الف) تهافت در کلام

آنچه در دلیل این شبهه آمده است، با موارد متعدّدى از کلام مدافعان آن تهافت دارد. مثلاً آمده است:

دین یعنى کتاب و سنّت قطعى. دین، نفس احکام و معارفى است که از ناحیه پیامبراکرم(صلى الله علیه وآله)به ما رسیده است. دین، یعنى آنچه خداوند فرموده و آنچه در قرآن آمده و آنچه پیشوایان دین گفته اند.

یکى از مدافعان این نظریه، مى نویسد: نسبت بین قلمرو دین و علم و عقل از نظر منطقى عموم و خصوص من وجه است، نه تباین یا تساوى; یعنى گزاره هاى واحد هم مى تواند دینى باشد و هم علمى یا فلسفى، به شرطى که اعتقاد به آن بر آوردنده اهداف دین باشد.