مناظره عقل و دل  

عقل:نسیم کربلا  دلها را می نوازد . و تو ای دل نا پاک و آلوده چه کردی با خود آیا کربلا و حسین را فراموش کردی .مگر صدای نوازش نسیم را نمی شنوی پس چه شد . ای دل کربلا یعنی همه چیز بی کربلا یعنی هیچ .

 مگر این نبود است که محبت حسین از روز ازل در دل آدمی نهاده شده پس چرا تو غافل و خموشی . آن همه اغراق گویی تو برای دین کجا رفت حرفهای تو تبل تو خالی بود ولی بدان دین یعنی حسین یعنی ائمه یعنی گوش سپردن به لبیک حسین یعنی تمام وجود را برای او دادن .این دین است . چرا دیگر نیستی ...صحنه عمل را ترک گفتی و این جسم مادی و خار را تنها گذاشته .حالا که نوبت به عمل است فرار را بر قرار ترجیح دادی ...

من که به رسالت خود ادامه میدهم حرکت در مسیر حسین و سوار شدن بر صفینه نجاتش . تو را باید در بیابان عذاب تنها گذاشت . برایت یک جمله به یادگار میگذارم و به دنبال هدف خویشش می روم : گوش کن ای دل گوش کن :

دل پسر نوح با بدان بنشنست تار و پودش همه ضایع شد .