عالم برزخ؛ سوگواری بر حسین(ع)
خروج روح از بدن، مرحلهء سهمگین و گردنهء هراس انگیز و عذاب دردناکی است.
امیرالمؤمنین (ع) در این مورد می فرماید: برای مرگ دشواری هایی است که هراس انگیزتر از آن است که بتوان در قالب الفاظ و کلمات ریخته و یا اندیشه های مردم دنیا بتواند آنها را دریابد. سوگواری برحسین(ع) نجات بخش انسان ها از این مرحلهء هراس انگیز و از این دشواری هاست. {بحارالانوار،ج77،ص438 و ج82،ص155}
امام صادق(ع) به یکی از شیعیان فرمود: تو از مردم عراق هستی، آیا به زیارت مرقد پیشوای شهیدان مشرف می شوی؟
گفت: نه! چرا که دشمنان در آنجا زیاد هستند و خوف آن دارم که مراتب عمیق ایمان و اخلاص مرا به خاندان رسالت و پیشوای آزادی، به حکومت استبدادی گزارش دهند و برایم حادثه آفرینی نمایند.
فرمود: آیا ستمی که بر او رفت، به یاد نمی آوری؟
گفت: چرا!
فرمود: آیا پس از ذکر مصیبت او، بر او سوگواری نمی کنی؟
گفت: چرا به خدای سوگند قطرات اشک هم نثارش می کنم، به گونه ای که خاندان و نزدیکانم، اثر سوگواری و اندوه جانکاه و بی میلی غذا را نیز در من مشاهده می کنند.