122-توسلات مؤثرند

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

تقریبا چهل سال قبل در مدرسه دارالشفاى قم، شب 25 رجب، مجلسى از علما و فضلا براى توسل به حضرت موسى بن جعفر علیه السّلام بود. بنده هم حاضر بودم، یک نفر از آقایان فرمود وقتى که مختار محله مشراق نجف اشرف (نامش را فراموش نموده ام) مرحوم شد، شب در عالم رؤیا خود را در صحن مطهر امیرالمؤمنین علیه السّلام دیدم در حالى که آن حضرت با کمال جلال روى منبرى بودند، ناگاه دیدم مختار محله را که تازه مرحوم شده بود آوردند در حالى که دو نفر ماءمور او بودند و آثار عذاب از او آشکار بود، چون محاذى حضرت رسید استغاثه به آن حضرت نمود و طلب شفاعت کرد. حضرت فرمود خطاها و گناهانت را فراموش کردى

عرض کرد: صحیح مىفرمایید لیکن من به شما حق دارم ؛ زیرا در تمام ایام سرور شما اهل بیت اهل محله را جمع مىکردم و مجلس جشن و سرور مىگرفتم و در ایام عزادارى مجالس روضه خوانى و سینه زنى برپا مىکردم، خلاصه چنین و چنان مىکردم.

حضرت فرمود: تمام آنچه مىکردى براى خودت بود مىخواستى ریاست کنى و به این وسیله ها طلب جاه و شهرت نمایى.

سر به زیر انداخت سپس گفت صحیح است لیکن خودت مىدانى که به جان و دل شما را دوستدار بودم و بلندى نام شما را خواستار بودم و هروقت در مجالس نام شما به عظمت یاد مىشد، دلشاد مىگردیدم.

حضرت اورا تصدیق فرمود آنگاه به ماءمورین فرمود: «خَلُّوهُ» او را رها کنید و چون ماءمورین رفتند شاد و خرم گردید.