طبقه اوّل: آتش سوزیهاى خشک(A)

این طبقه از آتش سوزیها به مواردى گفته مى شود که پس از سوختن، از خود خاکستر باقى مى گذارد؛ مانند فرآورده هاى چوبى، پنبه اى، پشمى، لاستیکى، پلاستیکى و انواع مختلف پارچه هاى مصنوعى و حبوبات و غلات و غیره. بهترین راه براى خاموش کردن این نوع آتش سوزیها، «سرد کردن» و مؤثرترین وسیله «آب» مى باشد.

مطالب شرایط کلى و نحوه سوختن بعضى از مواد سوختنى، مى تواند براى ما آموزنده باشد؛ براى مثال چوب را به عنوان یک ماده جامد سوختنى مورد مطالعه قرار مى دهیم، هرگاه مطلب را از دید یک آتش نشان بنگریم ملاحظه خواهیم کرد که چوب یکى از مهمترین مواد سوختنى مى باشد.

نحوه آتش گیرى و ادامه گسترش و اطفاى حریق، رابطه مستقیم با خواص و مشخصات چوبهاى در حال سوخت دارد. چوب با دریافت حرارت کافى مى سوزد و در صورت عدم دریافت هواى کافى، تبدیل به ذغال چوب گشته و یا تجزیه مى شود. چوب به مقدار زیاد بخصوص در کشورهایى که داراى این ثروت هستند در مصالح ساختمانى مصرف دارد. گرچه اطلاعات کمى در مورد انواع چوبها وجود دارد لیکن بخوبى مى دانیم که عکس العمل چوب در مقابل آتش، با توجه به نوع آن فر ق مى کند، همانطور که مى دانیم، حتّى در چوب خشک نیز مقدارى رطوبت وجود دارد و قبل از آن که چوب بتواند بسوزد باد رطوبت آن خارج شود. چوبهاى سبز که مقدار قابل ملاحظه اى رطوبت دارند در مقابل درجات حرارت خیلى بالا نیز مقاومت مى نمایند، وجود رطوبت در چوبهاى مختلف و به مقادیر متفاوت از نظر آتش سوزى نهایت اهمیت را دارد، چون مقدار قابل ملاحظه اى حرارت لازم است تا رطوبت موجود در چوب را تبخیر نماید و این مقدار حرارت را حرارت «نهان تبخیر» مى نامند، تمام این حرارت، بدون آن که درجه حرارت چوب بالا رود یا آتش سوزى حاصل شود جذب مى گردد.

مقدار گازهاى فرّار و قابل سوخت، که از سوختن چوب بدست مى آید، با توجه به نوع چوب فرق مى کند. هرگاه مقدار هوایى را که براى سوخت لازم

است مأخذ مقایسه قرار دهیم، مقدار گازهاى متصاعده از ذغال کمتر از 40 درصد وزن اصلى آن مى باشد، در صورتى که در مورد چوب 63% تا 78% مى باشد و نظر به این که گازهاى فرّار و قابل سوخت باید براى یافتن اکسیژن حرکت نمایند به همین دلیل آتش سوزیهاى چوبى با شعله هاى بلند مى سوزند که این خود یکى از عوامل گسترش حریق است.

مقدار خاکستر موجود در چوب بسیار کم است و معمولاً یک ترکیب الکلى مى باشد که این ترکیب در تشدید فعل و انفعال شیمیایى و تبدیل کربن به گازهاى قابل اشتعال مؤثر است، بطورى که از خواص چوب استنباط گردید با خروج رطوبت از داخل چوب و به وجود آمدن شعله هاى سوزان و مرتفع حریق گسترش مى یابد و به همین دلیل است که در آتش سوزیهایى که چوب زیادى وجود دارد، سرعت آتش سوزى زیاد و گسترش حریق فورى مى باشد.

خاصیت آتش گیرى چوبهاى خشک آنقدر مهم است که منجر به تحقیق جهت تهیه مواد و روشهایى براى مقاوم ساختن چوب در برابر حریق گردیده است بهترین روش براى نیل به این مقصود، رنگ آمیزى چوب با مواد ضد حریق است که این رنگهاى ضد حریق را از مواد شیمیایى فسفاتها، سولفاتها و نمک آمونیاک تهیه مى کنند.