مظالم را کاملاً بررسى مىنمایند

در روضه کافى، حدیث 79 حدیثى طولانى در باره حساب خلایق در قیامت و گرفتن حقوق و مظالم از حضرت على بن الحسین علیه السّلام نقل نموده تا اینکه مىفرماید خداوند مىفرماید: «منم خدایى که شایسته پرستش جز من نیست، حاکم دادگسترى هستم که خلاف نگوید، میان شما به داد و عدالت خود قضاوت کنم، امروز در بر من به کسى ستم نرود، امروز از نیرومند داد ناتوان بستانم و از بدهکار حق بستانکار بگیرم و با حسنات و سیئات تقاص بدهکاریها را بنمایم. امروز است که هیچ ستمکارى از این گردنه در برابرم نگذرد ومظلمه اى از کسى به گردن او باشد. اى مردمان به هم بیاویزید و هر حقى به گردن کسى دارید که در دنیا به ستم از شما باز گرفته از او بخواهید و من خود گواه شما هستم بر علیه او».

و در آخر حدیث است که یک مرد قرشى به آن حضرت گفت اى پسر پیغمبر هرگاه مرد مؤمنى حقى به گردن کافرى دارد از آن کافر که اهل دوزخ است در برابر آن چه بستاند؟

امام فرمود: «ازگناهان آن مرد مسلمان به اندازه حقى که به گردن آن کافر داردکم مىشود و آن کافر به اندازه آنها به همراه عذاب کفر خود معذب شود»

آن مرد قرشى گفت هرگاه مسلمانى به گردن مسلمانى حقى دارد چگونه حقش از آن مسلمان دریافت شود؟

امام فرمود: «براى آن مسلمان بستانکار از حسنات مسلمان بدهکار ظالم بگیرند و بر حسنات آن ستم کشیده بیفزایند»

آن مرد قرشى گفت: اگر ظالم حسناتى نداشته باشد؟

امام فرمود: «از گناهان آن مظلوم بستانکار بگیرند و به گناهان ظالم بدهکار بیفزایند».

ناگفته نماند، هرگاه کافرى بر مسلمانى حقى داشته باشد چون کافر قابلیت حسنات مسلمان را ندارد پس مقتضاى عدل آن است که به مقدار حقش از عذابش تخفیف داده شود وبراى دانستن این مطلب به داستان مرد عابدى که پنج قران به یک نفر یهودى بدهکار بود و در اوایل این کتاب نقل گردیده مراجعه شود.

حضرت سجاد علیه السّلام مىفرماید: «روز قیامت دست بنده را مىگیرند و بلند مىکنند که همه او را ببینند و گفته مىشود: هرکس بر این شخص حقى دارد باید از او بگیرد و نیست چیزى سخت تر بر اهل محشر از اینکه ببیند کسى را که ایشان را بشناسد و آشنایى داشته باشد از ترس اینکه چیزى بر آنها ادعا کند(77)».