8. منّت و آزار بعد از انفاق در راه خدا:

اگر کسى بعد از انفاق، بر خدا یا بر گیرنده آن منت بگذارد و او را آزار دهد، عمل او حبط و ثواب انفاق در راه خدا نصیبش نخواهد شد: «یَـأیُّهَا الَّذینَ ءَامَنوا لاَتُبطِلوا صَدَقتِکُم بِالمنِّ والأَذى». (بقره/ 264) از کلمه «لاَ تُبطِلوا» استفاده مى شود که هرگاه صدقه اى به طور صحیح داده شود و پس از آن، منّت و آزار باشد، آن صدقه باطل مى گردد. آیه 262 بقره نیز این مطلب را تأیید مى کند.

در آیات بعد، مثال دیگرى مى آورد و کسانى را که صدقه خود را با منت و آزار باطل مى کنند، به کسى تشبیه مى کند که باغى سرسبز با میوه هاى گوناگون دارد و آب ها در آن روان است و در حالى که آن شخص داراى فرزندان ضعیفى است، پیرى وى فرا مى رسد و در این هنگام که شدیداً به آن باغ نیاز دارد، گردبادى آتشین آمده، آن را مى سوزاند.