تعداد بازدید : 297565
تعداد نوشته ها : 330
تعداد نظرات : 44
با وقتی آزاد و ذهنی پر از درد و قصه به سراغم آمد و از بخت بد این دفتر و قلم(وبلاک) باید امروز
هم زحمت مرا تحمل نمایند و به درد و غصه دل من گوش کند .
نمی دانم این های که روی این کاغذ می نویسیم.کار خودم یا قلم یا دلم ولی این قلم با دردهای
من آشناست تا حدودی هم سواد نه چندان زیادی هم داره . خداکنه بدونه چطور سفره دل مارا باز کنه و از غم و درد من بکاهه........؟
انشا.......
خوب بنویس
بنویس ای قلم
بنویس ای دریای غم . بنویس از هرچه که روزی باید نوشت . بنویس از عدل و روشنی . برآشوب از ظلم و تاریکی .
بنویس از مرغان عاشق یا پریان سیه رو
بنویس از روزگار . سردی ایام بنویس از دوری یاران
بنویس که دگر م....تو دگر چیستی
پوچی . پوچ تر از هیچی
در پوچی محض باز برای بقای زندگی تیره و تار باید کوشید باید دوید
بنویس مقصد کوردلان عاشق چیست
بنویس . از هرچی که هست و نیست بنویس از صفائی سنگ سفید . بنویس از مینای دریا تا سیه رویان زیبا .بنویس از دیوانه زنجیری که آزاد تراز من باز خود اوست
بنویس از هرچی مرد بنویس از نامردان دربار بنویس از لحظه های بی کسی بنویس که نمی رسند به داد کسی .
بنویس خسته ام از دست تو ...بنویس راحتم بگذار ای چرت وپرت نویس
بنویس تمام کن بحث نا تمام بنویس که شاید نوشتی چند بیت اسیر
بنویس دگر بس است ای سنبله دردو غم بنویس خسته ام من خسته ام من خسته ام من
ز روزگار خویش