دهه اول محرم فرصت خوبى است که شناخت خودم را نسبت به مکتب حسینى عمق ببخشم و سؤال هایى را که درباره مسایل مربوط به قیام ابى عبدالله برایمان پیش مى آید، مورد بحث قرار داده تا معرفتمان نسبت به سالار شهیدان و قیام بزرگ او بیش تر شود.
ما جوانها مى خواهیم همه پدیده ها و آنچه را که در اطرافمان مى گذرد؛ بفهمیم و علت آنها را درک کنیم. در این ایام مى بینم مردم لباس سیاه مى پوشند، پرچم هاى سیاه نصب مى کنند. هیأت هاى عزادارى تشکیل مى شود و همه اشک مى ریزند. این سؤال مطرح مى شود که این مراسم به چه منظورى است؟
جواب هاى ساده اى نیز داده مى شود که مثلا سیدالشهداء(ع) در راه خدا و اسلام شهید شده اند و باید به یاد آن حضرت اشک بریزیم و یا این که عزادارى ثواب دارد؛ آن حضرت روز قیامت ما را شفاعت خواهند فرمود و ... اما این پاسخ ها برایم خیلی قانع کننده نیست.
پرسش هایى را که در این زمینه مطرح مى شود، مى توان به چهار سؤال اساسی تقسیم کرد.
سوال اول:
چرا براى بزرگداشت عاشورا به روش بحث و گفتگو اکتفا نمى شود؟
سوال دوم:
چرا باید حادثه عاشورا را گرامى بداریم؟
سوال سوم:
چرا باید به یاد وقایع عاشورا عزادارى کرد؟
سوال چهارم:
چرا باید دشمنان امام حسین(علیه السلام) را لعن کرد؟
سلسله مباحث (معرفت حسینی) بر این است که سؤال ها و مسایل مهمی از این دست را که مربوط به نهضت حسینی است بررسی کند. منبع اصلی بحث کتاب در پرتو آذرخش تالیف حضرت آیت الله مصباح یزدی خواهد بود. به امید آن که بتوانیم پایه شناخت خودمان را نسبت به مراسم عاشورا ارتقا بخشیم.