کافه نادری

توی کافه نادری کنج همون میز بلوط

دو تا صندلی لهستانی هنوز منتظرن

تا من و تو بشینیم گپ بزنیم مثل قدیم

شب بشه مشتریا تا آخرین نفر برن

ما همیشه اولین و آخرین بودیم عزیز

هم تو تابستون داغ هم تو پاییزای سرد

تابلوی بسته و باز پشت شیشه ی در

بعد رفتن ما او کافه چی وارونه می کرد

چشمک ستاره ها رو می شمردیم یادته ؟

واسه تنهایی شب غصه می خوردیم یادته ؟

من مثه سایه ی تو تو واسه من مثل نفس

هردومون برای همدیگه می مردیم یادته ؟

دستامون تو دست هم گم می شدیم تو خواب شهر

دل دیوونه ی من هی قدمات میشمرد

کوچه ها رو رد می کردم تا خیابون بزرگ

عطر ناب تو من رو تا آخر دنیا می برد

حالا تو نیستی این کوچه صدام نمی زنه

حالا تو نیستی بی تو دیگه کافه کافه نیست

دیگه هیچ ستاره یی جرات چشمک نداره

حتی جای تن تو رو تن این ملافه نیست

چشمک ستاره ها رو می شمردیم یادته ؟

واسه تنهایی شب غصه می خوردیم یادته ؟

من مثله سایه ی تو تو واسه من مثل نفس

هردومون برای همدیگه می مردیم یادته ؟