تعداد بازدید : 2415
تعداد نوشته ها : 2
تعداد نظرات : 0
- انفاق-هم در توانگری ؛ هم در تنگدستی ال عمران134:الَّذِینَ یُنفِقُونَ فِی السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ.)متّقین) کسانى هستند که در راحت ورنج انفاق مىکنند وخشم خود را فرو مىبرند و از (خطاى) مردم مىگذرند، و خداوند نیکوکاران را دوست مىدارد. وقتی درمتن ترجمه فارسی قرآن جستجو کردم درحدود66 بار کلمه انفاق ذکر شده بود. آیه فوق را که دیدم یادم آمد که چقدر بهانه تراشی برای راضی کردن خود می کنیم که انفاق نکنیم چون حقوق بخور و نمیر داریم،حداقل بگیریم،قسط داریم،مستاجریم،هزینه ها بالاست،8مون گرو9مونه و ...اما خدا در این آیه حجتش را برما تمام گرد. آیات زیادی در قرآن دراین باره وجود داره که چنتاشون رو در پایان مطلب میارم.اما چند پیام از آیه فوق (منبع:تفسیرنو)پیام ها 1- تقوا، از انفاق جدا نیست. «اُعدّت للمتّقین الّذین ینفقون...»
2- انفاق، سخاوت مىخواهد نه ثروت. «فى السرّاء والضرّاء»
3- نه در حال رفاه از محرومان غافل باشیم، و نه در تنگدستى بگوییم که ما خود گرفتاریم. «فى السرّاء والضرّاء»
4- متّقین محکوم غرایز نیستند، آنان حاکم ومالک خویشتناند. «الکاظمینالغیظ»
5- تقوا، از سعهى صدر جدا نیست. «والعافین عن الناس»
6- متّقى، منزوى نیست، بلکه با مال و اخلاق خوب خود، با مردم معاشرت مىکند. «ینفقون، کاظمین، عافین» 7- در عفو خطاکار، ایمان او شرط نیست. «والعافین عن الناس»
8- کسى که مىخواهد محبوب خدا شود باید از مال بگذرد و خشم وغضب را فرو برد. «واللّه یحبّ المحسنین»
9- انفاق به محرومان و گذشت از خطاى مردم، از مصادیق احسان و نیکوکارى است. «ینفقون، کاظمین، عافین، محسنین» تعدادی دیگر از آیات در مورد انفاق:لِیُنفِقْ ذُو سَعَةٍ مِّن سَعَتِهِ وَمَن قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ فَلْیُنفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا(الطلاق7)آنان که امکانات وسیعى دارند، باید از امکانات وسیع خود انفاق کنند و آنها که تنگدستند، از آنچه که خدا به آنها داده انفاق نمایند؛ خداوند هیچ کس را جز به مقدار توانایى که به او داده تکلیف نمىکند؛ خداوند بزودى بعد از سختیها آسانى قرار مىدهد! وَلاَ تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِکَ وَلاَ تَبْسُطْهَا کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا(اسراء29)هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن، (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حدّ (نیز) دست خود را مگشاى، تا مورد سرزنش قرار گیرى و از کار فرومانى! إِنَّ الَّذِینَ یَتْلُونَ کِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِیَةً یَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُورَ(فاطر29)کسانى که کتاب الهى را تلاوت مىکنند و نماز را برپا مىدارند و از آنچه به آنان روزى دادهایم پنهان و آشکار انفاق مىکنند، تجارتى (پرسود و) بىزیان و خالى از کساد را امید دارند. وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمْ اللَّهُ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ یَشَاء اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ(یس47)و هنگامى که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى کرده انفاق کنید!»، کافران به مؤمنان مىگویند: «آیا ما کسى را اطعام کنیم که اگر خدا مىخواست او را اطعام مىکرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهى آشکارید»! الشَّیْطَانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَیَأْمُرُکُم بِالْفَحْشَاء وَاللّهُ یَعِدُکُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلاً وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ(بقره268)شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستى مىدهد؛ و به فحشا (و زشتیها) امر مىکند؛ ولى خداوند وعده «آمرزش» و «فزونى» به شما مىدهد؛ و خداوند، قدرتش وسیع، و (به هر چیز) داناست. (به همین دلیل، به وعدههاى خود، وفا مىکند.)
دسته ها :
شنبه سیم 6 1387