پیامبر اکرم ـ صلىالله علیه وآله وسلم ـ از جوانان براى مسئولیتهاى اجتماعى استفاده مىکرد و در جنگها و کارهاى آموزشى، از نظریات جوانان بهره مىجست، هر چند بعد از مشورت، خود تصمیم مىگرفت. نخستین معلم قرآن را که به مدینه فرستاد جوانى به نام مصعب بن عمیر بود که از خانواده اشراف قریش، ولى جوانى وارسته و پاک باخته بود. او به هنگام رسیدن به مدینه «مکتب قرآن» تأسیس کرد و مردم مدینه را با قرآن آشنا ساخت.
پیامبر دیدگاه جوانان را در جنگ احد، درباره جنگ و دفاع در خارج از شهر مدینه مىپذیرد و در واپسین روزهاى زندگانى، اسامه فرزند زید را که هیجده بهار از عمر او مىگذشت، به فرماندهى ارتش اسلام منصوب مىکند که با لشکر روم ـ بزرگترین ارتش دنیاى آن روز ـ وارد جنگ شوند و سرپیچى از دستورهاى او را مستحق لعن و نفرین مىداند.