عاطفی2

به من نگو که بعد تو زندگی از سر بگیرم نگو که از درخت تو جای دیگه پر بگیرم به من نگو که اسمتو پاک کنم از توی دلم نگو که از کنار تو جای دیگه باید برم نگاه تو یه دسته گل از طرف خدا بوده به این دل شکسته که بدون تو فنا بوده به من نگو نگاهتو دیگه تو چشمام ندارم نگو که گلدون تو رو دیگه رو تاقچه نذارم مثل صداقت تو رو دیگه تو دنیا ندیدم آبی چشمای تو رو تو موج دریا ندیدم به من نگو که مثل تو جای دیگه پیدا کنم نگو که این دلو بازم جای دیگه شیدا کنم فقط گل نگاه تو تو قلب من ریشه زده ببین حالا دوری تو به این درخت تیشه زده به من نگو که حرفامو بگم واسه یکی دیگه خیال نکن که قلب من بدون تو قصه می گه اگه نتابه آفتاب چشمای تو به باغ دل درخت احساس دیگه نمی گیره سراغ دل حالا که قلب من شده با زنجیر چشات اسیر

قدرت عشق

پر از عشق و پر از احساسم امشب پر از بال و پر پروازم امشبتو را ای آشنای آسمانی سرودم در غم آوازم امشبنمیدانم چه احساسی ست در دل که با شوری چنین ، دمسازم امشبتو امیدی برای قلب خسته که من بر عشق تو می نازم امشبتو روحت آنقدر والاست ، یارا که من از وسعتش در رازم امشببیا دستم بگیر و یاریم کن که من در نقطه ی آغازم امشبولی با قدرت عشق تو دیگر برای خود پلی می سازم امشباگر چون کوه پشت من نباشی در این دنیای غم می بازم امشباگر باشی تو ای خورشید یلدا پر از بال و پر پروازم امشب

برای تو

امشب به یاد چشم تو من گریه می کنم با سیل اشک یاد تو را زنده می کنمدوری ز من ولیک برای دو چشم تو از باغ سینه گل یاسمن دسته می کنم

سفر

بی تو و چشم مست تو من به کجا سفر کنم ؟ بی تو چگونه نازنین ستاره را خبر کنم ؟ شهر نگاه من ببین یخ زده و بدون نور نگو که بی نگاه تو شب دلم سحر کنم پر از صدای تو شده تمام لحظه های من چگونه بعد تو از آن خاطره ها گذر کنم ؟ درون شعر زندگی قافیه نام تو شده نمی شود به زندگی بدون تو نظر کنم اگر تمام قلب من بسوزد از فراق باز محال باشد این که من ز عاشقی حذر کنم تمام هر چه هست و نیست به اسم تو نوشته ام برای من همین که با خیال تو سفر کنم

اشکهای تو

تو وقتی گریه می کنی خیلی قشنگترن چشات مثل یه آسمونی که داره ازش بارون میادمثل همون آسمونم وقتی که اشکات می میرن تو عمق پر راز چشات نور رنگین کمون میاد

وقتی نباشی

وقتی نباشی آسمان از نور خالی ست اشکم ز دیده بی امان چون سیل جاری ستوقتی نباشی در دلم غوغاست یارا بی دستهایت زنده ماندن احتمالی ستبا تو همیشه زندگی لبریز عشق است بی تو تمام نیک بختی ها خیالی ستای کاش میدیدی که بی تو باغ قلبم چون روزگار تلخ و داغ خشکسالی ستتا بودی اینجا زندگی شیرین ترین بود اکنون تمام دلخوشیها چون سرابی ستدلتنگ صحبتهای شیرین تو هستم زیرا تمام حرفهای تو خدایی ستوقتی نباشی هیچ امیدی به دل نیست حتی امید زنده بودن هم خیالی ستبی تو چگونه سر دهم آواز از دل ؟ تا تو نباشی شوق دل حس محالی ستامشب دوباره در دلم شور تو برپاست احساس تو تنها دلیل عشق بازی ستامشب برای تو سرودم تا بدانی در دل همیشه نازنین این شعر جاریست :وقتی نباشی آسمان از نور خالی ست اشکم ز دیده بی امان چون سیل جاری ستوقتی تو باشی ای امید بال پروازتمام آسمانش آفتابی ست

