در سفر

در سفر ساقه های نارس اندیشه ام به سر و تکامل

توقف خواهم کرد

زمستان کوچ خواهد داد رمه ی سردش را به سمت ساقه ی من

و باد خورشید لبانم را خواهد دزدید

دفن خواهد شد زیر کوه برفی کوله بار سفرم

فانوس راهم را خواهد آویخت گورکن به کلنگ مزدش

صبح ناگاه

آسمانی مه آلود و غمین بر تنم خواهد لرزید

مردی گریه اش را به درون نفسم خواهد ریخت

از شکوفه ، گیلاس

بارور خواهم شد

و سفر را تا رسیدن به کمال یک سرو راه خواهم برد