ب - با بیمارى چگونه برخورد کنیم؟

احادیث شریف:

1 - امام صادق علیه السلام فرمود:

"قال رسول اللَّه صلى الله علیه وآله: یقول اللَّه عزّوجلّ للملک الموکّل بالمؤمن إذامرض: اکتب له ما کنت تکتب له فی صحّته، فإنّى أنا الذی صیّرته فی حبالی"(23).

"پیامبر خداصلى الله علیه وآله فرمود: خداوند عزّوجلّ به فرشته اى که موکل به شخص مؤمن است، در زمانى که او مریض شود مى گوید در پرونده اعمال او همان چیزى را بنویس که در هنگام صحّت و سلامتى اومى نوشتى، زیرا این من هستم که او را در دام خود کشیده ام )به بندبیمارى درآورده ام(."

2 - امام صادق علیه السلام فرمود:

"قال رسول اللَّه صلى الله علیه وآله: الحمى رائد الموت، وسجن اللَّه فی الأرض،وفورها من جهنم، وهی حظّ کلّ مؤمن من النار"(24).

"پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله فرمود: تب، پیشاهنگ مرگ و زندان خدا درزمین است و فوران و غلیان آن از آتش جهنم است. نصیب و قسمت هر مؤمن از آتش، تب است."

3 - زراره از امام صادق علیه السلام یا امام باقرعلیه السلام روایت مى کند:

"سهر لیلة من مرض أو وجع أفضل وأعظم أجراً من عبادة سنة"(25).

"پاداش یک شب بى خوابى از جهت بیمارى یا درد، بهتر وبیشتراز یک سال عبادت کردن است."

4 - امام صادق علیه السلام از پدرانش علیهم السلام از وصیت پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله به حضرت على علیه السلام نقل مى کند:

"قال: یا علی، أنین المؤمن تسبیح، وصیاحه تهلیل، ونومه على الفراش عبادة، وتقلّبه من جنب إلى جنب جهاد فی سبیل اللَّه، فإن عوفی مشى فی الناس وما علیه من ذنب"(26).

"پیامبراسلام صلى الله علیه وآله فرمود: اى على! ناله کردن مؤمن، تسبیح وفریادکردنش تهلیل و خوابیدن او در بستر بیمارى، عبادت و پهلو به پهلوشدن او جهاد در راه خدا است. پس اگر عافیت و بهبودى پیدا کرد،در میان مردم به زندگى خود ادامه مى دهد و هیچ گناهى بر اونیست."

5 - جابر از امام باقرعلیه السلام روایت مى کند:

"إذا أحبّ اللَّه عبداً نظر إلیه، فإذا نظر إلیه أتحفه بواحدة من ثلاث:إمّا صداع، وإمّا حمى، وإمّا رمد"(27).

"وقتى خدا بنده اى را دوست بدارد، به سوى او نگاه مى کند،ووقتى به سوى او نگاه کند، یکى از سه چیز را به عنوان هدیه به اومى بخشد: یا سردرد یا تب یا چشم درد."

6 - رسول اللَّه صلى الله علیه وآله فرمود:

"حمى لیلة کفارة سنة"(28).

"یک شب تب کردن، کفاره یک سال است."

7 - حضرت على علیه السلام درباره مریضى طفل گفت:

"کفارة لوالدیه"(29).

"بیمارى کودک، کفاره پدر و مادر او است."

8 - امام صادق علیه السلام فرمود:

"قال اللَّه عزّو جلّ: أیّما عبد ابتلیته ببلیّة فکتم ذلک عوّاده ثلاثاً أبدلته لحماً خیراً من لحمه، ودماً خیراً من دمه، وبشراً خیراً من بشره، فإن أبقیته أبقیته ولا ذنب له، وإن مات، مات إلى رحمتی"(30).

"خداوند عزّ و جلّ فرمود: هر بنده اى که او را به بیمارى مبتلا کنم و او این بیمارى را از عیادت کنندگان خود تا سه روز پنهان کند،گوشت بدن او را به گوشت بهتر و خون او را به خون بهتر و پوست بدن او را به پوست بهتر، تبدیل خواهم کرد. پس اگر او را در قیدحیات باقى بگذارم، زنده مى ماند در حالیکه هیچ گناهى ندارد. اگرهم بمیرد به جوار رحمتم منتقل خواهد شد."

