی که از طرف تو، نازل شده‏اند و نیز به سخن جدّم ابراهیم سازنده این خانه ایمان راسخ دارم، پروردگارا به پاس احترام کسی که این خانه را ساخت و به حق کودکی که در رحم من است، تولد این کودک را برای من آسان فرما! لحظه‏ای نگذشت که فاطمه بنت اسد به صورت اعجازآمیزی وارد خانه شد و در آنجا وضع حمل نمود.
بعد از چهار روز از کعبه خارج شد، فاطمه بنت اسد می‏گوید: وقتی از خانه خارج شدم هاتفی (از غیب) مرا ندا داد: ای فاطمه (این نوزاد را) به نام علی نام‏گذاری کن پس او علی است و خدای اعلی می‏گوید: به راستی اسم او را از اسم خودم جدا ساختم، و او را به ادب خود، ادب نمودم و او را بر اسرار علم خود آگاه ساختم و او کسی است که بتها را در خانه من خواهد شکست و بر بام خانه من اذان خواهد گفت و مرا تقدیس و تمجید خواهد نمود. پس خوش به حال کسی که او را دوست بدارد و اطاعتش کند وای بر کسی که او را دشمن بدارد و نافرمانی نماید. (بحارالانوار، ج 35،ص 8 ـ 9 حدیث 11).