من که می دانم شبی عمرم به  پایان می رسد  

            نوبت خاموشی من سهل و آسان می شود

            من که می دانم  که تا سرگرم بزم و مستی ام

            مرگ ویرانگر چه بی رحم و شتابان می رسد

                           پس چرا عاشق نبا شم

            من که می دانم به دنیا اعتباری نیست  

            بین مرگ و آدمی قول وقراری نیست 

            من که می دانم اجل ناخوانده و بیداد گر

            سر زده می آید و راه فراری نیست

                           پس چرا عاشق نباشم