تو تقصیری نداری من اگر بارانیم ، سردم  

چرا که آسمانم را خودم ابری ترین کردم

دلِ من قصدِ سیر چشم هایت داشت و گفتم

مرو گم می شوی آخر ، دلِ تنهای شب گردم

و رفت و در شب چشم تو گم شد آن دلِ عاشق

خودش هم گفته بود این " بار دیگر بر نمی گردم  " 

تو را نشناختم هان ای مه آلوده ترین جنگل

تو را نشناختم زیرا که  پاییزی ترین زردم

اگر از تو نشانی داشتم ای بی نشان من

                                      دلِ خود را ، نخندی ها ، برایت پُست می کردم .   

                                      "    دکتر قیصر امین پور   "