1ـ مردى که زن خود را طلاق مى دهد باید:
عاقل و بنابر احتیاط واجب بالغ باشد.
به اختیار خود طلاق دهد, او را بر طلاق مجبور نکرده باشند.
قصد طلاق داشته باشد, به شوخى صیغهء طلاق را نگوید.
2ـ زن , در وقت طلاق باید:از حیض و نفاس پاک باشد.
شوهرش در مدتى که از آخرین خون (حیض یا نفاس ) پاک شده یا در مدت حیض یا نفاس که پیش از این پاک بود با او آمیزش نکرده باشد.
همسر دائمى شوهرش باشد.
در ازدواج موقت طلاق نیست و جدا شدن زن و شوهر به تمام شدن مدت عقد است یا این که مرد مدت را به او ببخشد, به این ترتیب که بگوید: مدت را به تو بخشیدم , و شاهد گرفتن و پاک بودن از حیض لازم نیست .(1)
و اما صیغهء طلاق :
باید به عربى صحیح خوانده شود.
هنگام اجراى آن دو مرد عادل حاضر باشند و صیغهء طلاق را بشنوند.