زیانهاى آب از نقطه نظر آتش نشانى

آب نسبتاً سنگین وزن است، یک متر مکعب آن قریب یک تن وزن دارد، در نتیجه حمل و نقل آن دشوار است و چون هادى الکتریسیته است، لذا در محلهایى که احتمال برخورد آب با سیم هاى برق یا آلات و ادوات و دستگاههاى الکتریکى مى رود، خطر برق گرفتگى براى آتش نشان وجود دارد.

خسارت از ناحیه آب زیادِ پر فشار به اماکن، گاه از خود حریق کمتر نیست و چون منظور اصلى از آتش نشانى تقلیل خسارت است، باید نکات فراوانى را با نهایت دقت رعایت نمود:

رسیدن آب به بعضى از مواد شیمیایى، مایعات قابل اشتعال یا فلزات و مواد قابل احتراق، نه تنها اثر خاموش کننده ندارد، که گاه بر شدت احتراق ودامنه دارشدن حریق مى افزاید ونیز ممکن است موجب انفجارهاى شدید گردد.

رسیدن آب به هر گونه دارو، بفرض آن که آنها را تجزیه نکرده و گازهاى قابل اشتعال تولید نکند، یا اغلب آنها را در خود حل مى کند یا غیر قابل استفاده مى سازد.

در صورت رسیدن آب به موادى؛ مانند کاربیت، بلافاصله گاز بسیار خطرناک استیلن در هوا پخش شده و محیط را انفجارى مى نماید. یا بعض از فلزات؛ مانند سدیم، پتاسیم و غیره که واکنشهاى انفجارى دارد.

چون از بیشتر مایعات قابل اشتعال، مانند فرآورده هاى نفتى سنگینتر مى باشد لذا در آنها فرو رفته و به محض آن که قشر داغ این قبیل مایعاتِ مشتعل به آن رسید یکباره تبخیر گشته 1700 بار بر حجمش اضافه شده و در نتیجه قسمت اعظم مایع مشتعل، یکباره به خارج پرتاب و بصورت نهرهاى مشتعل جریان یافته و بر دامنه حریق و خسارات به مراتب مى افزاید.

در بعضى از مایعات قابل اشتعال؛ مانند الکل حل مى شود لذا اطفاى حریق اینگونه مایعات، تنها در صورتى امکان پذیر خواهد بود که آب بسیار فراوان به کار رود (نسبت به مقدار حریق) تا مایع مشتعل بسیار رقیق گشته و حالت اشتعال را از دست بدهد.

به علت قدرت زیاد کشش سطحى در اطفاى حریق، بعضى از مواد؛ مانند خاک اره، ذغال سنگ و از این قبیل، چندان مؤثر نیست زیرا فقط مانند پوشش روى آنها را مى گیرد و خاموشى سطحى ایجاد مى کند در حالى که حریق در درون مواد ادامه داشته موجب تبخیر سریع آب سطحى گشته و دوباره شعله ور مى گردد. مصرف آب در آتش نشانى نسبت به نوع حریق و چگونگى دستیابى، بسیار متفاوت است.