بمان

نگاه کن چه بی صدا درون خود شکسته ام نگاه کن که بعد تو من از همه گسسته ام نگاه کن دل مرا که می تپد برای تو نگاه کن گل غزل شکفته در هوای تو نگاه کن عزیز دل که خانه ام قفس شده ببین تو قلب عاشقی که با تو هم نفس شده نگاه کن مرا ببین که مانده ام درین خزان به خاطر دلی که شد فقط برای تو ، بمان

باغ رؤیا

چشمای تو واسه ی من شده خورشید طلایی که تا وقتی باز بمونن نمی یاد شب جداییچشمای تو واسه ی من یه سبد پر از ستاره که تا وقتی که می خندن ، آسمون غمی ندارهمثل اون چشای زیبا دیدم تو هیچ سرایی مثل اون چشا که می دن بوی قدرت خداییدل من تو باغ چشمات گلی دیده مثل نرگس که دیگه مثل اونو باز هیچ جایی ندیده هرگزدل من اسیر تو شد ، اسیر برق نگاهت ولی تو رفتی و اونو تنها کردی با فراقتخورشیدم بی نور چشمات دیگه سرد و بی فروغه نگو که شعر تو و این عشق رؤیاییت دروغهبعد تو تو باغ هستی چشمایی فریبا دیدم ولی به خدا که دیگه چشمی آشنا ندیدمچشمای تو با دل من شده مثل یک گل ناز که بجز روی درختش کجا غنچه می کنه باز ؟چشمای تو پر رازه ، رازی که به من نگفته مثل دریا که تو عمقش چند تایی صدف نهفتهمنو راه بده تو باغ اون چشای ناب زیبا چون پرنده ی اسیرت می میره بی باغ رؤیا

ای ستاره چرا نمی خوابی ؟ منتظر برای چه می مانی ؟رفته ای در اوج و باز امشب دل من با نگاه می کاویمگر از راز دل خبر داری ؟ مگر این حدیث می دانی ؟که در آسمان تو هم هر شب با من از سپیده می خوانی ؟در عجب مانده ام از این دنیا که تو در اوج آسمان دیدیگریه های شبانه ام را با درد دلهای سینه بشنیدیلیک این یار نازنین نشنید ناله های دلِ جگر سوزمدر تمام عمر خود حتی نشنود شعر ناب امروزمشاید اینها فقط خیال من است کاو یکی آدمی به مثل ماستشاید او ستاره ای باشد مثل تو در اوج این شبهاستنه ، اگر ستاره هم می بود می شنید نوای غمناکممثل تو که می پرسی حال چشم نمناکماو بسی ز من دور است دورتر ز تو ستاره ی منعشق او ولیک اینجاست در درون دل شکسته ی منگریه نکن ستاره ، بس است تو در این آسمان میناییمذهب عاشقان همین باشد سوختن در اوج تنهایی