9 - حضرت على علیه السلام فرمود:

"من کتم وجعاً أصابه ثلاثة أیام من الناس وشکى إلى اللَّه عزّ وجلّ کان حقّاً على اللَّه أن یعافیه منه"(31).

"کسى که گرفتار دردى شده است و تا سه روز آن را از مردم کتمان کند و تنها به خداوند شکوه نماید، بر خداوند لازم است که او را از آن بیمارى بهبود بخشد."

10 - امام ابوالحسن موسى بن جعفرعلیه السلام فرمود:

"لیس من دواء إلّا ویهیّج داء، ولیس شی ء أنفع فی البدن من إمساک الید إلّا عمّا یحتاج إلیه"(32).

"هیچ دوایى نیست مگر اینکه دردى را تحریک و تهییج مى کندوهیچ چیزى نافع تر به بدن از این نیست که انسان پرهیز کند مگر ازچیزى که واقعاً بدن به آن احتیاج دارد."

11 - حسن بن فضل طبرسى در کتاب "مکارم الاخلاق" مى گوید:امام علیه السلام فرمود:

"تجنّب الدواء ما احتمل بدنک الداء فإذا لم یحتمل الداء فالدواء"(33).

"تا زمانى که بدن تو تحمل درد را دارد از مصرف دوا و دارو پرهیزکن و اگر درد غیر قابل تحمل بود آنگاه باید دوا مصرف کرد."

12 - امام صادق علیه السلام فرمود:

"إنّ نبیاً من الأنبیاء مرض فقال: لا أتداوى حتى یکون الذی أمرضنی هو الذی یشفینی، فأوحى اللَّه إلیه: لا أشفیک حتّى تتداوى،فإن الشفاء منّی"(34).

"پیامبرى از پیامبران الهى بیمار شد پس گفت: من مداوا نمى کنم تا اینکه آن کس که مرا بیمار ساخته، شفایم دهد. خداوند به او وحى فرمود: ترا شفا نمى دهم مگر اینکه خود را مداوا کنى زیرا شفا دادن ازمن است."

13 - امام صادق علیه السلام فرمود:

"لیست الشکایة أن یقول الرجل: مرضت البارحة أو وعکت البارحةولکن الشکایة أن یقول: بلیت بما لم یبل به أحد"(35).

"شکایت کردن این نیست که شخص بگوید: دیروز مریض یاکسل و ناخوش شدم بلکه شکایت این است که بگوید من به مرضى مبتلا شدم که هیچ کس به آن مبتلا نشده است."

14 - امام صادق علیه السلام فرمود:

"یا حسن، إذا نزلت بک نازلة فلا تشکها إلى أحد من أهل الخلاف ولکن اذکرها لبعض اخوانک فإنّک لن تعدم خصلة من خصال أربع: إمّاکفایة بمال، وإمّا معونة بجاه، أو دعوة تستجاب، أو مشورة برأی"(36).

"اى حسن! اگر گرفتارى و مصیبتى براى تو پیش آمد، به هیچ کس از مخالفین شکوه نکن، ولى به برخى از برادرانت یاد آورى کن حتماًبا یکى از چهار چیز تو را کمک خواهد کرد: یا با مالش یا با جاه ومقامش یا با دعاى مستجابش و یا با نظر و مشورتش."

15 - امام صادق علیه السلام فرمود:

"إنّ المشی للمریض نکس. إنّ أبی علیه السلام کان إذا اعتلّ جعل فی ثوب فحمل لحاجته -یعنی الوضوء- وذاک أنّه کان یقول: إنّ المشی للمریض نکس"(37).

"راه رفتن براى مریض موجب عودت مرض مى شود. پدرم علیه السلام وقتى علیل و بیمار مى شد، در جامه اى قرار داده مى شد، و براى وضو گرفتن، کسى دیگر حضرت را بر دوش حمل مى کرد، زیرا آن حضرت مى فرمود: راه رفتن بیمار باعث بازگشت بیمارى اومى شود."

16 - امام ابوالحسن موسى کاظم علیه السلام فرمود:

"إذا مرض أحدکم فلیأذن للناس یدخلون علیه فإنّه لیس من أحد إلّاوله دعوة مستجابة"(38).

"اگر کسى از شما بیمار شد باید به مردم اجازه دهد که به عیادت او بیایند، زیرا هیچ کسى نیست مگر اینکه یک دعاى مستجابى دارد."