در کتاب کافى عبد الاعلى مولى آل سام روایت کند که: خدمت حضرت صادق علیه السلام عرض کردم: «قل اللّهمّ مالک الملک تؤتى الملک من تشاء و تنزع الملک ممّن تشاء» الیس قد اتى اللّه عزّ و جلّ بنى امیّة الملک قال: لیس حیث تذهب الیه. انّ اللّه عزّ و جلّ اتانا الملک و اخذته بنو امیّة، بمنزلة الرّجل یکون له الثّوب فیأخذه الاخر فلیس هو للّذى اخذه «1»: آیا نیست که خداوند تفسیر اثنا عشری، ج2، ص: 56عز و جل داده است بنى امیه را ملک؟ حضرت فرمود: چنین نیست که گفتى، خداوند عز و جل ما را عطا فرموده ملک، و بنى امیه آن را گرفتند و غصب کردند مانند شخصى که جامهاى خاصّه او باشد و دیگرى آن را بگیرد پس آن جامه متعلق نیست به آن گیرنده.تتمه: خیلى جاى تعجب است از جماعتى که گویند: ملک دنیا به امر خدا باشد، به هر که خواهد عنایت فرماید اما ملک دین که امامت است به دست ما باشد، به هر که مىخواهیم مىدهیم! و این غایت بىانصافى بلکه مرتبهاى از گمراهى است. بنابراین ملک دنیائى امامت، بنابر نص قرآنى که متصف باشد به عظمت در آیه کریمه «وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً» و ملک آخرتى که متّصف باشد به کبیر در آیه «وَ إِذا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیماً وَ مُلْکاً کَبِیراً» هر دو، نامزد حضرت امیر المؤمنین و اولاد معصومین آن سرور علیهم السلام است. و آیه «تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ» اشاره به این ملک است، و آیه «تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ» اشاره است به آنکه لا یَنالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ. «1»وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ: و ارجمند و سر افراز مىسازى هر که را خواهى به سبب نور ایمان و معرفت، مانند انبیاء و اولیاء و مؤمنین، وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ: و خوار و بىمقدار مىگردانى هر که را خواهى به سبب کفر و گمراهى، مانند کفار و منافقین و معاندین.تنبیه: مفسرین را در این آیه شریفه وجوهى است:1- مراد، اعزاز به سبب ایمان و طاعت، و اذلال به جهت کفر و معاصى است.2- اعزاز مؤمن، به تعظیم ثنا و مدح در دنیا، و به ثواب عظیم در آخرت و اذلال کافر، در دنیا به کشتن و اسیرى و جزیه، و در آخرت به عذاب الیم و عقاب جحیم. تفسیر اثنا عشری، ج2، ص: 573- مراد عزت، نبوت حضرت محمد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم و امامت آل مطهر آن سرور و مراد ذلت، محرومى دشمنان ایشان از این منزلت. 4- مراد اعزاز و تعظیم حضرت محمد و آل محمد صلوات اللّه علیهم اجمعین به ذکر و صلوات و بقاى اسماء و آثار ایشان است در عالم، و در آخرت به رفعت منزلت و قبول شفاعت و قرب حضرت عزت و مراد از اذلال، خذلان دشمنان و قطع نسل و آثار ایشان و انهدام شخصیت آنان با کثرت شوکت و ثروت ایشان، از بنى امیه و مروانیه و عباسیه و غیر آنها، و در آخرت به ذلت عذاب و شدت عقاب گرفتار باشند