3ـ آموختن قرآن در دوره نوجوانى و جوانى
مربیان جامعه وظیفه دارند قرآن کریم را که تجلىگاه خداوند و یگانه وسیله ارتباط میان بندگان و آفریدگار جهان است، به میان جوانان بیاورند و آنان را با کتاب خدا آشنا، و اندیشه و عمل آنان را با قرآن هماهنگ کنند و بدین وسیله، قرآن را از انزوا و مهجوریت خارج سازند تا فرستاده خدا در روز قیامت، لب به گلایه نگشاید:
«و قال الرسول یا ربّ انّ قومى اتخذوا هذا القرآن مهجوراً.»[11]
«و رسول خدا گفت: پروردگارا (با اینکه هشدار دادى و فرمودى اگر مىخواهید سربلند و عزیز باشید، به قرآن عمل کنید) قوم من (نه تنها آن را ترک کردند) دورى از قرآن را پیشه خود ساختند.»
بهترین فرصت براى فراگیرى قرآن، دوره نوجوانى و جوانى است و آنچه در این دوره فراگرفته شود، ماندگار و جاودان خواهد بود. پیامبر ـ صلىالله علیه وآله وسلم ـ مىفرماید:
«مَنْ تَعَلَّمَ فى شبابه کان بمنزلة الرّسم فى الْحَجَر وَ مَنْ تَعَلَّمَ و هو کبیرٌ کان بمنزلة الکتاب على وجه الماءِ.»[12]
«هر کس در جوانى به دانشاندوزى رو کند، مثل آن است که بر سنگ چیزى نوشته است؛ و کسى که در بزرگسالى و پیرى دانش آموزد، همانند نوشتن بر روى آب خواهد بود.»
على ـ علیهالسلام ـ نیز مىفرماید:
«اِنَّما قلبُ الحَدَثِ کَالاَْرْضِ الْخالیةِ مَهما اُلْقِىَ فیها من کل شىء قَبلتْهُ.»[13]
«دل جوان به زمین پاک مىماند که هر بذرى در آن بیفشانند، همان را مىپذیرد.»
امام صادق ـ علیهالسلام ـ یکى از شاگردان خود را براى تبلیغ و ترویج دین اسلام و پاسخگویى به نیازهاى فرهنگى مردم به شهر بصره فرستاد. بعد از مدتى، تلاش او مؤثر واقع نشد. خدمت حضرت بازگشت و راهنمایى خواست. امام فرمود:
«به محل مأموریت خود بازگرد، و با جوانان کارکن، و آنان را دعوت به حق نما.»
سپس به او فرمود:
«عَلَیْکَ بِالاَْحداثِ فَاِنَّهُمْ اَسْرَعُ اِلى کُلِّ خَیْرٍ.»[14]
«جوانان را دریاب، چرا که آنان زودتر از دیگران به کارهاى خیر روى مىآورند.»
اگر جوانان با قرآن مأنوس شوند، آیات روحبخش آن با دل و جان آنان مىآمیزد و قلبشان نورانى مىشود.
امام صادق ـ علیهالسلام ـ فرمود:
«مَنْ قَرَءَ القرآن وَ هُوَ شابٌّ مؤمنٌ اِخْتَلَطَ القرآنُ بِلَحْمِهِ وَ دَمِهِ.»[15]
«هر جوان پارسا و باایمانى که به قرائت قرآن بپردازد، قرآن با گوشت و خون او در مىآمیزد.»