طبقه ششم: مواد منفجره

منظور از مواد منفجره در این بحث مواد منفجره از نوع سبک یا تجارى مى باشد؛ مانند انواع باروتها، دینامیت، چاشنى و ... اگر در این گونه مواد منفجره، آتش سوزى رخ دهد بلافاصله تمام مواد در یک لحظه توأم با انفجار از بین مى رود و قدرت پرتاب تکه هاى ناشى از انفجار در این گونه مواد تا شعاع 200 متر مى باشد. بنابر این مبارزه با این مواد منفجره، زمانى آغاز مى شود که آتش سوزى به آنها نرسیده باشد و باید از سرایت آتش به این مواد جلوگیرى شود و براى مبارزه باید به موارد زیر توجه کرد.

1 - افراد آتش نشان و وسائل مربوط به آن، باید دور از شعاع خطر؛ یعنى به فاصله 200 متر یا در پشت پناهگاهى مستقر شوند.

2 - شعاع خطر باید از نوع درجه یک «منطقه خطر» اعلام گردد تا از ورود افراد متفرقه جلوگیرى شود.

3 - اطلاع به مقامات انتظامى و احضار کارشناس مربوطه.

4 - باید از حداقل افراد براى نزدیک شدن به محل مواد منفجره استفاده کرد و افراد منتخب براى نزدیک شدن به محل باید از حفاظ استفاده نمایند و ضمناً باید داراى اطلاعات زیر باشند:

الف) آشنایى به موقعیت محل

ب) آشنایى با محل دقیق مواد منفجره

پ) عکس العمل مواد منفجره در برابر حرارت

ج) نوع و مقدار مواد منفجره

افراد آتش نشان باید سعى نمایند از سرایت آتش به مواد منفجره جلوگیرى کنند و ضمن خاموش کردن آتش (با توجه به نوع آتش سوزى) به وسیله آب مواد منفجره را خیس نمایند تا خاصیت انفجار آنها از بین برود.

در صورت عدم امکان جلوگیرى از سرایت آتش به مواد منفجره، آتش نشان باید بلافاصله از محل دور شده و در صورت انفجار به حالت درازکش بر روى زمین قرار گیرد.