ظهور هویت

 من در جوان جوان در دوره نوجوانى با بحران فوق العاده اى روبه رو مى شود, که از سه محور, او را محاصره کرده است : بحران بیولوژیکى , بحران روحى کروانى , بحران اجتماعى . در بحران بیولوژیکى , بدن جوان تغییرات قابل ملاحظه اى پیدامى کند که با تحریکات جنسى , توام است .در وهله اول , جوان باید خود را با این تحولها و تغییرهاى جدید جسمى و جنسى سازگارى دهد.در بـحـران اجـتـمـاعى , جوان در ارتباط با محیط اجتماعى اش , به صورت شرکت در فعالیتهاى جـمـعـى و اظـهـار تـعلق به گروه و عضویت در آن به نحوى , نیازهاى اجتماعى خود را برطرف مى سازد. مساله مهم بحران روحى ک روانى , یافتن هویت خود است .او تـا بـه حـال تـصـویـر درست و روشنى از خود نداشته , ولى کم کم خود را به صورت یک وجود نوظهور, کشف مى کند.او باید هویت دوره هاى قبلى زندگانى اش را با وضعیت کنونى و جدیدش , پیوند دهد.در این جاست که هویت فردى اش شکل مى گیرد. حـالـتـهـایى را در خود احساس مى کند, به خصوص گاهى که تنها مى شود به خود مى اندیشد و سـوالهایى نظیر این که : من کیستم ؟ جهان پیرامون من چیست ؟ رابطه من با جهان , چگونه است ؟ مـن کـجـاى عـالـم هـسـتـم ؟ هـدف من چیست ؟ من چگونه باید باشم ؟ همه این پرسشها بر اثر بروزشخصیت و آگاهى به خود براى جوان پیش مى آید و او را دچار یک نوع نگرانى و سرگردانى مى نماید. جـوان , در جـسـتـجـوى شخصیت خود, به این نتیجه مى رسد که باید تشخیص دهد, براى او چه چـیـزهایى مهم و چه کارهایى ارزشمند است ؟همچنین او در پى به دست آوردن معیارهایى است کـه بـتـوانـد بـراسـاس آن مـعـیـارها, رفتار خود و دیگران را مورد قضاوت و ارزشیابى صحیحى قراردهد ((16)). ایـن جـسـتـجـوى ذهـنى , اگر مسیر طبیعى اش را طى کند و بر اساس بینشى صحیح , پاسخى مـنـطقى دریافت دارد, شخصیت فردى و اجتماعى اودرست شکل مى گیرد و احساس اعتماد به نفس در وى قوت مى یابد. در ایـن مـرحـلـه است که نقش سازنده و حیاتى دین در توجه دادن وى به سوى مبدا کمال و در پـرورش روح و روان و سـازمـانـدهى شخصیت جوان آشکار مى گردد, زیرا به پرسشهاى عمیق و ظاهرا ساده که از ضمیر ناخودآگاه جوان سرچشمه یافته و بعضا در ذهنش طرح مى گردد, پاسخ داده مـى شـود و بـه قلبش ثبات و آرامش بیشترى مى بخشد و او را از سرگردانى روحى و روانى نجات مى دهد. در ایـن صـورت اسـت کـه شـخـصـیـت جـوان شـکل گرفته و جهت مى یابد و با الگوگیرى از شخصیتهاى بزرگ پیشوایان دینى , اراده اش قوى مى گردد,بطورى که با همتى بلند, بزرگترین نیروى دوران زندگى خویش را در راه سازندگى خود و دیگران به کار مى اندازد.