برای تو می نویسم

در نیمه شبی که خیالت خواب را از چشمانم ربودهو عشقت سرودی را بر لبهایم جاری ساختهتمام حرفهای دلم را برای تو می نویسمبا چشمانی اشکبارو دلی دلتنگو لبی پر دعاکاش بودی و میدیدی که دوری از تو اکنون دردناکترین غمی است که دلم را فرا گرفته و دعا برای سلامتیت تنها لالایی ای که در شبهایم طنین انداز استبرای تو می نویسمای تنها امید گشودن چشمانم بر آفتاببرای تو می نویسمبرای تویی که آمدی و دستهایت گرمابخش وجودمو شانه هایت تکیه گاه خستگیم شدندبرای تویی که آمدی و با دم مسیحایی ات دل بشکسته از ناپاکی عشق را مرهم شدیبرای تویی که قلبت سرشار از عشق و وجودت سرشار از پاکی استبرای تویی که آمدی و به وجود عاشقم ارزش دادیبرای تویی که سنگ صبور حرفهای دل شدی و با گرمای آغوش مهربانت احساس آشفته ام را آرامش بخشیدیبرای تو می نویسمزیرا آموخته ام تنها برای تو نوشتن راو به خاطر این یگانگی بر خود می بالمزیرا تنها برای تو نوشتن است که خدا را بر صفحات دفترم و آرامش را بر سینه ام نقش می بنددتنها برای تو می نویسمتا بدانی قلب من تنها به عشق پاک تو می تپدو تنها برای توست که زنده استبرای تو می نویسمتا از درون این دست نوشته ها فریاد عاشقانه ی قلبم را بشنویکه پیوسته نام تو را زمزمه میکندو تمام وسعتش را به نام مقدس تو زینت بخشیده استبرای تو می نویسمتمام نامه هایم راشاید روزی به دستت برسدو آن روز بدانی که چقدر دوستت داشته امولی هیچ گاه قدرت و اجازه ی ابراز آن را نداشتمبرای تو می نویسمتا وقتی آمدی بدانی که همیشه حرفهایی بود که یارای گفتنش نبودآه چه زیباست آن لحظه ای که بیایی وتمام دست نوشته هایم مجال ابراز بیابندتا بدانی که همیشه حرفهایم زندانی بوده اندو همیشه حصاری از دنیا و محدودیت های زمانه آنها را احاطه میکردو چه سخت است نهفتن درد بزرگی چون عشقبرای تو می نویسمتا بتوانم در اینجا آزادانه فریاد بزنم و بگویم : دوستت دارمو به تو افتخار میکنمبه درکت ، به پاکیت ، به مهربانیت ، به تواضعت ، به گذشتت ، به رفاقتت ، به مردانگیت ، به معرفتت ، به بزرگواریت ، به استحکامت و به عشقتبرای تو می نویسماما ای کاش می توانستم همیشه و همه چیز را برای تو بنویسم

عاشقانه

می سازم از شور نگاهت من دوباره قصری خیالی روی ابری ، شاعرانه« می آرمت از لابه لای جان به دفتر تا در سرود من بمانی جاودانه »می خوانم از عشقت دوباره تا بیایی می خواهمت یارا ولیکن ، عاشقانه

عشق نافرجام

تنها و دل شکسته اینجا نشسته ام من در انتظار وصلش قلبی شکسته ام من می بالم از حضورش در فکر خود ، ولیکن در بحر عشق شیرین ، فرهاد خسته ام من گرچه غم جدایی چندی نشسته بر دل اما خیال واهی است کز او گسسته ام من گفتند بر حذر باش از این عشق نافرجام اما دست از دو عالم این بار شسته ام من

دل خوش مدار

دل خوش مدار دلا به نوای صدای دوست تکیه مکن به او که کلامش جفای اوست یار قدیمی شیرین زبان ما که بزد خنجر به سینه ای که کنام صفای اوست دل خوش مدار دلا به عشق دریایی زیرا که کنون روزگار در عزای اوست پرسیدم از کسی که چرا عشق رفته است ؟ گفتا رها باش که فرقت سزای اوست دل خوش مدار دلا به تلاش دل خودت چون دست آلوده ی نامرد در قفای اوست اکنون دگر از رنج هم گنج میسر نمی شود تنها سلاح دل بی کس ، دعای اوست دل خوش مدار دلا به شعرهای خودت اندیشه هم مکن که دلت آشنای اوست هر آنچه تا به حال سرودی بریز در دریا چون کیمیای تو بسته به لطف و وفای اوست

تو نیستی که ببینی

تو نیستی که ببینی تو دست غم اسیرم بدون نور چشمات دیگه دارم می میرمتو نیستی که ببینی بدون تو چه تنهام از اون روزی که رفتی انگار توی کویرمتو پاکی و بزرگی درست مثل یه دریا من در برابر تو یه قطره ی حقیرمتو نیستی که ببینی دستای من یخ زده اگه نباشی پیشم از این زندگی سیرممن جز یه قلب ساده دیگه چیزی ندارم ببین که واسه ی تو یه عاشق فقیرمتو نیستی که ببینی تو لحظه های دوری فقط با نامه هاته که من آروم می گیرمعزیز دل بگو که میای یه روزی پیشم فقط با این امیده که می تونم نمیرم

بی تابی

دیر سالیست دلم در به در کوی شب است پی خورشید نگاه تو پر از تاب و تب استدیر سالیست که با یاد شب هجرانت دل من خسته و زخمی و دلی بی تاب است

(1) نظر

دسته ها : عشق

1387/9/11 20:8