5. نفاق:

آیات 18 و 19 سوره احزاب از کارشکنى منافقان خبر مى دهد که نه تنها خود به جنگ نمى رفتند، بلکه از رفتن دیگران نیز جلوگیرى مى کردند. علایم آن ها بخل، ترس، زخم زبان زدن و حرص است و خداوند اعمالشان را تباه مى کند: «...أُولـلـِکَ لَم یُؤمِنوا فَأَحبَطَ اللّهُ أعمـلَهُم و کانَ ذ لِک عَلَى اللّهِ یَسیرًا». در آیات 68 و 69 توبه خداوند آن ها را در ردیف کافران قرار داده، مى فرماید: «... أُولـلـِکَ حَبِطَت أَعمـلُهُم فِى الدُّنیا والأَخِرةِ و أُولـلـِکَ هُمُ الخـسِرون». آیه 51 تا 53 مائده نیز چنان که برخى گفته اند، درباره حبط اعمال منافقان است; زیرا تعبیرهایى نظیر «... فِى قُلوبِهم مَرضٌ ...» (بقره/ 10) درباره منافقان آمده است. البته برخى دیگر، این آیات را درباره گروهى از مؤمنان بیمار دل و ضعیف الایمان دانسته اند.