پیشگامى در کارهاى شایسته و پیمودن راههاى خیر و نیکى, همیشه و همه جا ارزشمند و ستودنى است. به همین جهت, آنانکه در سالهاى آغازین دعوت پیامبر و تبلیغ اسلام, لبیک گوى آن نداى آسمانى شدند, بعنوان مسلمانان اولیه و پیشاهنگان پذیرش دعوت حق, از احترام خاصى برخوردارند.
((اروى)) نیز یکى از آن چهره هاى پیشگام در مسلمانى است.
گفتیم که شوهرش عمیربن وهب بود. از این خانواده, پسرى به نام ((طلیب)) پا به عرصه وجود نهاده بود و همزمان با آغاز اسلام, جوانى بود که در پى آیین محمدى((ص)) ره سپرد. در روزهایى که جلسات دعوت پنهانى در خانه ((ارقم بن ابى الارقم)) تشکیل مى شد, پاى طلیب به آن محفل کشیده شد و دعوت حضرت محمد را پذیرفت و مسلمان شد.
از آنجا بیرون آمده و نزد مادرش ((اروى)) رفت و به وى گفت: ((من پیرو محمد شدم و مسلمان گشتم.))
مادرش گفت: پسرخاله ات محمد, سزاوار آنست که او را حمایت و پشتیبانى کنى و برایش همچون بازویى باشى. به خدا سوگند! اگر ما زنان توان آن کارهایى را داشتیم که مردان بر آن توانا هستند, ما نیز پیرو محمد مى شدیم و از او دفاع مى کردیم.
طلیب گفت: مادر! مگر چه مانعى دارد که تو هم مسلمان شده, تبعیت از رسول خدا کنى؟ برادرت حمزه هم مسلمان شده است.
اروى پاسخ داد: ببینم خواهرانم چه مى کنند, آنگاه من هم مانند یکى از آنان خواهم بود.
طلیب به مادرش اروى گفت:
تو را به خدا, پیش حضرت محمد((ص)) برو و بر او سلام بده و رسالتش را تصدیق کن و به یگانگى پروردگار و نبوت محمد گواهى و شهادت بده.
اینگونه بود که اروى مسلمان شد و همواره با زبان رسا و گویاى خود, از پیغمبر خدا پشتیبانى مى کرد و پسرش طلیب را نیز به حمایت و یارى پیامبر اسلام, تشویق و ترغیب مى کرد.