تجلّی خوف از قیامت در نماز معصومین

قرآن کریم آنجا که حالات و انگیزه‏های اهل بیت عصمت و طهارت را در انفاق به یتیم و مسکین و اسیر بیان می‏کند این سخن را از آنان حکایت می‏کند که می‏گفتند: «انّا نخاف من ربّنا یوما عبوسا قمطریرا؛ ما از پروردگار خود در روزی که از رنج و سختی‏اش رخسار خلق درهم کشیده و غمگین است می‏ترسیم.28 و این حالت در جای‏جای رفتار و کردار آنان، مخصوصا نماز، ظهور و حضور دارد. یکی از اصحاب علی(ع) به نام «ضرار» در باره حضرتش چنین می‏گوید: در یکی از شبها او را در محراب عبادتش دیدم، در حالی که دست بر محاسن مبارک خویش گرفته بود، به خود می‏پیچید، سخت می‏گریست و می‏گفت: ای دنیا، آیا به سوی من میل کرده‏ای؟ بدان که مرا به تو حاجتی نیست و من تو را سه طلاقه کردم.

سپس گفت: «واه واه لبُعد السّفر و قلّة الزّاد و خشونة الطّریق؛ آه آه از دوری سفر آخرت، کمی توشه و سختی راه آخرت.29

در باره امام زین‏العابدین(ع) وارد شده است که هنگام نماز عبارت «مالک یوم الدین» سوره حمد را آن قدر تکرار می‏کرد که بیننده گمان می‏کرد مشرف بر مرگ شده است.30

«طاووس فقیه» می‏گوید: او را دیدم از شامگاه تا سحر و عبادت می‏کرد. چون اطراف خود را خالی دید به آسمان نگریست و گفت: خدایا ستاره‏های آسمانت فرو رفتند و دیده‏های آفریدگانت خفتند، درهای تو بر وی خواهندگان باز است. نزد تو آمدم تا مرا بیامرزی، بر من رحمت کنی و در عرصات قیامت چهره جدم محمّد(ص) را به من بنمایانی. سپس گریست و گفت: به عزّت و جلالت سوگند! با معصیت خود قصد نافرمانی تو را نداشتم، در باره تو تردید نداشته، به کیفر تو جاهل نبودم... . اگر رشته پیوند خود را با من ببری به رشته چه کسی دست زنم؟ چه فردای زشتی در پیش دارم که باید پیش روی تو بایستم، روزی که به سبکباران می‏گویند بگذرید و به سنگین باران می‏گویند فرود آیید. آیا با سبکباران خواهم گذشت یا با سنگین باران فرود خواهم آمد... .

سپس به سجده رفت من نزد او رفتم سرش را بر زانوی خود نهادم و چندان گریستم که اشکم بر گونه‏هایش روان شد. برخاست، نشست و گفت: کیست که مرا از یاد پروردگار باز می‏دارد؟ گفتم من طاووس هستم ای فرزند رسول خدا، این جزع و فزع چیست؟ ما باید چنین زاری کنیم؛ نه شما که پدرت حسین بن‏علی، مادرت فاطمه زهرا و جدت رسول خداست. به من نگریست و گفت: طاووس، هیهات، هیهات...

مگر کلام خدا را نشنیده‏ای که فرمود: زمانی که در صور دمیده شود

میان آنان پیوند نباشد و یکدیگر را نپرسند.31 به خدا سوگند! فردا جز عمل صالح چیزی برایت سود ندارد.