چکیده

هر آنچه در قرآن کریم و سنّت معتبر قطعى (از جهت صدور و دلالت) آمده مربوط به دین مى باشد، و لازم است به حقانیّت معارف آن دو اعتقاد داشت و به احکام و دستورالعمل هاى آن ملتزم بود; زیرا هر دو منبع الهى بوده و مصون از خطا مى باشند و تمام معارف آن دو حق است و اعتقاد باطلى در آن ها نیامده است، مگر این که خود به بطلان آن اشاره کرده اند. مانند آنچه از افکار جاهلى صدر اسلام نقل شده است.

صرف این که بخشى از معارف قرآن و سنت از طریق عقل قابل دسترسى باشد، دلیل بر غیردینى بودن آن نیست; چون عقل خود در مواردى به تأیید دین نیاز دارد. علاوه بر آن، همه نمى توانند به آن معارف عقلى برسند، حال آن که دین براى عموم مردم است.