می رسی پر از بهار
کوچه باغِ انتظار
غرق خنده می کنی
پُر پرنده می کنی
تکّه پاره می شود
پُر ستاره می شود
اوج شوق و انتظار
موج های بی قرار
ای سوار بی نشان؟
ای امام مهربان؟ |
می رسی پر از نسیم
پر شکوفه می شود
می رسی و باغ را
خلوت درخت را
می رسی و ابرِ ظلم
آسمان دوستی
عصر جمعه است و باز
سر به صَخره می زنند
پس چرا نیامدی
کی ظهور می کنی
|